به گزارش روابط عمومي مركز پژوهشهاي مجلس شوراي اسلامي، دفتر مطالعات سياسي مركز مذكور اعلام كرد: انتخابات سال 2012 رياست جمهوري ايالات متحده مورد توجه بسياري از كارشناسان مسائل سياسي جهان قرار داشت. نوشتار حاضر بر خلاف رويه مرسوم به جاي بررسي حزبي اين انتخابات به دنبال تحليل آن بر اساس نقش گروه هاي ذي نفوذ و تلاشي است كه اين گروه ها معمولا در جهت حمايت از منافعشان انجام مي دهند.
گروه هاي ذي نفوذ تخصصي، گروه هاي مهم كنش سياسي و جايگاه هر يك لابي هاي حوزه سياست خارجي و در نهايت لابي هاي صهيونيستي در اين نوشتار مورد بررسي قرار گرفته اند. اين گزارش همچنين ، نشان دهنده جاي خالي لابي هاي ايرانيان ساكن در آمريكا در اين مبارزات مهم و جدي است و ضرورت توجه بيشتر دستگاه سياست خارجي جمهوري اسلامي به اين موضوع را گوشزد مي كند.
اين گزارش در ادامه مي افزايد: بر اساس اين تحقيق ، گروه هاي مختلف ذي نفوذ با توجه به علايق و ميزان قدرتي كه دارند سعي مي كنند تا در انتخابات رياست جمهوري شركت كرده و به نفع كانديداي مورد نظر خود عمل كنند. اگر چه تصور مي شود با تكامل ابزارهاي جديد ارتباطي نقش رسانه هاي سنتي در انتخابات كاهش يابد، ولي شواهد نشان از اهميت بسيار آنها در انتخابات سال 2012 دارد. به همين دليل بيشترين هزينه صورت گرفته مربوط به پخش پيام هاي تبليغاتي له يا عليه يك كانديدا بوده است.
محتواي پيام هاي تبليغاتي نيز نشان دهنده نبود فرهنگ اخلاقي در انتخابات رياست جمهوري است. به همين سبب است كه فرهنگ سياسي آمريكا هر روز بيشتر از قبل به سمت سقوط پيش مي رود. روي كارآمدن افرادي با سطح پايين تجربه و توانايي به عنوان نخبه سياسي نيز از نتايج اين روند است.
با توجه به راي دادگاه فدرال در سال 2010 و بازگذاشتن دست كميته هاي كنش سياسي در فعاليت مستقل به نفع يك كانديدا در انتخابات، نقش اين گروه ها در انتخابات روز به روز بيشتر مي شود. جمهوريخواهان، اوباما را متهم كرده‌اند كه خود را با اين شرايط بيشتر از رقيبش وفق داده بود.
در اين انتخابات شاهد بوديم كه لابي ايپك به عنوان مهمترين گروه صهيونيستي در آمريكا به صورت رسمي از اوباما در تبليغات حمايت كرد كه اين امر نشان از پيچيده تر شدن وضعيت منطقه اي اسرائيل و همچنين احساس قدرت بيشتر اين لابي در عرصه سياست داخلي آمريكا دارد. مقايسه انتخابات سال 1992 و 2012 تغيير اين قدرت در طول زمان كوتاه بيست ساله را به خوبي نشان مي دهد و نكته آخر كه هيچ يك از گروه هاي ايراني در عرصه و كارزار انتخاباتي آمريكا حضور و نقش تعيين كننده اي نداشتند. بيشتر طيف سنتي ايراني ها به جمهوريخواهان نزديكند اما نسل هاي جديد با دمكرات ها نزديكي بيشتري دارند، ولي هيچ يك به صورت سازمان يافته در انتخابات شركت نداشتند البته ديدارهاي گروه نياك با تيم اوباما مي توانست نويدبخش شروع اين فعاليت باشد كه تحقق پيدا نكرد.