شبكه اطلاع رساني روابط عمومي ايران (شارا)- در دنياي پر شتاب و پر هياهو كه توقف و درنگ معنا و مفهوم متعارف خود را از دست داده است بي ترديد هم سوئي و همراهي با همه تغييرات و تحولات ريز و درشت نظام سيستمي، مي تواند يك راهكار عقلائي در اين عرصه مهم تلقي گردد.
انديشه و تفكر همراهي و هم سوئي با اين جريان سيال و پرشتاب، مستلزم بهره گيري بهتر و بيشتر از ظرفيت هاي موجود و در پيش رو با استفاده از ايده ها، نرم افزار ها، مهارت ها و سخت افزار هاي نوآورانه و خلاقانه است كه امكان تجهيز و تكميل شدن به آن، توام با ايجاد يك چرخه مناسب و منطقي بين اين مولفه ها مي تواند بنا بر گفته آميتا اتزيوني قابليت دسترسي را كه توانائي برقراري ارتباط با ديگران نه توانائي ارسال يك پيام به ديگران است براي تحقق مفهوم علمي و عملي رشد و توسعه فراهم سازد، مفهومي كه همگان از آن به عنوان فلسفه وجودي روابط عمومي تلقي مي كنند،
در واقع روابط عمومي را چيزي جزء توانائي برقراري ارتباط نمي دانند. اما تحقق همين اصل كليدي شرايط و مختصات خاص خود را مي طلبد كه يكي از موارد مورد نظر اعمال قانون و استفاده از ظرفيت هاي قانوني براي فراهم نمودن شرايط، وضعيت و ساختار و ساز و كار مناسب مي باشد كه متاسفانه در خلال اين سالها با روي كار آمدن دولت هاي مختلف و عليرغم آنكه سهم عمده اي از اقتصاد كشور به بخش دولتي اختصاص داده شده است، روند مناسب و رو به رشدي را براي روابط عمومي ها شاهد نمي باشيم و شايد بيشترين دغدغه در زمينه رشد و توسعه روابط عمومي هاي كشور مرهون تلاش و زحمات بخش خصوصي در قالب فعاليت هاي مختلف علمي و عملي بوده است كه دست اندركاران دولتي ادوار مختلف متاسفانه با تصميمات غير كارشناسانه و غير مسئولانه نه تنها به طور بايد و شايد به توسعه همه جانبه اين نهاد مدني كمك نكردند بلكه ماحصل اقدامات و فعاليت هاي علمي و عملي بخش خصوصي را براي توسعه و اعتلاء كمي و كيفي روابط عمومي دستخوش بي مهري، ناملايمات و در نهايت بي اثر بخشي نمودند.
در اين كش و قوس، نه تنها شعار ساختن و سازندگي، انديشه گفتگوي تمدن ها و مردم سالاري ديني، نگاه مهرباني و مهر ورزي و كليد تدبير و اميد نسخه شفا بخش روابط عمومي محسوب نشده اند بلكه بواسطه تصميمات ضد و نقيض، عدم اجراي قوانين و يا تاخير و ناقص اجراء نمودن آن توام با عدم حمايت هاي لازم، از كليد تدبير و اميد به جاي گشودن و باز كردن، به قفل كردن و بستن در هاي اميد بر روي يكي از مولفه هاي جامعه مدني نمودند.
به نظر كه تاختن شتابان و عجله فراوان در جهت عكس همسوئي با جهاني شدن و قرار گرفتن در مسير توسعه، ناشي از نظرياتي است كه در نظام اداري جهان سوم تحت عنوان جابجائي مديران ياد مي كنيم و در واقع دست به دست شدن پست ها و سمت ها نتيجه اي جزء رفتار و كردار مشابه مديران دولتي نخواهد داشت كه در طي اين سالها يا به كلي روابط عمومي را فراموش مي كنند و به عنوان يك ابزار در مواقع نياز به سمت او مي روند و يا ابنكه ناخواسته و غير مترقبه در كنار همه مشكلات ريز و درشت به ياد سربريدن روابط عمومي كه به مثل، مانند مرغ ماشيني در عزا و عروسي آن را مي كشند سر روابط عمومي را ناغافل مي برند.
به كجا چنين شتابان؟