شبكه اطلاع رساني روابط عمومي ايران (شارا)- تغييرات شتابان در محيط كسب و كار، لزوم درك بهتر از تغييرات و آينده و فراتر از آن ترسيم آيندههاي مورد انتظار را براي سازمان ها و رهبرانشان به يك امر حياتي تبديل كرده كه اين مهم اكنون از طريق دانشي به نام آيندهپژوهي در سطح گستردهاي در جهان و به صورتي نوظهور در ايران، فراهم شده است.

با توجه به نقشي كه آيندهپژوهي در بهبود و افزايش اثربخشي فرايندهاي تصميمسازي و سياستگذاري سازمان ايفا ميكند، ضرورت توجه به اين امر در روابط عمومي ها، بيش از پيش آشكار شده است.
آينده پژوهي پاسخي به نياز روزافزون بخش مديريتي هر كشور براي سياستگذاري استاندارد و بهينه و سازوكاري علمي براي فراهم ساختن مقدمات و مولفه هاي ضروري در برنامه ريزي، تصميم گيري و تدوين راهبردهاي بلندمدت است.

از اين رو، آينده پژوهي را مي توان بخشي از فرايند برنامه ريزي هر سازمان براي دستيابي به آينده مطلوب دانست كه با محاسبه الزامات و اقتضائات دنياي جديد، مسير توسعه و پيشرفت سازمان را با بهره گيري از فرآيندهاي علمي هموار مي  كند.

ترسيم نقشه راه يكي از نتايج بارز اجراي طرح هاي آينده پژوهي است.
آينده در اين چارچوب فكري جديد عبارت است از همه يا بعضي از آنچه در سال هاي آينده اتفاق مي افتد و شامل آينده كوتاه  مدت، ميان مدت، بلندمدت و بسيار دور مي شود.

درتصميم گيري هاي راهبردي سازمان ها معمولا در مورد چشم انداز و اهداف بلندمدت تاكيد بسياري مي شود كه در واقع همان آينده نگري است كه در اين راستا نقش روابط عمومي درآينده نگري سازمان ها، بسيار مهم و تاثيرگذار است.

در دنياي پيچيده پيش رو لازم است به نقش هاي مديريتي روابط عمومي و رسالت هاي آن، راهبردي تر نگاه شود و به نقش سنتي كه معمولا سازمان ها براي روابط عمومي هاي خود قائل هستند، اكتفا نگردد و در آينده پژوهي، حوزه وظايف روابط عمومي در راستاي آينده سازي و كمك به ايفاي مسئوليت هاي اجتماعي سازمان ها قرار گيرد.

هدف از آينده نگري، محاسبه يا پيشگويي برخي از رويدادها يا شرايط آتي است. آينده نگري به مدير كمك مي كند تا شرايط آينده را به خوبي بشناسد و براي مشكلاتي كه در راهند، چاره  انديشي كند. به بيان ديگر، هدف اصلي آينده نگري، كسب آگاهي درباره رخدادهاي نامعلومي است كه احتمالا در آينده روي خواهد داد.

با توجه به تحولات سريع و متنوع سياسي، اقتصادي، اجتماعي و فرهنگي كه در محيط سازمان رخ مي دهد، لازم است در درون سازمان، مكانيزمي طراحي شود كه بتوان به موقع تحولات را پيش بيني و راهبرد مناسبي براي مديريت بر محيط تدوين كرد. بدين منظور، جايگاهي كه در آن مي توان در اين زمينه سرمايه گذاري كرد، روابط عمومي است. به طور كلي روابط عمومي در نقش «آينده نگري» لازم است در زمينه هايي چون كسب آگاهي درباره حوادث نامعلوم كه روي خواهد داد، تحليل اطلاعات محيطي در زمينه هاي مختلف، پيش بيني هاي عالمانه درباره تحولات محيط و اثرات آن بر سازمان، تقويت افق شناسي برنامه نويسي براي آينده، آينده گزيني و به دنبال آن آينده سازي براي سازمان فعاليت داشته باشد.

از سوي ديگر بايد گفت روابط عمومي ها همانگونه كه مي توانند آينده را بسازند از روندهاي كلي حاكم بر جامعه تاثير مي پذيرند يكي از اين روندها دانشي شدن جامعه و ظهور جوامع دانش بنيان در دنياي آينده است كه پيامد آن ظهور روابط عمومي هاي دانشي يا دانش بنيان خواهد بود و نكته جالب اين است كه روابط عمومي ها (اعم از سنتي و پيشرفته و جديد ) در قالب صنعت روابط عمومي يكي از شاخه هاي حياتي صنايع خلاق را در جهان تشكيل خواهد داد.

اين بدان معناست كه نقش روابط عمومي ها در آينده صرفا نقش هاي تعريف شده محدود گذشته نخواهد بود و يكي از اركان توسعه اقتصادي و فرهنگي و حتي سياسي و اجتماعي كشورها خواهد بود.
 

منبع مرجع:  شبكه اطلاع رساني روابط عمومي ايران (شارا)