شبكه اطلاع رساني روابط عمومي ايران (شارا)- مراسم شب چهار شنبه سوري يكي ديگر از جشن هاي باستاني ايرانيان است. در نوشته هاي برجاي مانده از آن عهد، از اين جشن ملي بوته سوزي و پايكوبي در اطراف آن، به عنوان جشن سوري ياد شده است. مراسم بوته سوزي و پريدن از روي آن و خوردن آجيل و شادي و آرزوي تندرستي كردن، امروز به همان گونه كه هزاران سال پيش برپا داشته مي شد برگزار مي گردد.

جشن سوري (سوريك) به قدمت نوروز و به نوشته مورخان آلماني، قديمي تر از آن است و به تمامي آرين ها تعلق دارد. اين جشن در يكي از روزهاي پنج گانه اضافي سال ايران باستان برگزار مي شده است. ماههاي ايراني در عهد باستان 30 روزه بودند و پنج روز اضافي سال نامهاي مقدسي داشتند. به درستي معلوم نيست كه از چه زماني اين آيين باستاني را در شب آخرين چهارشنبه سال تثبيت كرده اند.

اين جشن پس از سلطه عرب، در اصفهان و توسط «مرداويز» سردار بزرگ و قهرمان ملي ايران احياء شد. وي كه از ديلمان برخاسته بود به سلطه عرب برمناطق شمالي و مركزي ايران پايان داد. در زمان سامانيان اين مراسم كهن ملي هنوز «جشن سوري» خوانده مي شد و در نوشته هاي آن زمان به همين نام ذكر شده است. بكار بردن اصطلاح «چهارشنبه سوري» ظاهرا مربوط به قرون معاصر است.