شبكه اطلاع رساني روابط عمومي ايران (شارا)- به ياد دوست عزيز و مهربان، مرحوم ابراهيم دربانيان كه دريايي از مهر و محبت بود و دشتي از لطف و صفا و در عالم رفاقت و دوستي خلوت و جلوتش يكسان بود، بي آلايش و يكرنگ

من آن دم كه گردم زمستي هلاك

به آيين مســتان بريدم به خـــــاك

به آب خـــرابـــات غســـلم دهيـــد

پــس آنـــگاه بر دوش مستم نـهيد

به تابــوتي از چـــوب تاكـــم كــنـيد

به راه خـــرابـــات خـــاكــم كـــنـيد

مريزيد بر گـور من جـــــز شــــراب

ميــاريـــد در مـــاتمم جـــز ربــــاب

مــــبادا عــزيزان كــه در مـرگ من

بنالـنـد به جز مطـــرب و چـــنگ زن

تو خود حافظا سر زمستي متاب

كه ســلطان نــخواهد خراج از خراب

نوشتن در سوگ دوستي مهربان و با صفا كه در تمام اين ايام جز اخلاق، صداقت، بزرگواري، معرفت و يكدلي و صميميت چيزي ديگر از او نديدم كار بسيار دشوار و عملي به شدت رنج آور است. دوست پاك و بي آلايشي كه همواره تبسم، بهترين زينت بخش چهره زيبا و دلنشينش بود و در ارتباط و دوستي با ديگران، گرم و مهربانانه، بهترين و خالص ترين واژ گان را پيشكش مي كرد.

به واقع يك روابط عمومي تمام عيار در پهندشت روابط اخلاقي، انساني و اجتماعي بود. متعهد بود و پر تلاش، مخلص يود و صادق، اهل كار بود و اهل دل،غمخوار بود و همدل، دردمند بود و مردمدار، نجيب بود و با وقار، وفادار بود و پاي كار، يار شاطر بود و نه بار خاطر، صاف بود و زلال، مرد بود و اهل مردانگي، عاشق بود و اهل عشق. به راستي كه به درستي به مفهوم عشق دست يافته بود و در دل و جانش آن را جا كرده بود، چون بايد عاشق باشي و به عشق دست يافته باشي و در كوره عشق گداخته شده باشي تا بتواني بي منت و بي غَل�'ُ و غَشق در عرصه روابط عمومي با دل و جان و با تمام وجود به مردم خدمت كني و شيفته خدمت به مردم باشي.

ابراهيم عزيز به درستي و با چشم بينا و گوش شنوا و دلي بزرگ و مهربان روابط عمومي را براي عاشق پيشگي و عشق ورزي به مردم برگزيد و روابط عمومي را با دست پر مهر و محبتش تبديل به خانه اي از جنس ارتباط عاقلانه وآگاهانه براي خدمت صادقانه در وادي آگاهي بخشي براي دانا ساختن و توانا ساختن مردم نمود.

مرد خستگي ناپذبر عرصه روابط عمومي به راستي وكيل مدافع مردم بود و احقاق حق و حركت در مسير عدالت خواهي و عدالت ورزي را نصب العين روزگار خدمتگزاري به مردم قرار داد. روح جمع خواهي و جمع طلبي، مساعدت و همكاري، تعاون و همدلي براي پيشبرد و پيشرفت عرصه علمي و عملي روابط عمومي و ارتقاء جايگاه اين نهاد مدني قابل ستايش و در خور توصيف بود.

هيچ گاه اهل نزاع و مجادله و بيهوده گوئي و بيهوده ورزي نبود و به راستي به مثابه يك روابط عمومي اهل اخلاق و رفتار حرفه اي به دنبال ارتباط و اتحاد و اتصال و انسجام همه كساني بود كه خدمت در روابط عمومي را پيشه خود ساخته بودند. دائم به تشويق و ترغيب همگان بر دوستي و مودت و همكاري و همراهي جدي وخالصانه بود. اهل اعتراض و غرض ورزي و انتقاد جاهلانه اي كه تصور تخريب و توهين از آن استنباط مي شد، نبود، خيرخواه بود و خيرانديش و بر مبناي شخصيت انساني و بزرگوارانه اش، نقد منصفانه و خيرخواهانه را در جهت اصلاح و بهبود و توسعه و پيشرفت امور ارائه مي كرد و صادقانه هم كمر همت مي بست تا در جهت رفع نوافص و بهسازي كارها اثر مثبت و مناسب از خود بجا بگذارد و در اين ميان اهل كم كاري و كم فروشي نبود و حمايت هم جانبه و مستمرش در توسعه و تعالي روابط عمومي يكي از ويژه هاي اخلاقي اين عزيز بود.

ثبات شخصيت، استواري، جديت، عزم و اراده، سرسختي و سخت كوشي و پايمردي از جمله خصيصه هاي زبان زد ابراهيم عزيز بود كه همه دوسنان متفق القول بر روي آن صحه مي گذاشتند و به زبان مي آوردند.

تواضع و فروتني و ادب و خلق و خوي لطيفش از او انساني قابل احترام براي همه كساني ساخته بود كه با او در ارتباط بودند و با او معاشرت داشته اند و به خاطر همين ويژگي اخلاقي و عليرغم سوابق مديريتي و تجارب ارزشمند، فردي راحت وصميمي و قابل دسترس در برقراري ارتباط و ايجاد مراوده هاي كاري و دوستي بود.

صد افسوس كه تقدير اين چنين رقم خورد تا دوست عزيز و بزرگوار و انسان فرهيخته و قابل احترام از ميان ما رخت بر بندد و تنها از او خاطرات خوب و خوش به جا بماند. ضمن پاسداشت و گراميداشت ياد و خاطره اين عزيز سفر كرده و با آرزوي طلب غفران و رحمت واسعه الهي براي روح آن مرحوم، اميدوارم كه مرگ اين عزيزان پندي باشد براي دوستي هاي بهتر و بيشتر و به ياد داشته باشيم كه فرصت با هم بودن آن چنان نيست كه در ارتباط و دوستي هاي مان بخواهيم غلط ها را تكرار كنيم.

امير مومنان(ع) مي‏فرمايند: «با مردم چنان بياميزيد كه اگر در آن حال مرديد بر شما بگريند و اگر زنده مانديد خواهان معاشرت با شما باشند».