شبكه اطلاع رساني روابط عمومي ايران (شارا)- روابط عمومي محوري ترين فعاليت هاي خودش را پيرامون مخاطبان سازمان انجام مي دهد. در اين خصوص مي خواهيم به مطالعه جايگاه اين مخاطبان در ارتباطات استراتژيك سازمان بپردازيم و ببينيم كه اين ارتباطات چگونه مي تواند به خوش نامي سازمان ختم شود.

در روابط عمومي ما چهار گروه مخاطب داريم كه عبارتند از:
1. مخاطبان غير مرتبط
2. مخاطبان بالقوه
3. مخاطبان آگاه
4. مخاطبان فعال

به عنوان مثال، اگر يك سازمان اعلام كند كه يك مركز تفريحي و رفاهي مثل كيش داريم و موضوعي در خصوص اين مركز رفاهي مطرح شود كه مثلا مي خواهيم اين مركز را تعطيل كنيم. در اين خصوص ما با مخاطبان خاصي روبرو هستيم:

1. يك سري مخاطب غير مرتبط دارد. افرادي در جامعه هستند كه هيچ علاقه و ارتباطي با اين سازمان ندارند. نه از اين مجموعه استفاده كردند و نه مي دانند كه اين مجموعه چيست. اين مخاطبان مخاطبان غير مرتبط هستند. در جامعه بررسي روابط عمومي نمي گنجند.

2. يك سري مخاطب بالقوه نيز وجود دارد. كساني هستند كه به صورت بالقوه علاقه دارند و مي دانند چنين امكاناتي وجود دارد و امكان تشخيص اين علايق نيز برايشان فراهم نشده است. در برخي مناطق در سازمان امكان دارد افرادي وجود داشته باشند كه30 سال سابقه خدمت دارند و حتي يك بار هم كيش را نديده است. او بالقوه علاقه دارد اما اين مخاطبان بالقوه در سازمان تبديل به مخاطبان آگاه مي شوند. اينجاست كه آرام آرام روابط عمومي خودش را نشان مي دهد. يعني كساني كه آن علاقه يا زمينه ارتباط را تشخيص مي دهند. مي بينند كه چنين امكاناتي هست و معايب و محاسني دارد.

3. مخصوصا مخاطبان فعال يعني كساني كه آن فعاليت هماهنگ و متمركز را براي سازمان پيدا مي كنند مي دانند و در رابطه با اين موضوع و مساله مقاومت و تلاش مي كنند تا به تهديد كشيده نشود.

در اين رابطه گروه هاي مخاطب در روابط عمومي ها، بسته به نوع گروه به تكنيك خاصي نياز دارند. بنابراين ما دنياي روابط عمومي را به عنوان روابط گوناگوني اطلاق مي كنيم كه از روابط اجتماعي شروع مي شود و تا روابط صنعتي، روابط مصرف كننده و... گسترده مي شود. از آنجا كه ما داريم اندك اندك به يك فضاي رقابتي نزديك مي شويم، سازمان ها كوچكتر مي شوند و افراد جديدي به نام هاي ذينفع و سهامدار به مخاطبان روابط عمومي افزوده مي شوند، روابط عمومي ما شعاع بيشتري پيدا مي كند. اين شرايط ديدگاهي را نه تنها به وسعت فعاليت هاي روابط عمومي شركت مي دهد بلكه ميان مخاطباني كه من اشاره كردم (بالقوه بودند و تبديل به آگاه و فعال مي شدند.) ارتباطي را برقرار مي كند. براي همين است كه ما در روابط عمومي با مديريتي به نام مديريت مسائل يا موضوعات مواجه هستيم. شرايط عادي بسيار خوب است. زماني كه به عنوان مثال در يك همايش برگزار كننده مي داند كه 200 ميهمان دارد، براي 200 ميهمان تدارك ديده است، مديريت و پذيرايي مي كند، خدمات مي دهد. اما اگر اين 200 ميهمان به 300 تا افزايش يافت و عناصر مختلف در آن وارد شد، بايد نوع خاصي از مديريت با نام مديريت مسائل در آن انجام شود. در مديريت مسائل بايد به لزوم تشخيص مخاطبان توسط روابط عمومي پرداخته شود. اين كار نقش مهمي در خوشنامي سازمان دارد. شما فرض كنيد در رابطه با مسائل سازمان هميشه شرايط عادي نيست. ما شرايط بحران و شرايط اضطراري هم داريم. اين نتيجه اي كه من مي خواهم بگيرم عبارتي است به نام «خوشنامي سازمان». اين عبارت امروزه در مديريت روابط عمومي وارد شده است. اصولا تمامي تعاريف روابط عمومي به مديريت تصوير يا مديريت خوشنامي در سازمان ختم مي شود.

منبع مرجع:  شبكه اطلاع رساني روابط عمومي ايران (شارا)