ما به دنيا دل خوش كرده ايم و آن را نهايت غايت و آرزوي خود مي دانيم ....
غم و عصه هاي ما در چه چيزي است ؟ براي چه ناراحت مي شويم ؟ و براي چه خوشحال ؟ ...
آيا جز اين است كه ملاك اعمال ما، ناراحتي و اشتباق ما همه و همه بر محور دنيا و هوس ما است ...
آيا مصداق اين آيه نيستيم كه "آنان كه به ديدار ما- يعنى بازگشت به خداوند- اميد [و باور] ندارند و به زندگى اين جهان خشنود شدند و به آن دلآرام گشتند و كسانى كه از آيات ما غافلند " ؟....
اي كاش قبل از آنكه فرصت به پايان برسد و نفس به شماره بيفتد به خود بياييم ....
اي كاش قبل از آنكه به حساب اعمالمان رسيدگي كنند خود حسابگر اعمال خويش باشيم ...
اي كاش همان اندازه كه از خداوند دنيا را طلب مي كنيم، به دنبال آخرت باشيم ...
و آيا جز اين است كه اين دنيا وسيله خوب زيستن و ساختن دنياي ابدي است ...
پس آيا گمان كرده ايد كه شما را بيهوده آفريده ايم و شما هرگز به سوى ما بازگردانده نمى شويد؟(سوره مومنون آيه115 )
اللهم صل علي محمد و آل محمد و عجل فرجهم