شارا - شبكه اطلاع رساني روابط عمومي ايران : دمكراسي متكّي به پول
شنبه، 4 مرداد 1393 - 17:20 کد خبر:12237
نظر يك ليبرتاريانيست آمريكايي كه پارسي هم مي داند: دمكراسي «درهم ريخته» و دركنترل پول و رسانه هاست - ديگر «بهترها» انتخاب نمي شوند
شبكه اطلاع رساني روابط عمومي ايران (شارا)- باب بار Bob Barr) Robert Laurence Barr) متولّد 5 نوامبر 1948 كه در علم حقوق دكترا و در مطالعات بين الملل فوق ليسانس دارد و در تهران زبان فارسي آموخته است روش انتخابات و راه و رسم جاري دولتمرد و سياستمدارشدن را به عنوان دمكراسي واقعي و مديريت «بهترها و مردمدوستها» قبول ندارد، آن را محصول انحراف تدريجي از اصول مي داند كه اين انحراف را منافع، خودخواهي و جاه طلبي «به قدرت دست يافتگان» در طول زمان به وجودآورده است. او مي گويد كه تكنولوژي پيشرفته مردم را روشن ساخته، در جريان امور قرارداده و وضعيت انتخاب و مديريت عمومي را به صورتي كه مشاهده مي شود تحمل نخواهند كرد. «بار» كه قبلا دادستان شهر و نيز چهار بار نماينده ايالت جورجيا (از 1995 تا 2003) در مجلس نمايندگان آمريكا بود و نامزد حزب ليبرتارين Libertarian Party ايالات متحده در انتخابات نوامبر 2008 رياست جمهوري اين فدراسيون شده بود، قسمتي از گناه انحراف دمكراسي از مسير اصلي را به گردن رسانه هاي همگاني مي اندازد كه در كنترل اصحاب قدرت قرارگرفته اند و به صورت ابزار روابط عمومي صاحبانشان و يا افراد معيّن عمل مي كنند.
«بار» مثال مي آورد و مي گويد: سال 2008 در انتخابات رياست جمهوري نامزد بود ولي بسياري بودند كه تا انجام انتخابات هم برنامه كار او و نظراتش و حتي ايدئولوژي حزب ليبرتارين (ليبرتاريان) را نشنيدند. چرا؟. براي اينكه كمپاني هاي بزرگ مايل نبودند كه او و اين حزب شناخته شوند و اينها و صاحبان رسانه ها روي افرادي كه منافع شان را حفظ كنند تمركز كرده بودند. حال آنكه در تعريف، يك رسانه عمومي بايد همانند آفتاب بر همگان يكسان بتابد و همه رويدادها و نظرات را منعكس كند. ديگر، قضاوت آن با مردم است. يك رسانه عمومي نبايد به جاي مردم فكر و عمل كند بايد رابطي كاملا بيطرف و اطمينان بخش ميان آنان باشد. به علاوه در كشورهاي با نظام هايي مشابه ايالات متحده، يك نامزد انتخابات بدون داشتن پول نمي تواند خودرا معرفي و برنامه ها و نظرانش را به گوش همگان برساند تا انديشه كنند، اورا برگزينند تا با اجراي نظرات و برنامه هايش به حل مسائل جامعه كمك شود. «دمكراسي متكّي به پول» اينك صداي اعتراض جهانيان را بلند كرده است. كمپاني ها و صاحبان منافع تنها به نامزدهاي مورد نظر كمك مالي مي دهند. اميد است تسهيلاتي كه اينترنت در دسترس گذارده به حل مسئله كمك كند زيرا كه يك فرد هر قدر گمنام و بي پول مي تواند از طريق آن (اگر در آينده اين ابزار تازه و عمومي با وسايل و تمهيداتي كنترل نشود) نظر و برنامه هاي خودرا به گوش همگان برساند و رقيب بزرگي براي «جاخوش كردگان» شود و ترتيبات جاري را درهم بريزد.
«باب بار» ضمن اشاره به سيستم دو حزبي ايالات متحده افزوده است كه انتخابات رياست جمهوري تنها با دو نامزد تبليغ شده چيزي شبيه انتخاب دور دوم در ساير كشورهاست و به دور از هدف هاي دمكراسي اصيل كه دركتابهاي درسي درج شده و تصريح مي كند كه دمكراسي يعني حكومت مردم و مردم اراده و خواست خودرا با انتخاب يك و يا چند «بهتر» به عنوان وكيل و نماينده اعمال مي كنند كه اين انتخاب بهترها به مرور زمان شده است انتخاب زرنگها، بازيگران سياسي، ساخت و پاخت كن ها، جاه طلبان، ميزدوستان و تامين كنندگان منافع كمپاني ها و ... . آن دسته از مردم دوران معاصر كه روشن شده اند نامزدهاي قادر به تبليغ را به چشم كساني مي نگرند كه كورپوريشن هاي بزرگ برپايه منافعشان مايل به انتخاب آنان هستند، درست مشابه انتخاب وليعهد از ميان چند پسر سلطان در عهد قديم.
«باب بار» مي گويد كه در سطح جهان، سازش (محرمانه و يا علني) مقامات باهم، نتيجه همين انحراف دمكراسي از راه و اصول است و افرادي كه به آن گونه در هركشور انتخاب مي شوند با همتايان خود دركشورهاي ديگر (بدون توجه به منافع ملّت و انتظار عمومي) به توافق مي رسند زيرا كه اين، تنها راه باقي ماندن براريكه قدرت است.
«باب بار» كه در يك برنامه تلويزيوني معروف به «تاك شو» نظر خودرا بيان داشت سپس به تشريح فرضيه هاي ليبرتريانيسم پرداخت و گفت كه ليبرتريانيسم حلال مشكلات جاري آمريكا و بسياري از كشورها است.
«باب بار» در نوامبر 1948 در ايالت آيواي آمريكا به دنيا آمده است و پدر او يك افسر آمريكايي و در دهه 1960 مستشار نظامي در تهران بود، و «باب بار» تحصيلات دبيرستاني را در سال 1966 (1345 هجري خورشيدي) در مدرسه متوسطه ميسيون مسيحيان پرسبيتريان تهران (معروف به مدرسه آمريكايي ها) كه در اين مدرسه پارسي، زبان دوم و يادگرفتنش اجباري بود به پايان برد و ديپلم گرفت.
حزب ليبرتارين آمريكا در دسامبر 1971 تاسيس شده و در سال 2008 داراي بيش از 200 هزار عضو بود. شمار اعضاي رسمي احزاب آمريكا (كه داراي كارت هستند، حق عضويت مي دهند و در جلسات كميته هاي حزبي شركت مي كنند) محدود است. اين احزاب به جاي عضو رسمي داراي هوادار هستند كه اين هواداران هردم تغيير وابستگي مي دهند و ....