شبكه اطلاع رساني روابط عمومي ايران (شارا)- هيچ كس نمي تواند تاثير شگرفت روش هاي نوين كار در فضاي مجازي و شبكه هاي اجتماعي را انكار كند. طي اين مدت، داعش بيشترين بهره را برد و همه خبرگزاري ها را به دنبال خود كشاند. اما ما چه كرديم؟ هيچ جز ممنوعيت و بازداشتن نيروهايمان از حضور در شبكه هاي اجتماعي. اين چه معنايي دارد. فقط صدا و سيما؟ بقيه چي؟
اكنون ديگر ترديدي نيست كه روش تبليغاتي القاعده، داعش و ديگر گروه هاي تروريستي در فضاي مجازي، و در حالي كه وحشيانه ترين كشتارها را در سالهاي گذشته و اكنون دارند، از روشهايي كه ما در ايران داريم، جلوتر و دقيق تر است. اين را در مصاحبه ها و نوشته ها و تحليل هاي تازه ارائه شده و همين طور با چشم سر شاهد هستيم و ديديم كه چه كردند و چگونه از آن براي پيشبرد كارهايشان استفاده كردند.
دليل اين عقب ماندگي ما چيست؟ به نظرم دلايل زيادي دارد. شايد يك دليل آن اين باشد كه ما به زبان فارسي كار مي كنيم و اين زبان كاربرد بين المللي آنچنان كه انگليسي و عربي ندارد، يعني گستره نفوذ، ندارد.
اما مشكل اصلي جاي ديگر است. مشكل اين است كه طي سالهاي گذشته، يكسره كار كردن با اين شبكه ها را انكار كرده و اغلب آنها را ورود ممنوع اعلام كرده ايم.
امروز كمتر مسوولي در جمهوري اسلامي هست كه از اين شبكه ها اصلا سر در بياورد. هرچند بچه هاي بسياري از آنها از كاربران اين شبكه ها هستند، اما خود آنها در بيشتر موارد، نسبت به آنها كاملا دور هستند. اگر برخلاف اين باشد يعني برخلاف مقرارت عمل كرده اند!
حالا مشكل اين است كه نيروهاي انقلابي نيز كه حرف شنوي از برخي از مصادر و منابع دارند، به هر دليل از نزديك شدن به اين شبكه ها خودداري كرده و حتي اگر الان بخواهند نزديك شوند، سالها طول خواهد كشيد تا در سطحي كه دشمنان ما از آن استفاده مي كنند از اين ابزارها استفاده كنند.
اكنون كه جنگ اسرائيل و غزه روي زمين ادامه دارد، نبرد سهمگين آنها در فضاي مجازي نيز بالا گرفته اما ما جز به صورت سنتي چه سهمي در اين امور داريم؟ تقريبا هيچ. گهگاه بچه هاي مذهبي و متعهد عكسي و تصويري از اين طرف و آن طرف آورده در صفحه خود مي گذارند. اين كه كار نشد.
از سوي ديگر و متاسفانه محدوديت هاي ايجاد شده و عدم ارائه راه حل جدي در اين زمينه ها سبب شده است تا غالبا افرادي از غير نيروهاي انقلابي وارد اين فضا شده و نيروهاي متعهد در اين عرصه حضور نداشته باشند. هرچند بسياري از همين جماعت در حال كمك كردن به تبليغات به نفع فلسطين هستند و اين اسباب خوشنودي است.
شايد در برخي از مراكز به طور خاص عده اي را براي اين كار تربيت كرده اند. اما حقيقت اين است كه اولا اين كار با بكار گيري عده اي خاص نتيجه نمي دهد. چون غالبا اينها در ازاي پول اين كار را مي كنند. ثانيا فراگير و عمومي نيست و از امكانات و خلاقيت هاي عمومي و توده اي بي بهره مي ماند. بسيج اين است نه آن.
راستي چه بايد گفت؟ در اين باره مقصر كساني هستند كه تنها راه ماندن را ممانعت و مخالفت و محدود كردن و بيان ضررها دانسته و همچنان نسل جديد ما را از جهان فن و تخصص و تبليغ دور مي دارند و امروز كه نياز به آنها در اين عصره داريم، دست مان خالي مي ماند.

منبع: خبرآنلاين