شبكه اطلاع رساني روابط عمومي ايران (شارا)، ديدريد بريكنريج- اگر شما به مكالمات آنلاين گوش مي دهيد يا در حلقه هاي اجتماعي قرار داريد، احتمال دارد بحث هايي را در باب روابط عمومي و آموزش عالي را شنيده باشيد. اين يك بحث سه بخشي است كه شامل، دانشجويان، مدرسان و متخصصان روابط عمومي مي شود كه شايسته توجه هستند. آموزش روابط عمومي قلب صنعت ماست. آموزش امروزه و دانشي كه پيش روي دانشجويان ما قرار دارد همان چيزي است كه باعث مي شود دانشجويان ما رهبران آينده عرصه ارتباطات شوند. آموزش نبايد يك سرمايه گذاري اختياري باشد.

برجسته ترين بخش هاي اين بحث كدامند؟ اين بخش شامل مباحث زير مي شود: چگونه دانشجويان امروز ترجيح مي دهند كه بياموزند و چگونه تكنولوژي بخث عمده اي از جهان آنها شده است، چگونه مي شود كه گاهي مربيان شبكه هاي اجتماعي را در كلاس هاي آموزشي مخل و گاهي آن را مفيد ارزيابي مي كنند و كدام متخصصان روابط عمومي درك مي كنند كه سازمان هاي امروز نياز به متخصصان جوان با مجموعه اي از مهارت ها و توانمندي هاي ويژه دارند.

با شروع جريان آموزش دانشجويان، آيا دانشجويان در معرض بيشتر رسانه هاي جديد قرار مي گيرند و از يادگيري مشاركتي در كلاس درس بهره مند مي شوند؟ تجربه من به عنوان يك استاد دانشگاه نشان مي دهد كه تجربه بيشتر دانشجويان من بيشتر از اينكه با تكنولوژي و همكاري هاي اجتماعي در كلاس درس بياموزند، مي توانند از تجارب شغلي شان در مقطع كارشناسي ارشد بهره مند شوند. رسانه اجتماعي بخش معظم از دنياي آنها را تشكيل مي دهد. اين دانشجويان مستقل هستند و اطلاعات به سرعت در اختيارشان قرار مي گيرد. ما مي دانيم آنها توسط اتصال به همسالان و افراد همرده خود متصل شده اند و تجربه اي تعاملي از اين اتصال دارند. چراكه بيش از 70 درصد مصرف كنندگان گوشي هاي هوشمند در فاصله سني 18 تا 24 سال قرار دارند و بيش از 15 ساعت در طول ماه را صرف مشاهده آنلاين ويدئو در گوشي شان مي كنند. تلويزيون هاي اجتماعي نيز بخشي از جهان آنهاست كه ضمن كار با توييتر و تلويزيون به عنوان بخشي از جامعه اي بزرگتر تجربه مي شود. چيزي كه امروز براي نسل دانشجوي ما آشناست، در نسل هاي گذشته به فراموشي سپرده شده اند.

همزمان، مدرسان با سرعت هاي متفاوت در حال پيوستن به جرگه شبكه هاي اجتماعي هستند. بر اساس يك پيمايشي كه در سال 2013 توسط گروه بابسون در همكاري با پيرسون اجرا شد، حدود 70 درصد از اساتيد از شبكه هاي اجتماعي به طور شخصي استفاده مي كنند. با اين حال، تنها 41 درصد از اساتيدي كه در پيمايش شركت كرده اند از رسانه هاي اجتماعي در كلاس درس نيز استفاده مي كنند. روابط عمومي و چشم انداز رسانه اي در حال تغيير است؛ در شرايطي كه تغيير تنها چيزي است كه ثابت مي ماند. ايجاد روابط و درك فعالانه از ارتباطات از طريق كانال هاي رسانه اي جديد نيازمند درك عميق تر مي باشد.

سوالاتي كه در اين زمينه مطرح مي شود اين است كه آيا مي توان دركي را بدون تجربه و يا همگامي با تكنولوژي هاي نوين در كلاس درس بدست داد؟ و با توجه به اينكه تكنولوژي هاي اجتماعي به شدت بر كسب و كار جهاني امروز اثر گذار هستند، رسانه هاي اجتماعي بايد تا چه ميزان در دوره هاي آموزشي براي دانشجويان در درك ميان ارتباطات و كسب و كار وجود داشته باشد؟ اكثر مدرسان تكنولوژي را با رويكردشان پيوند مي دهند، و براي درس هاي ارتباطات در كلاس درس، بيشتر آنها قادر هستند كه انتظارات دانشجويان خود را پاسخ دهند، همچنان كه انتظارات شركت هاي بزرگ را كه نيازمند مهارت ها و شايستگي هاي جوانان در حرفه هاي خاص هستند.

نهايتا، شركت ها انتظارات گسترده اي از متخصصان جوان شايق به ورود به بازار كار دارند. سازمان هايي كه جوياي متخصصان ارتباطات هستند، بدنبال تخصص هايي در حوزه آي تي و رسانه هاي اجتماعي مي گردند. اگرچه در اين زمينه تحقيقات بيشتري مورد نياز است، يكي از مطالعات جالب توجه در سال 2012 به وضوح نشان مي دهد كه ارتباطات ميان نيازهاي شركت هاي جهاني و صلاحيت هاي جديدي در روابط عمومي تا چه اندازه است. در عصر جهاني شدن و رسانه اجتماعي، تقاضاي زيادي براي نوع جديدي از كارگزاران روابط عمومي است كه قادرند خود را با تغييرات مداوم سازمان سازگار كنند و به طور مداوم جوامع آنلاين در حال ظهور حضور داشته باشند.

يك مطالعه تحقيقاتي در قزاقستان كه با چند روش پيمايشي انجام شد. در اين مطالعه محققان اجزاي كمي و كيفي را مورد استفاده قرار داده كه ميان صدها مسئول ارتباطات و آنهايي كه در جايگاه هاي مديريتي رده بالاي روابط عمومي قرار داشتند توزيع شده است. در اين بررسي انتظارات متخصصان در مورد شايستگي هاي ارتباطي مهم دانش آموختگان رشته هاي روابط عمومي كه باعث موفقيت سازمان متبوعشان مي شود، خواسته شده است. بخشي از نتايج مطالعه نشان مي دهد كه از ميان كارفرمايان بالقوه شناسايي شد كه آنها مايلند كه دانش آموختگان روابط عمومي به تكنولوژي هاي اطلاعاتي جديد تسلط داشته باشند و بتوانند ديالوگ هاي جديدي را به طور ساختارمند توليد كنند و در اين مصاف از ويژگي هاي خودكنترلي، اقناع و فنون مذاكره به عنوان مهمترين معيارهاي حرفه اي جوانان برخوردار باشند.

به نظر مي رسد شكافي ميان نيازهاي دانشجويان روابط عمومي، آموزش روابط عمومي و آنچه شركت ها از متخصصان جوان براي ورود به عرصه كار انتظار دارند به وجود آمده است. اين شكاف مي تواند با مطالعات بيشتر و بحث هايي كه در فضاي صنعتي انجام مي شود، بسته شود. دانشگاه هايي هستند كه براي اين موضوع با اعضاي هيئت عملي خود بحث مي كنند، تغيير برنامه درسي پيشين روابط عمومي و تركيب رسانه هاي اجتماعي در كلاس هاي درس به منظور كاهش شكاف و كسب رضايت از نيازهاي همه حوزه ها چيزي است كه بايد اتفاق بيافتد.

همانطور كه بسياري بر تكنولوژي ها متمركز هستند، زمان آن رسيده كه اين موضوع را به عنوان يك سوال در عرصه آموزش روابط عمومي مطرح كنيم. آيا آموزش روابط عمومي نيازمند تعديلي ساده است، يا به تغييرات اساسي نيازمند است؟ من در اين حوزه بالغ بر 10 سال تدريس كرده ام. من كار خودم را در دانشگاه ديكنسون آغاز كردم و در حال حاضر در دانشگاه نيويورك تدريس مي كنم و همچنين به طور آنلاين در دانشگاه امهارست حضور دارم. كار نزيك با دانشجويان، مدرسان و متخصصان روابط عمومي اين موضوع را به من اثبات كرده است و اين امر چيزي بيش از يك واقعيت روزمره است.

منبع: http://www.holmesreport.com/opinion-info/14911/PR-Education-A-Simple-Adjustment-Or-A-Complete-Overhaul.aspx#sthash.A67IlaLJ.dpuf