اسماعیل عباسی روزنامه نگار معاصر یکم فروردین 1329 به دنیا آمده و از نوزده سالگی گام به جهان روزنامه نگاری گذارده است. عباسی متولد طالقان که از دانشکده علوم ارتباطات اجتماعی مدرک روزنامه نگاری گرفته است کار روزنامه نگاری را از سال 1348 و از روزنامه اطلاعات آغازکرده است. وی به موزات تنظیم اخبار دریافتی از خبرنگاران روزنامه اطلاعات در گوشه و کنار کشور (اصطلاحا سرویس شهرستانها) در گروه هنر و ادب این روزنامه نیز مطلب می نوشت. در آن زمان سردبیر اخبار خارج از تهران روزنامه اطلاعات، روزنامه نگار حرفه ای بنام؛ نورالدین نوری بود. عباسی که درعین حال یک کاریکاتوریست برجسته است سپس در تحریریه روزنامه اطلاعات تهیه و تنظیم اخبار اجتماعی را بر عهده گرفت و آخرین سمت او در این روزنامه عضو انتخابی (با رای اعضای تحریریه) شورای سردبیری بود.

    عباسی از نخستین روز تاسیس «همشهری» به همکاری با این روزنامه پرداخت و به تشویق و جلب سایر روزنامه نگاران قدیمی (و عمدتا خانه نشین و برکنارشده) در پیوستن به «همشهری» دست زد و همین قدیمی ها که روزنامه نگاران حرفه ای کشور بودند «همشهری ـ روزنامه شهرداری» را به صورت روزنامه شماره یک کشور درآوردند. همین ها زمانی تیراژ کیهان و اطلاعات را به یک میلیون نسخه در روز رسانده بودند.

    عباسی که از آذرماه 1371 در همشهری آغاز بکار کرده است، نخست دبیر میز اخبار و مطالب شهری بود. در آن زمان اخبار شهری حرف اول را در «همشهری» می زدند زیرا که ماهیت این روزنامه؛ شهری، آموزشی و «فرهنگی ـ اقتصادی» بود . انتظار مردم از این روزنامه هم همین بود. عباسی در طول دبیری میز شهری که سالها به درازا کشید توجه خودرا روی مطالب «محیط زیست» متمرکز ساخت که تا آن تاریخ طرف بی توجهی قرارگرفته بودند. عباسی سپس مسئول میز «گزارش روز» شد که به صورت فیچر تهیه می شد که می دانیم (طبق نظرسنجی ها) مخاطبان خواهان دنبال کردن و پرداختن مهمترین و یا جالبترین موضوع روز هستند. چند سال بعد، عباسی به سمت دبیر عمومی روزنامه همشهری منصوب شد که هنوز در این سمت بکار ادامه می دهد. (دبیر عمومی = پابلیک ادیتور، رئیس میزی که در ارتباط با مخاطبان است و نظرات آنان درباره امور شهر و کشور را دریافت و منعکس و ایراد و انتقاد و همچنین تقدیر و تمجید از مطالب روزنامه را به سردبیری اطلاع می دهد و تا حل مسئله آن را دنبال می کند). روزنامه های ایران تا نیمه دوم دهه 1370 «پابلیک ادیتور» نداشتند و دکتر فریدون وردی نژاد آن را که از دیرباز در کشورهای پیشرفته (در روزنامه نگاری) وجود داشت وارد روزنامه های ایران کرد که از روزنامه دولت (روزنامه ایران) آغاز شد. مقام یک پابلیک ادیتور که باید تجربه کار در میزهای مختلف تحریریه (اصطلاحا؛ اطاق خبر) را داشته باشد تا در همه زمینه ها بتواند پاسخگوی مخاطبان باشد در حد معاونت سردبیری است. دبیر عمومی که نامه های به سردبیر و تلفن ها و ایمیل های به روزنامه به دست او داده می شود در همه جلسات شورای دبیران (در ایران، شورای سردبیری) شرکت می کند.

    انجمن های پاسدار محیط زیست چهار بار در چهار سال مختلف از اسماعیل عباسی به خاطر کمک به اهداف جلوگیری از آلودگی محیط زیست تقدیر کرده اند.

    عباسی به موازات نوشتن خبر و نظر با قلم، از انعکاس واقعیات جامعه به صورت کاریکاتور (طنز ترسیمی) غافل نبوده است. در قرن 21 همین کاریکاتورها و صفحات عکس و کاریکاتور روزنامه ها مخاطب جلب می کند. انسان قرن 21 و عصر اینترنت حوصله خواندن مطالب طولانی روزنامه ها را ندارد. کاریکاتورها عباسی در همه نشزیات می توانند چاپ شودند. به این ترتیب، از لحاظ کاریکاتور، عباسی یک روزنامه نگار «فری لنس» است و کاریکاتورهای او در انحصار یک نشریه نیستند. کاریکاتورهای عباسی تاکنون در گل آقا، نشریات موسسه اطلاعات، ماهنامه کیهان و ... انتشار یافته اند. وی در بسیاری از همایش های کاریکاتوریست ها شرکت کرده و دبیر همایش بین المللی کاریکاتور تهران است. عباسی که مدرس کاریکاتور ژورنالیستی است از اعضای هیات داوری بین المللی تعیین کاریکاتورهای برتر است و در جشنواره های مربوط شرکت می کند.