میلاد بهمنی: برخی از اعضای شورای شهر اهواز در جلسه اخیر شورا در واکنش به جوابیه روابط عمومی شهرداری به مصاحبه یکی از اعضای شورا، از روابط عمومی شهرداری انتقاد کرده و گفتند: روابط عمومی شهرداری در جایگاه پاسخگویی به اعضای شورا نیست و حتی از این اقدام روابط عمومی به عنوان اقدامی غیرقانونی یاد کردند. در همین زمینه ذکر نکاتی چند را صرفا از نقطه نظر حوزه علم ارتباطات و رابطه رسانه ها و نهاد روابط عمومی، خالی از لطف نمی دانیم:

صرف نظر از محتوای مطالب مطرح شده در مصاحبه عضو شورا با یکی از سایت ها و همچنین جوابیه روابط عمومی شهرداری، صرفا از نقطه نظری حرفه ای باید بگوییم اقدام روابط عمومی شهرداری در راستای وظیفه حرفه ای این نهاد بوده است.

روابط عمومی ها در دستگاههای اجرایی و کلا مووسات وسازمان های دولتی و حتی غیردولتی برای پاسخگویی به انتقادات، پرسش ها، نظرات و همچنین تنویر افکار عمومی و دفاع از سازمان و موسسه متبوع .... ایجاد شده اند و بدیهی است که وقتی انتقادی از سازمان و یا مدیران آن می شود وظیفه روابط عمومی است که بصورت مستدل و در چارچوب اصول حرفه ای خود، به آن پاسخ بگوید.

اتفاقا پاسخ دادن به انتقادات، اول از همه احترام به فرد یا افراد منتقد است یعنی طبیعی است فردی که در رسانه ها انتقادی را مطرح می کند انتظار دارد که به او و انتقاداتش احترام گذاشته شود و به آن پاسخ داده شود. از طرفی روابط عمومی ها موظفند به احترام افکار عمومی، به انتقادات مطرح شده در فضای رسانه ای پاسخ بدهند.

اما نکته ای نیز که توسط برخی از اعضای شورا مطرح شد که روابط عمومی شهرداری نمی تواند به انتقادات اعضای شورا پاسخ بدهد هم قابل پذیرش نیست. چرا که وقتی یک عضو شورا در مصاحبه با یک رسانه عمومی، مطالب و انتقاداتی را مطرح می کند-فارغ از درست یا نادرست بودن آن انتقادات- طبیعی است که روابط عمومی شهرداری نیز طبق قانون مطبوعات، به آن پاسخ می دهد تا حقی از دستگاه متبوع او تضییع نشود و در افکار عمومی به انتقادات و شائبه های ایجاد شده پاسخ بگوید، این در واقع عین انجام وظیفه حرفه ای و قانونی روابط عمومی است. یکی از رسالت های مهم روابط عمومی، دفاع از سازمان و مدیریت آن در برابر انتقادات مطرح شده در رسانه هاست.

به هر حال وقتی اعضای شورا انتقاداتی را در رسانه ها مطرح می کنند باید انتظار آن را داشته باشند که پاسخی هم بشنوندو یا متقابلا مورد نقد قرار بگیرند همانطور که وقتی در رسانه ای از اعضای شورا انتقادی بشود این حق برای آنان محفوظ است که به آن پاسخ بدهند و رسانه موظف به انتشار آن در چارچوب قانون است. نمی توان انتظار داشت از کسی- شخصیت حقیقی یا حقوقی- انتقاد بشود اما او حق پاسخگویی نداشته باشد.

همچنین اگر اعضای شورا طبق قانون شوراها و در انجام وظایف و تکالیف قانونی، به شهردار تذکر رسمی بدهند و یا طرح سوال کنند طبق تشریفات پیش بینی شده در قانون، شهردار شخصا به آن پاسخ می گوید اما وقتی انتقادات و مطالبی از سوی اعضای شورا در رسانه ها مطرح و یا منتشرمی شود، طبیعی است که روابط عمومی شهرداری نیز بر اساس وظایف تعریف شده سازمانی به آن پاسخ می گوید.

بر این اساس باید در نظر داشت که به هر حال پاسخگویی به انتقادات، نکته منفی نیست و اتفاقا اگر روابط عمومی ها در برابر انتقادات، سکوت پیشه کنند باید مورد نقد قرار بگیرند. احترام به افکار عمومی ایجاب می کند که فضای گفتگو و نقد متقابل تقویت شود و این به سود فرهنگ شهروندی در یک جامعه متکثر نیز هست. هم شهرداری می بایست تحمل نقد و پرسش را داشته باشد و هم اعضای شورا می بایست تحمل پاسخگویی متقابل شهرداری را.

در مجلس شورای اسلامی نیز به همین منوال است. وقتی نمایندگان مجلس از یک وزیر طرح سوال کنند شخص وزیر موظف به پاسخگویی است ولی وقتی یک نماینده در مطبوعات یا سایت ها انتقادی را از یک وزیر مطرح می کند روابط عمومی آن وزارتخانه به آن پاسخ می دهد. در خصوص رییس جمهور نیز به همین شکل است و بارها دیده ایم سخنگوی دولت، به انتقادات نمایندگان مجلس پاسخ می دهد.
از آنچه نوشتیم بدنبال تحلیل محتوای مباحث ایجاد شده در انتقادات اعضای شورا به شهردار و یا جوابیه شهرداری نیستیم و صرفا خواستیم متذکر شویم حوزه روابط عمومی و رسانه ها را نباید محدود کنیم و فضای کار حرفه ای آنان را بپذیریم.