شبکه اطلاع رسانی روابط عمومی ایران (شارا)- ادوارد برنیز همان کسی بود که از میان هزاران پزشک تاییدیه ای دریافت کرد و مبنی بر آن به مردم امریکا توصیه کرد، روز خود را با گوشت و تخم مرغ شروع کنند. این تنها یکی از اقدامات وی بود.
برنیز خواهرزاده زیگموند فروید معروف بود. وی با بهره گیری از روش شناسی علمی دست به اقداماتی زد و آن را «مهندسی رضایت» نامید. این کارها شامل متقاعد کردن مردم به طور غیر مستقیم به اعتقاد داشتن به چیزی است که هنوز آن را به خوبی نمی شناسند.
یکی از مثال ها بعد از جنگ جهانی اول اتفاق افتاد که طی آن برنیز کمپین پذیرش استفاده از سیگار در میان زنان را برگزار کرد. برنیز در آن زمان در شرکت تنباکو کار می کرد، او در سال 1929 مدل هایی را برای نمایش در عید پاک در خیابان پنجم شهر نیویورک که در آن استفاده از سیگار معنای «مشعل آزادی» به کار گرفت. بعد، وی کمپینی را مهندسی کرد که رنگ سبز را به عنوان رنگ مد در میان مدل های امریکایی جا بیاندازد. همچنان کمک او به فروش سیگارهای لاکی استرایک، که بسته های آن به دو رنگ قرمز و سبز نمایش داده می شدند.
برنیز در وین در 22 نوامبر 1891 متولد شد. مادرش، آنا فروید برنیز، خواهر زیگموند فروید بود؛ پدرس الی برنیز، برادر همسر فروید، اصلاح طلب مارتا برنیز بود. یک سال بعد از تولد ادوارد، خانواده اش به نیویورک مهاجرت کردند، جایی که او در آنجا رشد کرد. وی پس از شرکت در دانشگاه مدرک خود را در رشته مهندسی کشاورزی از دانشگاه کورنل در سال 1912 دریافت کرد و در سال 1919 دفتر خود را گشود.
یکی از اولین پروژه های برنیز، حتی قبل از حلق آویز کردن شنجلس، تحریک مردم برای حمایت از تولیدات امریکایی از یک بازی فرانسوی به نام «محصولات آسیب دیده» بود، در مورد خطرات سفلیس، قسمت های توسط لری تای در سال 1998 در زندگینامه برنیز توصیف شده است. برای غلبه بر تابوهای امریکایی درباره بیماری های مقاربتی، برنیز کمپین آموزشی را مهندسی کرد که با فحشا مبارزه کند و در آن کمپین توانست به موفقیت های چشمگیری همچون پروژه «محصولات آسیب دیده» از جان دی. راکفلر جویور و فرانکلین روزولت دست پیدا کند.
درخشش برنیز در استفاده از مطبوعات برای پیش بردن اهداف مشتریانش مثال زدنی است. داستان های خبرنگاران بیشتر از تبلیغات اثربخش بود، و به مراتب ارزان تر تمام می شد. او نظرات «متخصصان» را جویا می شد و پیمایش هایی را سازماندهی می کرد، و نتایج آن را از طریق گزارش های خبری در مطبوعات به طبع می رساند و این یکی دیگر از نوآوری های او بود. همکاری با یکی از تولید کنندگان عمده گوش خوک در سال 1920، باعث شد که او از بیش از هزاران پزشک امریکایی توصیه نامه هایی را مبنی بر شروع روز با یک صبحانه از گوشت کباب خوک و تخم مرغ دریافت کند.
در طول جنگ جهانی اول، برنیز با رئیس جمهور وودرو ویلسون برای جلب حمایت مشارکت امریکا در جنگ و بعد از آن در کنفرانس ورسای کار کرد. در 1924، وی در ضیافت به کاخ سفید دعوت شد و صبحانه خود را با کلوین کولیج، یکی از مشتریانش خورد و متعاقب آن داستانی یک صفحه ای در نیویورک تایمز با عنوان «خنده رئیس جمهور نزدیک است». در 1950، در پرداخت اتحادیه شرکت میوه، وی حمایت امریکایی ها را برا بر اندازی پشتیبانی سیا از دولت منتخب مردم از رئیس جمهوری چپ گرا جاکوب آربنز گازمن بر انگیخت.
در سال 1965 برنیز اتوبیوگرافی از زندگی خود نوشت، برنیز در آنجا برخی از شوک ها را در یادگیری در سال 1933 از یک روزنامه نگار امریکایی که به تازگی از برلین بازگشته بود بیان می کند. وی توضیح می دهد که چگونه ژوزف گوبلز رئیس تبلیغات نازی ها برنیز را در نگارش کتاب «تبلور افکار عمومی» یاری داده تا بتواند تنفر ملت آلمان را نسبت به یهودی ها بر انگیزد.
9 مارس 1995، ادوارد برنیز، مردی که بسیاری از متخصصان حوزه روابط عمومی وی را شایسته عنوان «پدر روابط عمومی» می دانند در سن 103 سالگی در خانه اش در کمبریج، ماساچوست، ایالات متحده امریکا دار فانی را وداع گفت.
ترجمه از:
http://www.haaretz.com/news/features/this-day-in-jewish-history/.premium-1.578620
منبع مرجع: http://www.shara.ir/view/9439/زندگینامه-مختصر-ادوارد-برنیز،-پدر-روابط-عمومی
|