شبکه اطلاع رسانی روابط عمومی ایران (شارا)، کری مورگان، مترجم: عادل میرشاهی (سردبیر شارا)- گروه فیسبوک شهرتان را با انبوهی از سردبیران و روزنامه نگارانی که مرتبا با آن در ارتباط هستند تصور کنید، بالاخص زمانی که در پی مرجع داستان یا خبر در سطح محلی هستند. احتمالا اکنون مشغول تصور جایی هستید که جوانب مثبت صنعت و مقالات پر طرفدار و اطلاعات دیگران برای یادگیری به اشتراک گذاشته می شوند و جایی که سوالات به طور آزادانه پرسیده شده و پاسخ دریافت می کنند. بدون هیچ قضاوتی. طی دو سال گذشته، من به اندازه ای خوش اقبال بودم که در یکی از گروه های فیسبوک که بالغ بر هفتصد متخصص روابط عمومی و رسانه ها عضو آن بودند، مشاوره ارائه دهم.

این یک موفقیت باور ناکردنی بود که ترکیبی از سردبیران محلی، خبرنگاران و روزنامه نگاران، هم چنین طرفداران روابط عمومی در تمام سطوح تجربه و تخصص، حاضر باشند. اگرچه همه آنها فعال و درگیر نبودند، اما این فرصت برای من موقعیتی فوق العاده ارزشمند و غیر قابل باور بود.فکر نمی کنم که یک عضو روابط عمومی وجود داشته باشد که نتوانسته باشد حداقل یک فرصت تحریریه برای مشتری خودشان طی دوازده ماه گذشته، پیدا کرده باشد.

اگر شما می خواهید جامعه روابط عمومی کوچک تری در یک سطح محلی داشته باشید، با گروه خودتان شروع کنید و این گزینه می تواند یک راه حل کامل برای شما باشد. حضور در فیسبوک فرصتی فوق العاده است که می توانید در آن روابط را ایجاد ارتباط کنید، یاد بگیرید و فرصت هایی را برای رشد بیابید.

نکاتی در خصوص کارهائی که باید انجام شود و کارهائی که نباید انجام شود:
بنیان گذار اصلی این فعالیت جو کوکرل می گوید:
«چه چیزی این گروه را بسیار موفق کرده است؟
1. تمرکز واحد بر جستجوی منابع موجودبرای روزنامه نگاران
2. به اشتراک گذاری منابع مرجع برای یکدیگر
3. به اشتراک گذاری اطلاعات تماس برای سازماهای خبری
4. به اشتراک گذاشتن اخبار یا داستان های موفق و بحث های اندیشمندان در خصوص تمایلات و مقالات خبری
5. میانجی گری خیلی خوب میان افراد»

«برخی اعضاء آشکارا خدمات خود را با شرکت ها یا خودشان را ترویج و تقویت می کنند – ما روشن کرده ایم که این مناسب چارچوب گروه نیست. نهایتا برخی تغییر داده شدند.»

جو ادامه می دهد که « من گروه را در اولین روز نسخه آزمایشی فیس بوک راه اندازی کردم. طی ده سال زندگی حرفه ای روابط عمومی من در فونکس، اغلب میزبان غیر رسمی جمعی از خبرنگاران و تولید کنندگان بودم. معمولا برای نوشیدنی یک یا دو نفر از اهالی یا اصحاب روابط عمومی را دعوت می کردم که به ما ملحق شوند (کسانی که حس می کردم شایستگی و لیاقت دعوت شدن را دارند از این جهت که آنها بلد بودند چگونه با روزنامه نگاران کار کنند یامواجهه با آنهارا بلد بودند.)

من فکر می کردم که تشکیل گروهی در فیسبوک می تواند نسخه ای آنلاین از همان اجتماعات رسانه ها باشد که من سالیان سال میزبان شان بودم. من با دعوت کردن از یک سری از دوستان خبرنگارم و تعدادی از اصحاب روابط عمومی معتمد شروع کردم. ایده اصلی من برقراری ارتباط روابط عمومی های محلی با خبرنگاران به منظور پرورش گفتگوهای متفکرانه راجع به صنعت روابط عمومی و ارائه اخبار و نیز منبعی برای تفحص روزنامه نگاران بود. ایده مختلط کردن اصحاب روابط عمومی با خبرنگاران در یک گروه فیسبوکی در درجه نخست بسیاری از افراد را شگفت زده کرد – و یک شرکت روابط عمومی فونکس (سیمرغ) به شدت و پر هیاهو مرا بابت این کار مورد انتقاد قرار داد، و ابراز کرد که«یک اعلان در چنین گروهی منتج به نقل قول هایی از شما می شود که نمی خواهید اثری یا نقلی از شما در آن وجود داشته باشد.»پاسخ من این بود:«خب پس، چیز احمقانه ای را در این گروه اعلان یا درج نکنید.»

جالب است که هر یک از اعضاء آن شرکت متعاقبا «درخواست پیوستن به آن گروه را کردند.» زمانی که جو فرصتی یافت که در سال 2011 منجر به دور افتادن از فونکس شد، او گروه فیسبوک را به همکاری متقابل تبدیل کرد. «من از نتیجه و دستاوردهای گروه بسیار مفتخرم و به خود می بالم.»

شرکت شارلوت شف اذعان داشت،« یک سری دستورالعمل گروهی از ابتدا داشته باشید،اما برای پیشرفت های گروهی و قبول تغییر، انعطاف پذیر باشید و حتی اگر یکی از آنها ( دستورالعمل ها ) را ندارید، اندک اندک میان افراد فاصله می افتد. شما نمی توانید همه را راضی و خشنود نگه دارید.»

شارلوت شف می گوید:«چه تعداد موقعیت هایی برای تهدید از رده خارج کردن گروه وجود دارد؟ (موقعیت هائی که منجر به انحراف گروه می شود کدامند؟) فروشندگان بیرونی آنهائی که روابط عمومی ویا رسانه ندارند. بسیاری از آنان به سوالات یا اعلان های مربوط به فروش گروه پاسخ می دهند و متمرکز نیستند. بنابراین ما آن را برای روابط عمومی و رسانه ها کارآمد و بهینه می کنیم .»

«چه ورودی یا داده ای را می توان برای حدود دو سال افزود؟
یک سایت موفق باید ثبات اعتدال داشته باشد و ترسی از حذف کردن پست ها یا اعلان هایی که مغایر با دستورالعمل اعضاء است، نداشته باشد. در عین حال باید به نویسنده یادداشت در خصوص علت حذف مطلبش توضیح داده شود.این می تواند ناخوشایند باشد که به سادگی نتوان تشخیص داد که چگونه بدون ترقی ارزش آفرینی کنیم و آن را یک هتاکی یا بی حرمتی تلقی کنیم، و برای حفظ گروه در مسیر و ارزش های والایشان شاخص هایی را در نظر بگیریم که در لحظات بحران نیز مطابق آن عمل کنیم. چنانچه گروه شما تبدیل به یک ابزار پیشرفته شود که هر کسی می تواند در آن بحثی را مطرح کند (ولو اینکه مرتبط باشد یا نباشد!)، رشد و بقاء شما تنزل می یابد مانند یک ماهی قرمزی می ماند که در توالت جنب و جوش دارد. یا مثل بسیاری از گروه های پیوندی. دستورالعمل های مشخص اعضاء و اعتدال پایدار رموز موفقیت برای یک گروه فیسبوک هستند.

خیلی مهم است که درخواست عضو جدید قبل از پذیرش آنها در گروه مورد بررسی قرار گیرد. فروشندگانی که قصد بازاریابی یا فروشندگی نسبت به اعضاء را دارند پذیرش ندهید یا اکانت شان راغیر فعال کنید! این باعث تخریب سریع و فوری گروه می شود. همچنین درخواست های عضویت کسانی که به پروفایل های پیوندی شان سر می زنید و قادر به یافتن مدرکی مبنی بر روزنامه نگاری یا روابط عمومی تمام وقت شان نیستید را نپذیرید. اگر آنها به طور مرتب تولید محتوا و کار رسانه ای نمی کنند، آنها به این گروه تعلق ندارند.

چند ماه گذشته، آن گروه فیسبوک از مسدود شدن به سمت محرمانه شدن سوق داده شد. تعدادی از اعضاء با یک بحران انبوهی مواجه شدند که برای مدیریت آن زمان زیادی صرف شد و تعداد درخواست های اسپم به حد انفجار رسید. در نهایت، یک تشریفات اداری (محرمانه) در فیسبوک برای مدیریت موضوعات و حذف مجادلات تعبیه شد. این رویکرد مشارکتی به کسب اطمینان از در مسیر نگه داشتن فعالیت ها کمک می کرد و یک انجمن یا حوزه مباحثات اختصاصی در اختیار این انجمن می داد که صحبت های خود را در آنجا داشته باشند و در صفحه مقدماتی گروه دیده نمی شدند، و بر اساس رویکرد اجماع، درجه یا ضریب امنیتی را در مقابل اعضاء ناراضی تعبیه نمود.

ما همچنین یک ترکیب سه ماهه نیز داریم. مدیران گروه @PhoenixPRPro چه کسانی هستند؟ این با موسس آن جو کوکرل شروع، سپس توسعه و گسترش یافته و پت الیوت، شارلوت ریش شف، بنده، جیک پوینر، رایان نارامور و دیان الیزابت پرایس آن را مدیریت می کنیم. این گروه خاص به هیچ گروه یا تشکیلات و یا گروه های عضویتی بیرونی وابسته نیست.

ادامه دارد