مقدمه :
     استرس یا فشار عصبی از مسائل بسیار حاد در سازمان های امروزی می باشد که سلامت جسمی و روانی نیروی کار را به خطر انداخته و هزینه سنگینی را به سازمان ها وارد می کند. گروهی از صاحب نظران رفتار سازمانی، استرس ناشی از شغل را بیماری شایع قرن نامگذاری کرده اند. به نظر می رسد که دوران حاضر زمان اوج استرس ها باشد که در آن انسان بیش از هر عصر دیگری در معرض عوامل استرس زا قرار گرفته و مسائل زیادی از هر طرف او را احاطه کرده است. استرس نقطه شروع ابتلا به افسردگی است که می تواند بر سلامت جسم و روح انسان تأثیر بگذارد. از این رو شناخت عوامل استرس زا و آنچه را که برای کاهش این عوامل می توان انجام داد دارای اهمیت است. تحقیقات نشان می دهد که در زندگی همه ی افرادی که دارای شغل هستند استرس وجود دارد و به گونه های مختلف در آنها بروز می کند. استرس شغلی  تاثیر مستقیمی بر پیدایش مشکلات روانی دارد. فشار عصبی در سازمان همچون آفتی نیروها را تحلیل داده و فعالیت ها و تلاش ها را با شکست مواجه می سازد؛ به طوریکه سالانه سرمایه های هنگفتی به علت فقدان سلامت جسمانی روانی کارکنان، کاهش کارایی آنان و ترک شغل و تغییر شغل در نتیجه ی استرس شغلی، از بین می رود. در برخی از تحقیقات نشان داده شده است که بین استرس شغلی و خشنودی شغلی کارکنان رابطه ی معنی‌دار و منفی وجود دارد و رابطه ی بین‌ استرس شغلی و سلامت روان معنی‌دار و منفی می باشد. همبستگی بین خشنودی شغلی و سلامت روان معنی‌دار و مثبت می باشد. بررسی ها نشان داده است که در شرایط پر استرس، افراد دارای سرسختی بالا بیش از افراد دارای سرسختی پایین، از خشنودی شغلی و سلامت روان برخوردارند. همچنین افراد دارای حمایت اجتماعی بالا بیش از افراد دارای حمایت‌ اجتماعی پایین از خشنودی شغلی برخوردارند؛ اما از نظر سلامت روان تفاوتی میان آنها مشاهده نمی شود. ‌
     عدالت سازمانی   که شامل ادراک از منصفانه بودن پرداخت ها، برابری در رویه های سازمانی و منصفانه بودن رفتارهای بین شخصی در یک سازمان می باشد، می تواند نقش مهمی در تشویق و توسعه ی رفتار شهروندی سازمانی دارد و رعایت عدالت، یکی از مهمترین عوامل مؤثر بر بقای سازمان و حفظ سلامت آن در بلند مدت است. یکی از مهم ترین پیامدهای عدالت سازمانی که اخیراً مورد توجه قرارگرفته است، کاهش استرس سازمانی می باشد. نتیجه ی تحقیقات نشان داده است که مدیران و سرپرستان واحدهایی که اصول عدالت سازمانی را طی دوره های آموزشی فرا گرفته اند، از نظر زیردستان بیشتر به عنوان افرادی عادل و منصف ارزیابی شده اند. بعضی از دانشمندان معتقدند کارکنانی که احساس نابرابری می کنند، با واکنش های منفی از جمله امتناع از تلاش، کم کاری و در شکل حاد آن، استعفا از کار به این نابرابری پاسخ می دهند. عدالت سازمانی و حیطه های مختلف آن شامل عدالت توزیعی، رویه ای و تعاملی پیش-بینی کننده ی بسیاری از پارامترهای سازمانی مانند غیبت، ترک شغل، تعهد سازمانی و ... هستند. به ویژه هنگامی که نیل به ثبات پویا در شمار اهداف مدیران قرار می گیرد، رعایت عدالت یکی از الزامات سیاسی رفتار سازمانی به شمار می رود، زیرا رعایت عدالت، موجب افزایش احساس تعلق خاطر، وفاداری و اعتماد افراد به سازمان می شود و بر سرمایه ی انسانی و اجتماعی سازمان می افزاید.