شبکه اطلاع رسانی روابط عمومی ایران (شارا)- گسترش روزافزون برگزاری گردهمایی های مختلف در زمینه روابط عمومی از جمله کنفرانس، سمپوزیوم، همایش و جشنواره های روابط عمومی طی سال های اخیر، نگاهی نقادانه به سیر تحولات روابط عمومی در ایران را ضروری می سازد. واقعیت آن است که روابط عمومی با قدمت نزدیک به 100 ساله اش در جهان، هنوز در ایران با قدمتی حدود نیم قرن، آن هم با نوسان ها و فراز و نشیب های متعدد در برخی دوره ها، آن گونه که شایسته فرهنگ غنی و مردمدار ایرانی است، پله های ترقی را نپیموده است اما از سوی دیگر این واقعیت که روابط عمومی در کشور ما با همه تنگناها و معضلات خاص خود در طول چند سال اخیر، پیشرفت های قابل ملاحظه و گسترش روزافزون داشته است، انکار ناپذیر می نماید.

گسترش روز افزون انواع گردهمایی ها و سمینارهای روابط عمومی و نیز انتشار کتاب ها، مقالات و وب سایت های مربوط به این حوزه، همگی در طی سال های اخیر روابط عمومی را از حاشیه به متن آورده است. این اقدامات با هر هدف و نیتی که صورت گرفته باشد، قبل از هر چیز جای سپاسگزاری دارد؛ چرا که یکی از مهمترین معضلات روابط عمومی را در کشور حل کرده است یا حداقل دروازه هایی را برای مشکل گشایی آن گشوده است؛ معضلی که اتفاقا وظیفه هر روابط عمومی و جزء تخصص کارگزاران و کارشناسان آن محسوب می شود؛ یعنی شناساندن و معرفی سازمان به مخاطبان به نحوی که از طریق ایجاد، تداوم و حفظ ارتباط زمینه های تفاهم و همدلی را فراهم آورد.

در این رابطه روابط عمومی در طول سالیان دراز خود از این معضل رنج برده است و قبل از اینکه سازمانش را به مخاطبان بشناساند می باید خودش را به جامعه معرفی نماید. هنوز افراد بسیاری هستند که با شنیدن واژه روابط عمومی هنوز در جستجوی مفهوم واقعی آن هستند. این اتفاق در چند سال اخیر با برگزاری گردهمایی های مختلف با حضور متخصصان روابط عمومی ایران و جهان در کشور ما - گذشته از تمام نقدهایی که به نحوه برگزاری این گردهمایی ها و انتشارات روابط عمومی ها وارد است- رویداد مبارکی است که باید از دریچه نقد منصفانه نگریسته شود.

یکی از مهمترین کارکردهای برگزاری گردهمایی های روابط عمومی، شناساندن توانمندی های روابط عمومی ایران نه تنها به مخاطب ایرانی بلکه به اساتید و صاحبنظران این حوزه در سراسر جهان است؛ به گونه ای که حضور متخصصان روابط عمومی جهان در ایران پیامدهای مثبت انتقال فرهنگ ایرانی و نیز درک پتانسیل ها و ظرفیت های بالای روابط عمومی در کشور را به خارج از ایران به همراه داشته است. از سوی دیگر تعامل خانواده بزرگ روابط عمومی اعم سازمان های دولتی و نهادها و شرکت های خصوصی تاثیرات بلندمدت خود را در خصوص بهره مندی از تجربیات روابط عمومی های موفق خواهد گذاشت.

همچنین از تاثیرات برنامه های روابط عمومی بر ارتقای فرهنگ پژوهش و تحقیق و بسترسازی فرهنگ پژوهش های علمی و استاندارد در روابط عمومی ها نمی توان گذشت. البته همان طور که اشاره شد، این اقدامات تنها بستر مناسب و زمینه مشارکت و حمایت از پروژه های تحقیقاتی در روابط عمومی ها را فراهم می آورد و برای نهادینه کردن پژوهش در روابط عمومی ها برنامه ریزی های بسیار مدون تر و تقویت زیرساخت های تحقیقاتی را می طلبد.

ارتباط دانشگاه و روابط عمومی در قالب بهره مندی از تجربیات اساتید و متخصصان فن روابط عمومی، و نیز حمایت از پایان نامه های برتر و معرفی آنها که به نوعی سوق دادن به سمت پژوهش های کاربردی روابط عمومی در دانشگاه هاست و پیوند دانشجویان را با نهادهای روابط عمومی مستحکم تر و آنها را با صنعت، فن و هنر روابط عمومی خارج از محیط دانشگاه و کلاس درس، آشنا می سازد، پیامد ارزشمند دیگری است که می توان آن را جزء تحولات تا حدودی موفق روابط عمومی در سال های اخیر برشمرد.

تقدیر از پیشکسوتان، پیشگامان و چهره های ماندگار روابط عمومی در ایران و جهان که در ذات رسالت حرفه ای و اخلاق روابط عمومی نهفته است، نکته ظریف و قابل اهمیت دیگری در زمینه اهمیت برگزاری گردهمایی ها و کنفرانس های بزرگ روابط عمومی در کشور به شمار می رود. این موضوع زمانی اهمیت ویژه می یابد که اغلب اوقات بر اساس عادت مرسوم نادرست ما، همیشه تقدیر از بزرگان و پیشکسوتان آن قدر به تاخیر می افتد که با تشییع پیکر آنها همراه می شود! این همزمانی تقدیر و تشییع از بزرگان عرصه های مختلف کشور یا همان نوشداروی بعد از مرگ سهراب کم اتفاق نیفتاده است. رویدادی که خوشبختانه در سال های اخیر با تغییر نگرش مثبتی همراه شده و یادگاران ماندگار کشور از جمله در حوزه روابط عمومی، در زمان حیات شان معرفی می شوند که این اقدام تاثیرات فزاینده ای بر شیوه فعالیت جوانان امروز و پشتکار آنها در حوزه تخصصی شان می گذارد.

البته نگاه نقادانه به گردهمایی ها و اقدامات روابط عمومی در کشور را که در این نوشتار بیشتر بر نقاط قوت آن تاکید شده است می توان از دریچه انتقادی و بررسی نقاط ضعف آن نیز مورد توجه قرار داد که پرداختن به آن مجال دیگری می طلبد.

منبع مرجع: شبکه اطلاع رسانی روابط عمومی ایران (شارا)