شبکه اطلاع رسانی روابط عمومی ایران (شارا)- تجربه نشان داده ، مدیران مشورت پذیر موفقتر از مدیران عملگرا هستند . هرچند «مشاور» به طور کلی در نظام مدیریتی ما تعریف درستی ندارد . گاه برای رعایت شأن افراد (بویژه مدیران برکنارشده ) به کار می رود، گاه ابزاری برای رفیق بازی است، گاه به مثابه پارکینگ استفاده می شود، گاه به چشم مدیریت سایه یا «روز مبادا» دیده می شود، گاه بهانه ای برای پرداخت حقوق به یک دوست و گاه برای داد و ستد و ...

اما مشاور در تعریف مدیریتی خود شاخص هایی دارد :
اولا ، فردی است که حداقل در یک زمینه از رئیس خود سرآمد است .
ثانیا ، کار اجرایی یا کار هماهنگی بین چند مدیر پایین دستی نمی کند . به عبارت بهتر ، قائم مقام یا دستیار ویژه نیست ، همچنان که در زمره اصحاب گعده یا ناظر یا جاسوس نیست .
ثالثا ، و از همه مهمتر مشاور باید شجاع باشد (به عکس معاون که باید مطیع باشد) . مشاور حقوق می گیرد تا نقایص ما و کار ما را در جلسه ای خصوصی بگوید پیش از آن که دیگرانی در محافل عمومی فریاد برآورند ؛ پول می گیرد و از قضا ممکن است پول هنگفتی بگیرد تا اشکالات کار ما را قبل از اجرا گوشزد کند یعنی پیش از آن که خرابی بزرگی به بار نشیند . لذا او باید شجاع باشد. اگر به مؤید و «به‌به گو» نیاز داریم این نیاز خود را از طرق دیگر باید ارضاء کنیم نه با استخدام مشاور .

به همین سیاق، مشاور رسانه ای معنا می یابد. مشاور رسانه ای با سخنگو ،‌ مدیر روابط عمومی ، دستیار مطبوعاتی و سایر مشاغل مشابه تفاوت دارد؛ همچنان که خود آنها نیز با یکدیگر تفاوت دارند . مشاور رسانه ای قرار نیست رابط رسانه‌ای باشد و نحوه انتشار اخبار فرد یا سازمان را پیگیری کند . او قرار نیست به افکار عمومی یا رسانه ها پاسخ دهد . او قرار نیست هماهنگ کننده یک مصاحبه اختصاصی با یک شبکه مهم تلویزیونی باشد. هر کدام از این کار ویژه ها به یکی از مشاغل یاد شده باز می گردد و در شرح وظایف آن شغل فهرست می شود .

مشاور رسانه ای قرار است به رئیس خود بگوید کدام حرفش یا کدام رفتارش چه انعکاساتی در افکار عمومی و نمایندگان آنها (رسانه ها) دارد یا داشته است . به همین دلیل توصیه می شود عضو تیم نگارش سخنرانی باشد (با توجه به تعریف«تیم» به معنای تخصص های مکمل). به علاوه، او ممکن است تقاضای یک مصاحبه را - که توسط روابط عمومی، گردشکار شده- بررسی کند و به رئیس خود مشاوره بدهد که این مصاحبه در چنین شرایطی مناسب است یا خیر. حتی می تواند ملاحظات و شروط را نیز فهرست کند . علاوه بر اینها مشاور رسانه ای ممکن است به نمایندگی از رئیس خود مجموعه های اطلاع رسانی زیر مجموعه را توجیه کند. هرچند باید مراقب بود که پا به حیطه تصدی نگذارد و ضمنا مرز لازم با هماهنگ کننده ستادی را نیز حفظ کند .

طبعا با این اوصاف ، مشاور رسانه ای کسی است که تسلط قابل توجهی به نظریه های ارتباطی دارد ، جایگاه و نفوذ هر رسانه را می شناسد، تجربه ای ممتد و موثر دارد و بخش قابل توجهی از اوقات روزانه خود را به رسانه گردی مشغول است ، با رسانه‌ها و روزنامه نگاران متعددی آشنایی نزدیک دارد ، با دانش میان رشته ای بویژه جامعه شناسی و حوزه تخصصی فرد/ سازمان خود نا آشنا نیست، از قدرت پیش بینی برخوردار است و البته از روحیات و توانایی ها و نقاط ضعف رئیس خود و مجموعه او بسان فردی مَحرم ، با خبر است و می داند چه نسخه ای بنویسد . به صورت شهودی یا ناشی‌از فراگیری و تجربه ، ادبیات استراتژیک را می شناسد و با تحلیل و رصد محیط، پیشنهاد می دهد یا مخالفت می ورزد.

تایید می فرمایید با این اوصاف ، مشاور رسانه ای کاری است سترگ و این قبا بر تن خیلی ها (از جمله نگارنده ) بزرگ است .

http://shara.ir