|
- اندازه متن: + -
| کد خبر: 6091 | صفحه نخست » | سه شنبه، 23 مهر 1392 - 09:08 |
|
|
شبکههای اجتماعی تعامل والدین و کودکان را کاهش میدهد |
|
شبکه اطلاع رسانی روابط عمومی ایران (شارا)- |
|
شبکه اطلاع رسانی روابط عمومی ایران (شارا)- شیرین احمدنیا در مقاله «بررسی جامعهشناختی تأثیر شبکههای اجتماعی مجازی بر مناسبات خانوادگی» آورده است: شبکههای اجتماعی به دلیل افزایش معاشرتپذیری و کسب تجربههای اجتماعی برای نوجوانان، نقش مثبتی دارند، اما کاهنده ارتباط والدین با فرزندان میشوند.
به گزارش شارا و به نقل از ایکنا، در مقاله «بررسی جامعهشناختی تأثیر شبکههای اجتماعی مجازی بر مناسبات خانوادگی» به قلم شیرین احمدنیا، عضو هیئت علمی دانشگاه علامه طباطبایی، آمده است: امکانات ارتباطی وسیعی و پردامنهای که اینترنت و شبکههای ارتباطی در دنیای مجازی در اختیار افراد انسانی، فراتر از مرزهای مرسوم جغرافیایی فراهم میآورند، بیتردید تأثیر مستقیم خود را بر شکلگیری روابط انسانی، تسهیل، تقویت و همچنین در مواردی تضعیف برخی اشکال مالوف سنتیتر باقی گذاشته است.
در عرصه اشکال رابطههای صمیمانه در صحنه روابط اجتماعی نیز شاهد جایگزینی بسیاری از ارتباطات و تعاملات چهره به چهره و مستقیم با انواعی از دیدارها و تبادل پیامهای دوستی و معاشرت در دنیای مجازی هستیم. در کنار تأثیر مثبتی که شبکههای اجتماعی بر کاهش دادن فاصلهها و رشد اطلاعرسانی داشتهاند از سوی دیگر، موجب کاهش ارتباط رو در رو و فیزیکی انسانها نیز شدهاند.
کاربران شبکههای اجتماعی کمتر به دیدار دوستان و بستگان خود میروند و به جای آن به صورت آنلاین یا ارسال کامنت و گذاشتن پیام با آنها ارتباط برقرار میکنند، کمتر با اعضای خانواده خود صحبت میکنند و همچنین هنگامی که در کنار اعضای خانواده خود هستند، کارها و فعالیتهای خود را از طریق ابزارهای ارتباطی پیگیری میکنند.
احمدنیا در ادامه این مقاله نگاشته است: دکتر هانا کراسنووا (Hanna Krasnova) از دانشگاه هومبولت(Humboldt) برلین در مواجهه با نتایج بررسی خود در خصوص اینکه «چه تعداد زیادی از افراد پس از سر زدن به فیسبوک احساس حسودی و در پی آن احساس تنهایی، سرخوردگی و عصبانیت میکنند اظهار شگفتی کرده است. شواهدی وجود دارد که رسانههای اجتماعی تأثیر نسبتاً زیادی بر نرخهای طلاق داشتهاند. نسبتهای طلاق رو به افزایش است و شواهد نشان میدهد پایگاههای شبکههای اجتماعی (نظیر فیسبوک و مایاسپیس) زمینههایی برای عدم پایبندی به ازدواج فراهم آوردهاند و به نرخهای بالاتر طلاق راه میگشایند.
برخی معتقدند که وابستگی به شبکههای اجتماعی، ازدواج اینترنتی، طلاق، از هم پاشیدگی خانواده، بلوغ زودرس و اختلالات جسمانی را در کشورهای مختلف جهان از جمله آمریکا و انگلیس به شکل قابل ملاحظهای افزایش داده است. آمار در ایالات متحده نشان میدهد که در سال ۲۰۱۱ آشناییِ حداقل یک زوج از هر پنجاه زوج متأهل، از طریق پایگاههای شبکههای اجتماعی شکل گرفته بوده است. این سایتها، کارکردهای مختلفی دارند و تقویت پیوندهای صمیمانه نیز یکی از این کارکردها به شمار میرود.
عضو هیئت علمی دانشگاه علامه طباطبایی در بخش دیگری از این مقاله نگاشته است: در عین حال، چهار مورد از هر پنج مورد وکلای مشاور در امور طلاق در آمریکا نیز اظهار داشته است که شاهد افزایشی در موارد طلاق مرتبط با شبکههای اجتماعی بودهاند. علاوه بر آن، سخن از این نیز رفته است که برخی سایتهای شبکههای اجتماعی، همسران ناراضی یا ناخشنود را وسوسه میکنند تا در جست و جوی افراد دیگری (نظیر دوستان، همکلاسیهای سابق، دوستان صمیمی دوران کودکی، یا دوستان جدیدی برآیند) که بالقوه زمینه خیانت به همسران فعلی افراد را فراهم کرده و بر ضد ازدواج عمل میکنند.
همسرانی که دچار سوء ظن یا بدگمانی میشوند اغلب تمایل پیدا میکنند که شبکه دوستی همسرشان را زیر نظر بگیرند و مواجهه و کشف اطلاعاتی در مورد همسر، بعد از سالها اعتماد، میتواند تباهی به دنبال داشته باشد و زوجین را در مسیر مراحل قانونی منتهی به طلاق قرار بدهد.
در آغاز، کاربرد اینترنت و شبکههای اجتماعی مجازی، همچون سایر مظاهر تکنولوژی غربی تا مدتها، در ایران هم مانند بسیاری کشورهای دیگر مورد تشویق و حمایت والدین قرار داشته است. به تدریج اما در ایران نیز مانند برخی دیگر از کشورها، حساسیتهایی در خصوص کاربرد گسترده اینترنت و محتوای رسانههای دیجیتال در میان مردم به وجود آمده است.
شبکههای اجتماعی، خرده فرهنگ نوجوانان و جوانان را تحت تاثیر خود قرار داده است
پدیده شبکههای اجتماعی، خرده فرهنگ نوجوانان و جوانان را تحت تاثیر خود قرار داده است و در عین حال، موجب بروز نگرانیهایی در میان والدین شده است … که به واسطه عدم بهرهمندی از سواد رسانهای مدرن از دنیای نسل جوان دورافتادهاند و همانها، مدام از طریق رسانهها، اخبار هراس برانگیزی هم در خصوص بروز مزاحمتهای فضای سایبری، تعرض به حریم خصوصی و هتک حرمت و مخاطرات اینچنینی دریافت میکنند.
با توجه به گسترش روزافزون شکاف نسلی در شرایط عدم امکان گفتوگو یا مفاهمه با نسل جدید نگاه و نگرش منفی در میان والدین به رسانههای جدید و شبکههای اجتماعی تشدید میشود.
شبکههای اجتماعی تعامل فرزندان با والدین را نیز دگرگون کردهاند، براساس تحقیقاتی که پیرامون رابطه فرزندان و والدین آنها در فیسبوک انجام شده است؛ در حالیکه در سنین ۱۳ تا ۱۷ سالگی، ۶۵ درصد نوجوانان برای والدین خود درخواست دوستی ارسال میکنند، در سنین بالاتر این میزان به ۴۰ درصد کاهش پیدا میکند.
در شرایط غفلت والدین، کودکان همراه با معصومیت کودکانه خود وارد فضای مجازی میشوند، چه بسا در شرایطی که درباره سوءاستفادههایی که در این محیط صورت میگیرد اطلاع نداشته و گمان نمیکنند، طرف مقابل آنها نه تنها دوست نیست، بلکه حتی ممکن است فرد خطرناکی باشد.
بروز اختلالات جسمانی همانند چاقی، بیتحرکی، ضعف بینایی و بلوغ زودرس در کنار تبعات روحی روانی متعدد همچون پرخاشگری، بیحوصلگی، گوشهگیری، مورد آزار قرار گرفتن و … از جمله تأثیرات شبکههای اجتماعی بر زندگی کودکان است. بیش از ۳۰ درصد نوجوانان مزاحمت سایبری را تجربه کردهاند که درصد قربانیان دختر به طور طبیعی از پسران بیشتر بوده است.
به والدین توصیه شده است که نسبت به روابطی که فرزندانشان با دیگران برقرار میکنند مراقب و هوشیار باشند، اما در عین حال بدانند که گسترش روابط دوستی و عاطفی فرزندانشان به هر وسیلهای که باشد مشتمل بر اینترنت، میتواند جنبه مثبت و مفیدی داشته باشد و نباید از گسترش ارتباطات اجتماعی فرزندانشان نگران باشند.
در زمینه تاثیر شبکههای اجتماعی مجازی بر رابطه والدین و فرزندان، دو مجموعه نظریه موافق و مخالف شناسایی شدهاند. در نظریه اول، شبکههای اجتماعی به دلیل افزایش معاشرتپذیری و کسب تجربههای اجتماعی برای نوجوانان، نقش مثبتی دارا است.
به والدین توصیه میشود به جای نقش محدودکننده یا بازدارنده (به دلیل نبود شناخت از فضای آنلاین و نوع ارتباطات فرزندان در این محیط)، با افزایش تواناییهای خود، نقش کنترلی ـ نظارتی داشته باشند.
گروه دوم که بر تاثیر منفی شبکههای اجتماعی تأکید دارند، معتقدند که شبکههای اجتماعی زمان ارتباط با والدین با فرزندان را کاهش میدهند، در حالی که زمان ارتباط با دوستان افزایش پیدا میکند. در نتیجه فرزندان به جای تاثیرپذیری از خانواده متاثر از رفتارهای انتخابی در گروه همسالان میشوند.
محققان این گروه در تشریح نظریههای خود به نقش حیاتی تعامل فرزندان با والدین برای رشد سالم آنها اشاره میکنند که میتواند تحت تاثیر اینترنت و شبکههای اجتماعی به عنوان یک رسانه قرار گیرد.
ارتباطات آنلاین، ارتباط افراد خانواده را کاهش میدهد
برخی محققان در یافته اند که ارتباطات آنلاین در درازمدت به دلیل ایجاد رضایت روانی در نوجوان باعث کاهش تعامل آنها با خانواده خواهد شد، زیرا ارتباط با خانواده برای نوجوانان دارای اولویت پایینتر و جذابیت کمتری نسبت به تعامل با همسالان است.
در قبال این سوال که «چگونه میتوان از رسانههای اجتماعی برای تقویت نهاد ازدواج استفاده کرد؟» بنا به پاسخی که نیل پستمن Neil Postman در کتاب خود تحت عنوان تکنوپولی Technopoly: تسیلم فرهنگ در برابر تکنولوژی ارائه داده است؛ فنآوری، هم خیر است و هم شر both a burden and a blessing نه این است که “یا این یا آن”، بلکه هم این و هم آن”. او معتقد است این امر، به ویژه در ارتباط با شبکههای اجتماعی صادق است.
مخاطرات و مشکلاتی وجود دارند که زوجین متاهل لازم است از آنها آگاه باشند، اما این مخاطرات تمام داستان نیستند. درست مانند این است که بگوییم تلفنهای همراه، آیپادها و سایتهای رسانهای اجتماعی نظیر فیسبوک و تویتر، هنگامی که توام با سنجیدگی، عقل و ملاحظه و بصیرت discernment مورد استفاده قرار بگیرند، میتوانند در حکم ابزاری موثر در جهت استحکام ازدواج، گسترش شبکهای ارتباطی دوستانه و پرورش احساس سودمند و سالم ارتباط اجتماعی برای زوجین عمل کنند.
در جمع بندی، میتوان گفت که تعاملات در فضای شبکههای اجتماعی مجازی نیز که روی دیگر مناسبات در فضای ارتباطی زندگی واقعی – هر چند با ویژگیهای خاص خود در زمینه شدت و گستره ارتباطی و رفع موانعی چون بعد مکان و در نتیجه، دسترسپذیری تسهیل یافته تری است. افراد را به گونه مشابهی در معرض آسیبهای مرسوم زندگی مدرن قرار میدهد.
حضور فعال در صحنه تعاملات شبکههای اجتماعی مجازی نیز، مستلزم نظارتهای اجتماعی متعارف و اعمال تمهیداتی در جهت حفظ سلامت روابط اجتماعی است همانگونه که کمابیش در شرایط مناسبات در شبکه روابط غیر مجازی صادق است. |
|
|
اخبار مرتبط:
اضافه نمودن به:
|
|