شبکه اطلاع رسانی روابط عمومی ایران(شارا) - آیین نامه مصوب هشتم شهریور 1327 شورای وزیران درباره روزنامه نگاری در ایران ـ همان ماه و از نوزدهم سپتامبر 1948 به اجرا گذارده شد. طبق این آیین نامه که در مقدمه آن تاکید شده بود که برپایه اصول ژورنالیسم حرفه ای و با هدف، قراردادن روزنامه نگاری ایران در بستر استاندارد جهانی ژورنالیسم تدوین شده است، حقوق بگیران سازمانهای دولتی تا زمانی که شاغل می بودند نمی توانستند سردبیر و یا عضو تحریریه نشریات عمومی (غیرتخصّصی و غیرحزبی) باشند ولی پرداخت حق الزحمه ترجمه و حق التحریر مقاله به این شرط که در ساعات غیر اداری انشاء (نگارش) شده بود بلامانع بود. در ابلاغیه دولت آمده بود که مقررات تازه از یکم مهر ماه (سال 1327 هجری) به اجرا در خواهد آمد. این آیین نامه برای نخستین بار، روزنامه نگاری «فری لنس» را در ایران به رسمیت شناخت.
     عبدالحسین هژیر نخست وزیر وقت همان روز در توجیه این مصوّبه که تا زمان تغییر نظام سلطنتی با جزیی تغییر اجرا می شد در یک نطق رادیویی گفته بود که بسیار دیده شده که خبرنگار و یا دبیر یک حوزه خبری، کارمند همان وزارتخانه و دستگاه دولتی است و این، یک روزنامه نگاری سالم و بی طرفانه نیست و آیین نامه تازه برای خدمت به مطبوعات حرفه ای است که باید بی طرف باشند، نه بر ضد آنها. به علاوه، روزنامه نگار بودن مدیر و سردبیر روزنامه (نه، ناشر آن که می تواند یک شخصیت حقوقی ـ مثلا کمپانی ـ باشد) باید مطابق استاندارد جهانی (حداقل 5 سال خبرنگار و 5 سال دبیر میز خبر و دارای تجربه و مهارت در نوشتن فیچر و مقاله) و پیش از انتصاب به این سمت ها احراز شده باشد.
     بر پایه این آیین نامه، قانون مطبوعات مصوب سال 1334 هجری (سال 1955) دادن پروانه انتشار نشریه حرفه ای را به کارمند شاغل و حقوق بگیر دولت ممنوع کرده بود، ولی قانون مطبوعات مصوب سال 1364 (سال1985 و زمان وزارت محمد خاتمی) این شرایط و نیز شرط روزنامه نگار حرفه ای بودن مدیر و سردبیر معرفی شده از سوی متقاضی پروانه انتشار نشریه را حذف کرده و به صورتی انشاء شده است که چنین پروانه هایی تاکنون به «خودی» ها داده شده است (نه، روزنامه نگاران حرفه ای) که کم مخاطب و بی محتوا بودن روزنامه های ایران به همین دلیل است. ظاهرا پلکان ترقی بودن روزنامه، برای ناشر آن کافی است و زیان مالی انتشار روزنامه هم با سوبسید دولت جبران می شود!. طبق یک گزارش، مشاهده صفحات اول روزنامه های تهران روی میز روزنامه فروش ها و مروری برآنها از سوی دو ـ سه رادیو تلویزیون دولتی برون مرز! کافی است زیرا که منظور ناشران، مطرح بودن خودشان است.

http://www.rooznamak.com/index.asp?ID=1246