شبکه اطلاعرسانی روابطعمومی ایران (شارا)-|| روابطعمومی بدون مدیریت و برنامهریزی نمیتواند به حیات خود ادامه دهد. مدیریت صحیح و برنامهریزی مناسب از مهمترین عوامل مؤثر در موفقیت هر سازمان است که روابطعمومیها در آنها نقش مهم و تاثیرگذاری دارند.
علیرغم اینکه مدیریت و برنامهریزی حائز اهمیت اساسی هستند، اما این دو عامل مؤثر در موفقیت سازمان بدون نوآوری، به یک رویکرد عقب مانده، کهنه، بدون سرزندگی و نابهنگام تبدیل می شوند.
نوآوری، ایدههای جدید، فکر نو و حرکت مداوم مفاهیمی هستند که علاوه بر ایجاد سرزندگی و توانمندی بیشتر در سازمان، خود دارای ویژگی بالندگی است. به همین دلیل هیچ سازمانی بدون ایدهها و افکار نو نمیتواند مدیریت خود را در سطح بهینه و مطلوب ادامه دهد. مدیریت خالی از ایدههای نو، مدیریت درجا مانده، ایستا، عقب افتاده و ناموفق است.
شکست بسیاری از مدیریتها و برنامهها عموماً ناشی از بهرهمند نشدن از ایدههای جدید است. این ایدهها الزاما از بیرون سازمان وارد نمیشوند. بسیاری از ایدهها میتوانند از دل سازمان بجوشند و مورد استفاده قرار گیرند. مدیریت مطلوب، مدیریتی است که بتواند این ایدهها را ببیند، مورد توجه قرار دهد، ارزیابی کند و به اجرا در آورد.
در همین راستا، مدیریت یکپارچه روابط عمومی، که یکی از رویکردهای مهم و مؤثر در موفقیت هر سازمان است، مستلزم شناخت مؤثر، فهم عمیق، تصمیمگیری بهنگام و اجرای مناسب و مورد قبول ظرفیتها و ایدههای جدید در کنار ظرفیتها و ایدهها مفید پیشینی است. این حرکت، نیازمند نوعی از بازمهندسی روابطعمومی بر مبنای تغییر در نظامهای مدیریتی و ایجاد رویکردها و روش ها و شیوههای نوین در این زمینه است.
مدیریت یکپارچه روابطعمومی، نگاه به درون و توجه به بیرون سازمان را برای کسب ایدهها و روشهای جدید همزمان به کار میگیرد. بدون این توجه به جهتگیری "درون-بیرون"، امکان شناخت، تفکیک و اجرای مناسب ایدهها وجود ندارد.
یکپارچی روابطعمومی زمانی اتفاق میافتد که مدیریت آن بتواند از کلیه عناصر مدیریتی در شناخت افراد، ظرفیت سازمان، اهداف سازمان، سازگاری یا ناسازگاری ایدههای جدید با اهداف سازمان و بالاخره ارزیابی مداوم کلیه این موارد را به شکل یک رویکرد جامع و فراگیر و مرتبط با یکدیگر مورد توجه قرار دهد.
کتاب "مدیریت و برنامهریزی روابطعمومی تجربهمحور"، بکوشش:حسن بشیر- مهدی باقریان، انتشارات کارگزار روابطعمومی، 1399.
|