شبکه اطلاع رسانی روابط‌عمومی ایران (شارا)-|| در زبان و لهجه و گویش بسیار شیرین و قشنگ بروجردی عبارتی داریم که میگه: نمنم چوادم کنه ؟!؟. یعنی نمیدونم چیکار باید بکنم. این جمله بیشتر شاید بدین مفهوم است که من برنامه ندارم و بنابراین دچار سردرگمی هستم. لازمه طرح و برنامه داشتن، تحقیق و پژوهش است.

بسیاری از سازمانها و شرکتهای موفق، واحدی دارند بنام تحقیق و توسعه یا همان R and D ) ) - (RESEARCH AND DEVELOPMENT ). یعنی حتما باید برای آنکه تصمیم سازیها و تصمیم گیریهای ما پشتوانه محکمی داشته باشد قبل آن، کار پژوهشی و تحقیقاتی کرده باشیم. پژوهش، سرعت دانایی و دانا شدن را افزایش می دهد.

در فرهنگ اصیل ایرانی، فردوسی می فرماید: توانا بود هر که دانا بود. می بایست این دانایی و توانایی با تحقیق و پژوهش اتفاق بیافتد. تمام کشورها و سازمانهای موفق و کارآمد به پژوهش به چشم یک سرمایه گذاری پربازده نگاه می کنند. برای آنکه موضوع پژوهش در جامعه نهادینه شود باید در مهد کودک ها و مدارس، دانش آموزان را با روحیه تحقیق و پژوهش و پرسشگری بار آورد و تربیت کرد. دیگر آنکه باید پژوهش را از دانشگاه پیوند بزنیم به تولید و صنعت.

محصول هر پژوهش باید منجر به بهبود کیفیت و بهبود تولید و افزایش فروش و بهره وری شود. پژوهش باید در مسیری صورت بگیرد که برای جامعه ارزش افزوده ایجاد کند. در سال جهش تولید، پژوهش می بایست یک همکاری و هماهنگی بین بخشی ایجاد کند تا از موازی کاریها و دوباره کاریها اجتناب شود. حتی مردم عادی هم می توانند از پژوهش استفاده کنند. پژوهش همواره با سوال و پرسش آغاز می شود.

چیزی که عادت سقراط بود. حتی قرآن کریم می فرماید: فسئلوا. یعنی سوال کنید. مثلا یک کشاورز محترم و زحمت کش می تواند از خود سوال کند که آیا روش بهتری برای شخم زدن و یا برداشت محصول و یا آبیاری زمین وجود دارد؟ همین پرسش کردن و سوال کردن در مورد نحوه انجام کارها باعث می شود تا ما ذهن خلاق و جستجو گری پیدا کنیم و دچار روزمرگی نشویم و کارهایمان پژوهش محور باشد. شرط سود آوری بالا، سرمایه گذاری بالا در پژوهش است.

از: حسن خسروی - مدرس دانشگاه – تحلیلگر مسایل مدیریت دولتی ایران