شبکه اطلاع رسانی روابط عمومی ایران (شارا)-|| پدیده «شهروند خبرنگاری» شرایطی بر جهان حاکم کرده که هر شهروندی، خود به عنوان یک منبع خبری به شمار می رود. منابع سنتی اطلاع رسانی تغییر یافته و نقش روابط عمومی ها از قالب سنتی خارج شده و امروزه عملا روابط‌عمومیها طبق سنت قدیمی، منبع نیستند. اینک خود مدیران دستگاهها هم، رسانه خود و دستگاه متبوع خویشند. در این فضا و شرایط، وزیر خارجه کشور هم نظرات شخصی خود را از طریق فضای مجازی نظیر فیس بوک و توئیتر و ... منتشر می کند. رئیس جمهور هم مجبور است برای خود کانال مشخصی داشته و با استفاده از ابزارهای فضای مجازی، مستقیما با مردم ارتباط برقرار کند. هر وزیری برای خود کانالی جهت اطلاع رسانی دارد و نمی تواند فارغ از این فضا حرکت کند. تمامی عملکرد آنان و مسئولین هم زیر ذره بین فضای مجازی است. کسی نمی تواند خود را بی نیاز از این فضا تصور کند.

روابط عمومی ها تغییر یافته و از نقش سنتی خود جدا شده اند. بروشور، جزوه، بنر و سی دی های مستندسازی و ... جای خود را به اطلاع رسانی آنلاین و به روز داده است. در عین حال بسیاری از سیستم های مدیریتی در قالب سنتی جا مانده اند و این چنین است که تصور می شود عملکرد دولت دیده نمی شود و خاموشی و سکون این فضا را گرفته است چون از فضای مجازی و تغییرات زمان جا مانده اند. فضای خبری و اطلاع رسانی در دنیا، رو به تغییر و تحول دارد و باید مدیران هم در بینش و تصورات و تفکرات خود تغییر ایجاد کنند تا در این سرعت تغییرات، از مردم جا نمانند. نباید زمان و اقتضائات زمانی از سیستم های اداری ما سبقت گرفته و برخی از سیستم های مدیریتی و دولتی ما از رقابت جا مانده و در قوالب اطلاع رسانی 10 سال قبل دست و پا زنند.

مردم با بنر و پارچه نوشته و سی دی های ساختگی کاری ندارند و اقبالی نسبت به آن نشان نمی دهند. آنها عملکرد سیستم های دولتی و مدیریتی را در فضای آنلاین جستجو می کنند. آنها خواهان پاسخگویی و فعالیت و اقدام آنلاین و فوری هستند. کسی را و مدیری را گریزی از این فضا نیست. اطلاع رسانی و روابط عمومی از قالبهای سنتی رها شده و وارد اندیشه و عمل تک تک مدیران شده است. هر کسی و هر مدیری، خود یک رسانه است و نمی تواند نباشد. هر مدیری آشنا به فضای مجازی نباشد، باید عطای مدیریت را به لقایش بخشد. امروزه هر مسئولی باید خودش، رسانه خودش باشد.

در طی چند سال اخیر بخشی از بدنه ناهمگون دولت یازدهم در فضایی که اغلب مردم و علاقه مندان اخبار و اطلاعات در فضای تلگرام حاضر بودند، استفاده از فضای مجازی از جمله تلگرام را برای اطلاع رسانی عملکرد دستگاه های دولتی محدود کردند آن هم در شرایطی که وزیران مربوطه صاحب کانال شخصی در تلگرام بودند و این نشان از تناقض آشکار در بدنه مدیریت اجرایی بود.

دولت یازدهم می توانست با بهره گیری از بهترین کادرهای اطلاع رسانی در فضای مجازی، تهدید را به فرصت تبدیل و برای قشر عظیمی از مردم تاثیر مطلوبی بگذارد ولی دولت صرفا مجاری اطلاع رسانی خود را محدود به یک روزنامه و یک خبرگزاری کرد که طبیعتا تاثیرگذاری آنها محدودتر از دیگر کانال های اطلاع رسانی بود.

اینک اگر هر شهروندی به عنوان یک منبع، برای یک خبر باشد، چرا مدیران ما نخواهند و یا نتوانند خود یک «مدیر خبرنگار» یا «مدیر رسانه» باشند؟