شبکه اطلاع رسانی روابط عمومی ایران (شارا)-|| متأسفانه حتی با کمک میلیاردها دلار بودجه رسانه ای، افرادی که در روابط عمومی کار می کنند هنوز مرتکب خطاهای مهلکی در ترغیب کردن دیگران می شوند.

ما در جدیدترین تحقیق خود در فراکتل Fractl بیشتر از ۵۰۰ روزنامه نگار، سردبیر و نویسنده آنلاین را مورد بررسی قرار دادیم تا از بزرگترین دلایل ناکام بودن یک نویسنده روابط عمومی در عدم تأمین پوشش خبری برای مشتری خود پرده برداری کنیم:
۱. موضوع با آنها بی ربط نیست
۲. ترغیب کردن کسل کننده است
۳. محتوا خیلی خود تبلیغی است

عادت بد شماره 1: آیا مطمئن هستید که این ایمیل درست است؟
یک ترغیب بی ربط می تواند منتشر کننده را سریعتر از آنچه می توانید حدس بزنید "لغو اشتراک" کند و او را به "سطل آشغال" بیاندازد. در حقیقت، ۸۸ درصد از روزنامه نگاران گفتند که آنها به دلیل عدم تناسب ترغیب با خواسته آنها، اینگونه ایمیل ها را رد می کنند.

این که آیا آدرس الکترونیکی به جای "Erin" به "اریک" ارسال می شود یا یک زمینه مرتبط با CBD را به یک نویسنده سیاسی می فرستد، چیزی جز این نمی گوید که یک روابط عمومی ناپخته احتمالا به طور کامل به شخصی که سعی دارد با او ارتباط برقرار کند، بی توجهی کرده است.

اگرچه راه حل آشکار این مشکل مانند یک جستجوی ساده گوگل به نظر می رسد که با پنج نفر دیگر در حال رقابت هستند، اما این فقط کافی نیست. رفتن به مراحل بالاتر و فراتر از آن برای تحقیق در بایگانی نویسنده، مخاطبان و علایق آنها، شما را در این رقابت چندین مایل جلوتر قرار می دهد.
به جمعیتی از خواننده متوسط آنها نگاه کنید.

پژوهش:
• آنها به چه چیزی علاقه دارند؟
• چه موضوعاتی را مرتباً در سایت قرار می دهند؟
• کدام مقالات بیشترین مشارکت را دارند؟
• چه علایق و موضوعات دیگری با آن موارد ارتباط دارند؟

وقت گذاشتن برای درک این موضوعات نه تنها بر روی آنچه که یک نویسنده آن را ارایه می دهد بلکه بر روی مطالبی که مخاطبان آنها از آن لذت می برند، شما را در موقعیتی قرار می دهد که بتوانید با اطمینان خاطر قدم های خود را به سمت خوانندگان آنها بردارید و در عین حال آن مطالب را با مدارکی از تحقیقات خود معرفی کنید: یک پیروزی، پیروزی برای هر دو طرف!

حتی اگر نتیجه آن، پوشش فوری آن مطلب نباشد، دفعه بعد که چیزی برای آن روزنامه نگار دارید، آنها اطمینان خواهند داشت که آنچه را که می فرستید مربوط به مخاطبان آنهاست و این نیمی از مبارزه است.

عادت بد شماره ۲#: ارسال یک عذرخواهی برای به "تعویق" افتادن
خیلی اوقات افراد جوان روابط عمومی در چرخه این مطلب گرفتار می شوند که "خوب این موضوع جالب نیست، اما اگر من آن را ارسال کنم، کسی آن را دریافت می کند."

این امر نه تنها شما را به ترغیبی بی ربط سوق می دهد، بلکه روزنامه نگار در حال خواندن ترغیب شما (اگر این کار را تا آخر انجام دهید) احتمالاً وسط جملات شما می خوابد.

بیش از ۷۶ درصد از روزنامه نگاران یک ایمیل ناشناس را تنها بر اساس موضوع یا عنوان آن ایمیل باز می کنند، این یک فرصت عالی برای شروع رونق دادن به مواردی است که در غیر این صورت می تواند یک ترغیب خسته کننده باشند.

با وضوح شروع کنید: آیا حداقل چیز شگفت انگیزی وجود دارد که بتوانید در عنوان موضوع خود آن را برجسته کنید؟

هنوز هم نه؟ حرکت به سمت نسبیت؛ همه ما تمایل ذاتی به احساس دیده شدن داریم، اگر بتوانید آن مفهوم را به عنوان موضوع خود انتخاب کنید و به سمت خود بکشید، به احتمال زیاد می توانید با خواننده ارتباط برقرار کنید.

به عنوان مثال، ما یک بار از خط موضوع "مادر شما درست می گوید --- ساخت تختخواب ایده خوبی است" در ایمیل ترغیبی خود استفاده کردیم. این کار به این دلیل است که باعث ایجاد کاری می شود که همه ما انجام می دهیم - بستر را بسازیم - در حالی که باعث ایجاد احساس اجتماعی در میان کسانی می شود که این عادت را انجام می دهند، از جمله نویسنده شما.‌

عادت بد شماره ۳#: من، من، من
شما می دانید همیشه حق با مشتری است؟ خوب؛ ما به عنوان بازاریاب، یک پیشخدمت هستیم و نمی خواهیم نویسندگان یک مرغ کبابی سرد را به آشپزخانه بازگردانند.

به یاد داشته باشید که ما آنها را ترغیب می کنیم تا برای مخاطبانشان ارزش قائل شوند و به آنها کمک کنند تا تقویم سرمقاله خود را پر کنند. همه چیز در مورد ما نیست.

بنابراین چگونه می توانید نام تجاری خود یا مشتری تان را بدون اینکه بیش از حد احساس فروش کنید، بفروشید؟

در تجربه من، لحن همه چیز است.
این به اهمیت تحقیق برمی گردد. کارهایی را که برای درک مخاطب، ترغیب و اینکه چگونه همه چیز تحت پوشش قرار می گیرد را به یاد دارید؟ همه چیز در نوع ترغیب شماست. شما با تقلید از لحن روزنامه نگار و نوع انتشار، نشان می دهید که آنچه ارایه می دهید برای مخاطب ارزش دارد.

بیایید به خبرنگاری بگوییم که شما سعی در تأمین پوشش مطلب خود دارید و همیشه مقالات خود را با مراحل عملی شغلی به پایان می رسانید. آن مراحل را در ترغیب خود بگنجانید. نشان دهید که چگونه مطالب را پیشنهاد می دهید و چگونه آنها این مطالب را پوشش می دهند. ارایه یک طرح کلی از یک داستان بالقوه با امضاء شما به آنها نشان می دهد که شما می توانید کارهای بیشتری نسبت به آنچه بیان شده، انجام دهید.

با تکیه بر این موضوع، اگر با یک روزنامه نگار در گذشته کار کرده اید یا با او مکاتبه کرده اید، وقت خود را صرف بررسی و شناخت زندگی آن کنید.

آیا این شخص وقتی آخرین بار با شما صحبت کرده، قصد سفر داشت؟ در کنسرت شرکت می کند؟ تعطیلات را جشن می گیرد؟ در مورد این موارد بپرسید!

نشان دهید که شما نه تنها مخاطبان آنها را می شناسید، بلکه می دانید چه چیزی را پوشش می دهند. نشان دهید شما یک انسان واقعی هستید که به زندگی خود و آنچه که تا به امروز اهمیت داده اند، اهمیت می دهید.

این چیزهایی است که مردم به خاطر می سپارند. شاید آنها مشتری یا کسی را که برای آن کار می کنید به یاد نیاورند، اما آنها نام شما را به خاطر خواهند آورد. بنابراین دفعه بعد که آنها را در صندوق ورودی خود می بینند، بهتر است باور کنید که احتمالاً آن ایمیل را باز می کنند.

مکث کنید، نفس عمیق بکشید، بفرستید
بله، در دنیای بیرون، رقابت روابط عمومی زیادی وجود دارد و با توجه به دنیای روزافزون رسانه ها و انتشارات، احتمالاً این رقابت افزایش می یابد.

یک دقیقه قبل از ارسال ترغیب بعدی خود مکث کنید. آیا می خواهید درگیر مرگ بارترین ترغیب روابط عمومی شوید یا می خواهید کسی باشید که از جمعیت متمایز است زیرا شما بی عیب و نقص به جزئیات توجه می کنید؟

منبع: https://muckrack.com
نویسنده: ارین اووادال
مترجم: مریم میرعبدالحق
منبع مرجع: شبکه اطلاع رسانی روابط عمومی ایران (شارا)