شبکه اطلاع رسانی روابط عمومی ایران (شارا)-|| ۱۵ اکتبر ۷۰ پیش از میلاد؛ ۲۰۸۹ سال پیش در چنین روزی ویرژیل در روستایی در شمال ایتالیای کنونی زاده شد. او را میتوان فردوسی زبان لاتین خواند.

آگاهی درباره زندگی ویرژیل (Vergil) بسیار اندک و با افسانه‌آمیزی همراه است.

نیکلاس هولتزبِرگ استاد ادبیات لاتین در شهر توبینگِن آلمان که به تازگی زندگینامه او را پژوهیده و منتشر کرده، می‌نویسد: "در روستایی در نزدیکی شهر مانتوا در شمال ایتالیای کنونی زاده شده و به این خاطر سروده‌های بسیاری درباره کشتزارها و گوسفندان و حال و هوای روستایی دارد. پدرش کوزه‌گر بود ولی باهوش و استعداد بسیاری که داشت توانست به شهر ناپل برود و فلسفه، یونانی و فن بیان بخواند ولی هرگز سخنران خوبی نشد.

همزمانانش می‌گویند همیشه دچار درد معده بوده، کم و بد حرف می‌زده ولی هر روز صبح به نوشتن می‌پرداخته و عصرها نوشته‌هایش را بازخوانی و ویرایش می‌کرده است".

هرچه از زندگی خصوصی‌اش آگاهی اندک است، برعکس مجموعه آثارش به طور کامل به ما رسیده‌اند، زیرا مسیحیان او را پیشگوی عیسی می‌دانستند و سروده‌هایش را مانند کتاب مقدس از نسلی به نسل دیگر منتقل می‌کردند:

"فرستند دوشیزه ای چون پری
که زاید وی از آسمان نوبری
که بیند زمین‌های ویران ما
دگرگون کند روزگاران ما
جهانی که باشد کنون آهنین
شود نیک و زرین مُلکِ برین".

ماندگارترین اثر او حماسه "انه اید" است که پس از "ایلیاد" و "اودیسه" سومین حماسه برجسته ادبیات کلاسیک غرب به شمار می‌آید به ویژه که "انه اید" به گونه‌ای ادامه ایلیاد هومر است و سرگذشت برپایی رم و امپراتوری رومیان را بیان می‌کند.

"در آن هنگام که تروا در آتش می سوخت انه اید پدرش آنشیز را بر دوش نهاد و از "مرگجای" به در برد". "انه اید" فرزند ونوس ایزدبانوی زیبایی و آنشیز است.

سراسر این اثر با قلمی پرسوز میهن‌دوستی را بیان می کند.

ویرژیل در ۵۱ سالگی در بریندیزی در جنوب ایتالیای کنونی درگذشت./ وله