شبکه اطلاع رسانی روابط عمومی ایران (شارا)-|| برای مشارکت در مباحث کلاس های دانشگاهی و فعالیت های کل دانشگاه دلایل چشمگیر فراوانی وجود دارند. این در حالی است که گرفتن نمره بالاتر به سبب چنین اقدامی، به خودی خود دلیلی کافی می باشد تا دانشجو دستش را بلند کند، پرسشی مطرح نماید، و یا اظهارنظر کند. اما فعال بودن در چنین مواردی مزایای فراوانی دارند، که از جمله شامل گرفتن توصیه نامه، درآوردن میزانی پول، و داشتن تجربه بیشتر و بهتر جهت تغییرات لازم در دوره پس از فارغ التحصیلی می شود. 

در ادامه به چند مورد مهم در این پیوند می پردازیم:

چرا مشارکت؟
وقتی دانشجویی در کلاس مشارکت می کند، سایر دانشجویان و همچنین اساتیدش با او آشنا می شوند، و وی را به خاطر می سپرند. همچنین امکان دارد دانشجویان دیگر احساس کنند، نزدیک شدن به او آسان تر است. اساتیدش هم متوجه می شوند، وی به دروس و مباحث مطروحه در کلاس توجه می کند. تجریه چنین دانشجویی از دوران تحصیل با خرسندی بیشتر همراه است. همچنین وقتی و یا اگر به توصیه نامه نیاز پیدا کند، احتمال اینکه اساتیدش بخواهند بها و کمک نمایند، بیشتر می باشد. فزون تر اینکه ممکن است اگر نتواند سر کلاس یکی از دروس حاضر شود، سایر دانشجویان بیشتر تمایل داشته باشند به وی کمک کنند. 

مزیت دیگر مشارکت این است، که راهبردی مناسب برای یادگیری می باشد. زیرا سبب می شود، دانشجوی مربوطه همواره هشیاری خود را حفظ کند/ احتمال به خاطر آوردن اطلاعات مهم را افزایش می دهد/ سبب مرور مفاد درسی همچنان مورد نیاز، یادداشت برداشتن از آنها، و طرحشان در کلاس می شود/ و….

از کجا باید آغاز کرد؟
می توان مشارکت را از هنگام معارفه آغاز نمود، که همه پرسش دارند. ممکن است در کلاس هم اساتید پرسشی مطرح، و برای گرفتن پاسخ به دانشجویان نگاه کنند. همچنین امکان دارد، دانشجویی سوالی داشته باشد. در عین حال وقتی دانشجویان دارند برای تکالیف محوله و یا تحقیقات خود کار می کنند، اساتید و استادیاران انتظار دارند، آنها پرسش هایی را مطرح نمایند. همچنین از کمک به این دانشجویان در ساعت موظف کاری خود (حتی خارج از کلاس) استقبال می کنند. 
 

عضویت در کلوپ های گوناگون، حضور در رخدادها، و کارهای داوطلبانه و غیرداوطلبانه، راه های دیگری برای مشارکت هستند. همچنین دخیل شدن در موقعیت های مناسبی که دولت جهت ایجاد و تقویت مهارت ها به دانشجویان ارائه می کند، برای اشتغال آینده آنان در همه زمینه ها مفیدند. در عین حال سر زدن مستمر به مراکز خدمات دانشجویی، کتابخانه ها و سازمان هایی که از سوی خود دانشجویان اداره می شوند، برای یافتن موقعیت های مناسب جهت مشارکت کارایی دارند….

مدیریت بی میلی برای مشارکت
امکان دارد برخی از دانشجویان در زمره افرادی قرار نداشته باشند، که بخواهند در اینگونه مباحث وارد شوند، و یا به عضویت باشگاه های مربوطه درآیند و یا اینکه خجالت بکشند در مباحث مربوطه مشارکت کنند. اینگونه دانشجویان باید با خود گفتگویی جدی داشته باشند، تا بتوانند خجالتی بودنشان را مدیریت نمایند. زیرا مشارکت مورد نظر نیز، مانند سایر مقولات است. یعنی هرچه بیشتر انجام شود، فرد در آن ماهرتر می گردد.

بنابراین چنین دانشجویانی می توانند با شکستن عادت عدم مشارکت، گام نخست را بردارند. این گام باید به آسان ترین روش برای دانشجوی مربوطه – مثلا پاسخی کوتاه، طرح یک پرسش، گفت وگو با استاد پس از پایان کلاس- برداشته شود. در ادامه نیز بدون توجه به هر نوع پیامد چنین گامی، کوشش دیگری به عمل بیاورند. زیرا امکان دارد، پیامدهای تلاش های نخستین چندان درخشان نباشند. اما روند مربوطه مثبت است. به ویژه اینکه در نهایت مهمترین نکته منفی تنها اندکی شرمنده شدن – و نه چیزی بدتر- می باشد. 

همچنین اگر سر دانشجویی به سبب کار زیاد، درس خواندن، مسایل خانوادگی، و یا مواردی دیگر زیادی شلوغ باشد، باید در پی فرصت های مناسبی برود، که مستلزم کمترین صرف وقت هستند. زیرا دانشجویان به سبب حضور در کلاس به هر حال وقتی را برای دانشگاه اختصاص می دهند. پس چه بهتر که از این وقت بیشترین استفاده را ببرند. 

همانگونه که آمد مشارکت راهی برای بهینه سازی فرصت های مناسب در مراکز آموزش عالی است که امکان دارد به دانشجویان کمک کند نمرات خود را بالاتر ببرند، شبکه ارتباطی خویش را ایجاد نموده و گسترش دهند، و پولی درآورند که سبب کمک به پرداخت هزینه های تحصیلی شود. اما در عین حال به دانشجویان این توانایی را می دهد که سطح شخصیت، حرفه ای بودن و معلومات خویش را افزایش دهند.
 

منبع:  http://iranjavan.net