شبکه اطلاع رسانی روابط عمومی ایران (شارا)-|| دوران دوم ریاست جمهوری جناب آقای روحانی را باید دوره زوال روابط عمومی ها نامید. هر چند نشریات و رسانه های مکتوب نیز اوضاعی بغرنج تر از روابط عمومی ها را تجربه می کنند.

در بحبوحه انتخابات ۱۳۹۶ در حالیکه صداوسیما در کار برگزاری مناظره های انتخاباتی و داغ کردن تنور انتخابات بود این روابط عمومیهای سازمان ها و البته نشریات و رسانه های مکتوب بودند که بار دفاع از فعالیت های دولت و سازمان های دولتی را به نفع آقای روحانی به دوش کشیدند.

بااین وجود و در حال حاضر رویکرد دولت نسبت به روابط عمومی ها و رسانه های مکتوب آمیزه ای از بی تفاوتی و بی مهری است.

در دوران اصلاحات، سخنگوی وقت دولت، جلسات منظم و ماهانه ای را با مدیران روابط عمومی سازمان ها داشت و در آن نقطه نظرات،توقعات و گزارش سازمان ها به سمع و نظر سخنگوی دولت و از طریق ایشان به هیات دولت و شخص رییس جمهور می رسید‌.

در همین دوران بدلیل ایجاد نشاط و آزادی های نسبی تیراژ‌ بالای مطبوعات و تنوع مجلات و روزنامه ها، طلایی ترین دوران بعد از پیروزی انقلاب را رقم زد.

در دوران ریاست جمهوری دکتر محمود احمدی نژاد به همت دست اندرکاران و انجمن های روابط عمومی و تلاش صاحب نظران این عرصه نیز روابط عمومی های وزارتخانه ها و سازمان ها از سطح اداره کل به مرکز ارتقا یافت و این حرکت در تاریخ روابط عمومی های کشور یک رکورد و نقطه عطف به شمار آمد. این در حالی بود که روابط عمومی به عنوان تشکیلاتی مستقل با هیچ یک از عناوین و حوزه هایی چون دفتر وزارتی، ریاست و امور بین الملل در یک قاب مشترک قرار نگرفت.

اکنون و در دوره ای که روابط عمومی ها و رسانه های مکتوب به عنوان مدافع مردم و دولت بیشترین بار مسوولیت پاسخگویی و اطلاع رسانی را بر دوش می کشند و هجمه های خارجی و بعضا داخلی شرایط سختی را بر دولت تحمیل می کند چراغ های رابطه خاموش و کمیت دولت در این عرصه لنگ می زند.

صد البته تیم رسانه ای و تبلیغاتی دولت از ابتدای شروع بکار کم توان و بی رمق نشان داد و از انجام وظایف اساسی دولت عاجز ماند بطوری که بارها مورد انتقاد اهل نظر و دلسوزان دولت قرار گرفت. اما با آمدن علی ربیعی به عنوان سخنگو و یار رسانه ای دولت که خوشبختانه استاد ارتباطات نیز هست انتظار می رود موتور محرکه اطلاع رسانی و ارتباطات رسانه ای و روابط عمومی حوزه دولت شتاب بیشتری گرفته و در نخستین حرکت دلجویی و همدلی با اصحاب رسانه های مستقل و روابط عمومی های رو به زوال را در اولویت کار خود قرار دهد.

در صدر نشاندن و قدر دیدن روابط عمومی ها از یک طرف و حمایت های مادی و معنوی همچون کاهش هزینه های چاپ و کاغذ و...برای نشریات و اصحاب مطبوعات در واقع به اقتدار دولت در عرصه عمومی و جهانی کمک می کند و در مقابل قهر و بی تفاوتی روابط عمومی ها و مطبوعات وجهه ای نامناسب، ضعیف و غیر پاسخگو از دولت به نمایش خواهد گذاشت.