انالله و اناالیه راجعون
شبکه اطلاع رسانی روابط عمومی ایران (شارا)-|| درگذشت مرحوم دکتر هوشنگ عباس زاده که استاد به نام ارتباطات و روابط عمومی بودند و سال ها در این عرصه تدریس نمودند، دانشجو تربیت کردند و خانواده بزرگ روابط عمومی را از اندیشه ها و دیدگاه های خود بهره مند ساختند، را به بازماندگان آن مرحوم، استادان، پژوهشگران و دانشجویان حوزه روابط عمومی و به کلیه اعضای جامعه ارتباطات و روابط عمومی کشور تسلیت عرض می کنم و از خداوند متعال رحمت و مغفرت برای آن مرحوم خواستارم.

استاد عباس زاده را بیش از هر زمان در کنفرانس های متعدد روابط عمومی ایران که به همت موسسه کارگزار روابط عمومی برگزار و اینجانب افتخار این داشتم که در ده سال گذشته دبیری کمیته علمی آن را عهده دار باشم، شناختم. این شناخت منجر به یک دوستی هوشمندانه علمی و پژوهشی تبدیل شد که در همکاری های مختلف خودش را نشان می داد.

کنفرانس روابط عمومی ایران، زمینه بالندگی های مباحث مختلف روابط عمومی را بخوبی ایجاد نمود و دکتر عباس زاده در ارائه مشورت های مختلف و نیز مشارکت فعال در پانل های علمی آن و هم در ارائه دیدگاه های خود در مصاحبه ها و صحبت هایی که در این زمینه می شد، نقش اساسی داشتند.

این همکاری یک همکاری مقطعی یا حاشیه ای نبود. استاد، با شناخت و فهم عمیقی که از روابط عمومی داشتند، گاهی هر چند کوتاه، سخنی در این کنفرانس ها داشتند و سخن ها و اندیشه های سازنده ای از زبان و فکر ایشان به علاقمندان حوزه روابط عمومی منتقل می شد.

در همین دو یا سه سال پیش، در کمیته مربوط به جایزه دکتر نطقی که یکی از نتایج مهم کنفرانس روابط عمومی ایران در تقدیر و ارج گذاشتن به استادان و پیشکسوتان روابط عمومی طراحی شده است، قرار بر این شد که جایزه مزبور به استاد هوشنگ عباس زاده تعلق گیرد. اینجانب نیز مسئولیت تماس با ایشان و طرح موضوع و تهیه مقدمات آن را عهده دار شدم.

تماس با استاد خیلی سخت نبود. تماسی حاصل شد و صحبت هایی انجام گرفت و موضوع جایزه مطرح گردید. باور کردنی نبود. استاد عباس زاده، زیر بار این پیشنهاد نرفتند و اعلام کردند که هستند کسانی که از من شایسته تر برای این جایزه می باشند. اصرار از من و انکار از وی بطول انجامید. چاره ای نبود. آن سال اصلاً برای جایزه دکتر نطقی استادی تعیین نشد.

این حرکت استاد، یک اخلاق پیشرفته در فرهنگ تواضع و فروتنی است که گاهی کمتر دیده می شود، اما این مرز و بوم همیشه شاهد مردان و زنان بزرگی است که برای اندیشه ها و خدمت به جامعه علمی بیش از هر چیز ارزش قائلند.

دکتر هوشنگ عباس زاده، در ارائه دیدگاه های خود، مخصوصا در کنفرانس ها و جلسات علمی، با صراحت، صداقت و شفافیت سخن می گفت. گاهی آنقدر دلسوزانه مسائل مربوط به روابط عمومی و کاستی های آن صحبت می کرد که با وجود مشکلات قلبی برای وی نگران می شدیم. این احساس مسئولیت، افتخاری برای جامعه علمی کشور است که باید مورد تقدیر و تشویق گردد و به عنوان یک فرهنگ اخلاقی نهادینه شود.

روحشان شاد.

دکتر حسن بشیر
18/3/1398