ما از کودکی می آموزیم که خوب است اگر به درخواست و نیاز دیگران جواب مثبت دهیم. اما زندگی بزرگسالی به فراغت و رهایی دوران کودکی نیست. از هر انسانی این روزها سوال کنید حال تان چطور است بی تردید اگر با شما صمیمی باشند می گوید سرم خیلی شلوغ است و نمی رسم خیلی از کارهایم را انجام دهم.

برای همین و در واقعیت، جواب مثبت دادن و بله گفتن همیشگی در درجه اول، جز دردسر و ناراحتی و رفتار بیرون از توانایی خودمان نیست.

اگر برای درخواست دیگران مدام بله بگوییم شاید به نظر محترمتر و خیرخواهانه تر است ولی باید متوجه باشیم آیا آن کار را از دل و جان انجام می دهیم و حتی اگر انرژی لازم برای انجام آن کار را در لحظه داشته باشیم مبادا مدتها از خودمان و کاری که کرده ایم و فردی که برایش مفید بوده ایم ناراحت خواهیم بود.

نه گفتن، نشانه سنگدلی و غیراجتماعی بودن نیست. هر انسانی در طول روز و هفته حتماً ساعاتی می یابد که می تواند به دیگران کمک کند ولی مهمترین قدم برای پاسخ دادن به دیگران این است که چه اتفاقی برای من می افتد. آبا لذت کمک کردن به طور واقعی نصیبم می شود؟ آیا همیاری ناخواسته من به عمق دوستی ام با دیگران منجر می شود؟

ما معمولاً جواب منفی نمی دهیم چون می ترسیم بد شناخته شویم یا از طرف دیگران طرد شویم و همه حساب و کتاب هایی که فکر می کنیم با بله گفتن نصیب ما می شود. اما ما تا وقتی از خودمان و احساس و توانایی مان، درک درستی نداشته باشیم هر کاری برای دیگران بکنیم تاثیر چندانی نخواهد داشت. چون دیگران آنطوری ما را می بینند که خودمان فکر می کنیم هستیم.

برای اولین قدم نه گفتن، بهتر است کمی عصبانی بشویم از زمان و انرژی و پولی که صرف می کنیم برای کاری که اصلاً نمی خواهیم نقشی در آن داشته باشیم.

برای توضیح بیشتر لازم نیست مثال های فلسفی بزنیم. به ساده ترین بله گفتن های عملاً بیهوده خودمان نظر دوباره بیندازیم. مثل همه چایی ها و غذاهایی که به ما تعارف شد و نتوانستیم بگوییم نه… مثل همه عروسی ها و مهمانی هایی که واقعاً لذت نمی بردیم در آنها حضور داشته باشیم چون اصلاً هیچ احساس مثبت از آن همراهی ها، نصیب مان نشده است.

ناگفته نماند که بخشی از ما با بله گفتن ها و خوشحال ساختن دیگران به فکر تاثیر مورد نظر خودمان و تا حدودی کنترل طرف مقابل هستیم. ولی بخشش های یکطرفه دیر یا زود نیت واقعی ما را برملا خواهند کرد.

سالمترین و انسانی ترین راه برای روبرو شدن با دنیا این است که در درجه اول با خودمان رو راست باشیم. به همان اندازه هم بهتر است شجاع باشیم. خیلی از کسانی که توقع کمک دارند به خاطر افرادی که همیشه بله می گویند قادر به رفع و رجوع زندگی شان نخواهند بود. ما بدون اینکه بدانیم از سر دلسوزی و بی احترامی به قابلیت شان، وابستگی و ضعف شان را بیشتر می کنیم.

اگر یاد بگیریم همیشه نه بگوییم شانس اینکه بله‌های واقعی و موثر بگوییم بیشتر می شود.

نکته آخر اینکه لازم نیست با سردی و قاطعیت جواب نه بدهیم. خیلی محترمانه و خیلی واقعی می توانیم بگوییم اجازه دهند برنامه شخصی مان را چک کنیم و به آنها اطلاع دهیم. موقع پاسخ به درخواست ها و پیشنهادها لازم نیست دلیلی مشخص را عنوان کنیم چون خطر دروغ گفتن ایجاد می شود. صمیمی و صادقانه بگوییم که واقعاً قادر به عملی ساختن درخواست شان نیستیم.

فرصت بیشتری به خودمان بدهیم تا آرامش و احساس خوشایندی از خودمان داشته باشیم. این ابراز وجود سالم و طبیعی و متعادل، به خوبی توسط هر انسان دیگری قابل تشخیص خواهد بود.
 

منبع: www.theguardian.com

زمان