شبکه اطلاع رسانی روابط عمومی ایران (شارا)-|| وب جزیی از اینترنت است. وب مخزنی از صفحات اینترنتی است که هر یک دارای آدرس مشخصی هستند و توسط آن آدرس ها مسیریابی یا یافته می گردند و کاربری که به شبکه اینترنت متصل شده (کامپیوتر آنها جزو کامپیوترهای دیگر اینترنت قرار گرفته است) می توانند با نوشتن آدرس صفحه ای از وب، برروی نوار آدرس مرورگر خود، به صفحه وب مورد نظر که در مخزن صفحات وب در اینترنت قرار دارد، دسترسی یابد.
 
 وب توسط تیم برزلی با نام شبکه گسترده جهانی یا (world wide web) اختراع گشت و تا قبل از آن، مفهوم ارتباط اینترنتی تنها منوط به ارسال و دریافت اطلاعات به صورت مستقیم از یک کاربر به یک کاربر دیگر بود (مانند ایمیل) اما با ظهور وب، فضا یا محدوده ای ایجاد گشت که کاربران در این فضا اطلاعات و دیتاهای خود را قرار می دادند و این فضاها به فضاهای کوچکتری به نام صفحات تقسیم می گشتند و هر صفحه دارای آدرس منحصر به فردی بود. کاربران دیگر از طریق تایپ آدرس در برنامه های مرورگری مانند اینترنت اکسپلورر، امکان مشاهده و بازدید آن صفحه که حاوی اطلاعاتی از نوع متن، عکس یا چیزهایی شبیه آن است، را پیدا می کردند.
 
 آدرس صفحات وب شامل 4 بخش : پروتکل که همان http یا ftp (یعنی دریافت یا ارسال اطلاعات)، بخش www که اشاره به شبکه گسترده جهانی دارد، نام دامنه که همان نام سایت و یا صفحه است که اطلاعات در آن است و بخش آخر پسوند دامنه که به .com یا .net و ... ختم می شود. این 4 بخش، اشاره به مکانی در وب دارد که آن صفحه اینترنتی در آن قرارداده شده و حاوی اطلاعاتی به زبان html می باشد.
 
 با وصل شدن شما به سرور ارائه دهنده سرویس اینترنتی، شما جزو میلیونها کامپیوتر موجود در اینترنت قرار می گیرید و با تایپ آدرس یکی از صفحات وب در مرورگر خود، به جمع استفاده کنندگان وب می پیوندید. با این توصیف، می توان گفت که وب چیزی است در دل اینترنت و وب بدون اینترنت معنا نمی یابد، اما اینترنت خود بدون وب همچنان کار ارتباط میان کاربران را انجام می دهد.