شبکه اطلاع رسانی روابط عمومی ایران (شارا)-|| سا‌ل‌ها آموزش و تجربه، که غالبا بدون تفکر آگاهانه بوده است، اکثر مقامات اجرایی شرکت‌ ها را عادت داده است که سؤالات را به شیوه خاصی پاسخ گویند. اگر از این مقامات سؤال شود که: ‌«در رابطه با محصول جدید خود، چه سیاستی را در پیش گیریم؟» پاسخ این افراد غالباً به این ترتیب خواهد بود که: «ما با کمبود پلاستیک رو‌برو هستیم و قیمت آن نیز با چنان سرعتی در حال افزایش است که فکر نمی‌ کنم قادر باشیم قیمت مناسبی برای محصول در نظر گیریم. علاوه بر آن، در کارخانه نیز با کمبود نیروی کار مواجه هستیم. بنابراین، توصیه من این است که فعلاً تولید محصول جدید را افزایش ندهیم.»

مدیران اجرایی در طرح‌های خود مطالبی را که به نتیجه‌گیری نهایی و پیشنهادات ختم می ‌شوند، فهرست می‌کنند. اما هنگام گفت و گو با رسانه‌های خبری، این گونه سازماندهی ها با شکست مواجه می‌ شوند. این شکست‌ها ناشی از علل روان شناختی و فنی هستند.

از لحاظ روانی، گرایش ما آن است که مطالبی را که ابتدا ذکر شده‌اند، به وضوح به خاطر آوریم، نه مطالبی را که در آخر عنوان شده‌اند، بنابراین، ‌هنگام گفت و گو با گزارشگر، لازم است شیوة بیان مطالب را تغییر دهید و صحبت خود را با نتیجه‌گیری آغاز کنید:

«ما برای افزایش تولید، برنامه ریزی نکرده ایم. ما با کمبود مواد اولیه مواجه هستیم. هزینه‌ها رو به افزایش هستند و کمبود کارگر ماهر نیز مشکلات ما را افزایش داده است.» در این سازماندهی معکوس، مهمترین مطلب عنوان شده، به احتمال زیاد بهتر از سایر مطالب به خاطر آورده خواهد شد: «ما برای افزایش تولید محصول جدید برنامه ریزی نکرده ایم».

توجه به مسایل فنی در چاپ و تهیة مطالب نیز دلیل مهمی برای ذکر نتیجه‌گیری در ابتدای صحبت می ‌باشد. گزارشگری (در این جا گزارشگر روزنامه) که مسؤول تهیه گزارش می‌باشد، غالباً از پیش نمی‌داند که برای چاپ گزارش خود با مهمترین مطالب آغاز نموده و پاراگراف‌ های بعدی را به ذکر مطالب کم اهمیت‌تر اختصاص دهد.

چنان چه مهمترین بخش گزارش در انتها عنوان شود، در صورت کمبود فضا، احتمال حذف شدن آن هنگام حروفچینی وجود خواهد داشت. در تلویزیون نیز محدودیت‌ های زمانی و ضرب‌الاجل های تعیین شده برای پخش برنامه‌ها، غالباً نمایش کل موضوع فیلم‌برداری شده، به منظور انتخاب بهترین بریدة فیلم را غیر ممکن می ‌سازد.

تهیه کنندگان برنامه ها یا تدوین گران اخبار غالباً ناچار می‌ شوند که قطعات مورد نیاز را از ابتدای فیلم‌ها انتخاب نمایند. بنابراین‌ بار دیگر تاکید می‌ کنیم که ابتدا مهمترین مطلب را عنوان کنید. پس از ذکر مهمترین مطلب، می‌توانید به ارایة توضیحات مورد نظر بپردازید؛ حتی اگر تمام توضیحات نیز حذف شوند، عبارت نخستین باقی خواهد ماند.
 

منبع مرجع: شبکه اطلاع رسانی روابط عمومی ایران (شارا)