شبکه اطلاع رسانی روابط عمومی ایران (شارا)-|| در تمامی شرکت ها، ‌حتی شرکت‌ های نه چندان بزرگ نیز، افراد زیادی در تصمیم‌گیری‌ ها و سایر فعالیت‌ ها دخیل هستند. از این رو، مدیرانی که به تازگی منصوب شده‌ اند، هرگز در بیان عبارات خود از کلمه «من» استفاده نمی ‌کنند و غالباً واژه «ما» یا «شرکت» را به کار می‌ برند.

هنگامی که ده‌ها یا صدها تن از افراد، با همکاری یکدیگر، موفق به تولید محصول جدید یا اتخاذ سیاست تازه ‌ای شده‌اند، استفاده از واژه «من» برای یکایک افرادی که با این پروژه در ارتباط بوده ‌اند، اگر غیر ممکن هم نباشد، بسیار دشوار خواهد بود.

با این وجود، کلماتی از قبیل «شرکت» یا «ما» تنها نمایانگر تصویر کلی شرکت‌ ها به عنوان ساختارهای یکپارچة غیر بشری هستند. در این ساختارهای یکپارچه هیچ کس فردیت خود را حفظ نمی‌ کند یا پذیرای مسوولیت فردی نمی‌ باشد.

برای اجتناب از تقویت این تصویر ذهنی، لازم است مدیران در صورت شرکت در پروژه های غرور آفرین، هنگام صحبت از پروژة مذکور از زبان اول شخص استفاده کنند و این غرور را منعکس کنند. به عنوان مثال، این افراد می‌ توانند بگویند که: «من یکی از اعضاء تیمی بودم که مسؤولیت این پروژه را به عهده داشتند. وظیفة من در ارتباط با طراحی محصولات بود.» البته چنانچه فردی هیچ افتخاری کسب نکرده باشد، ادعای افتخار شخصی او بی‌جا و نادرست خواهد بود. اما مدیر ارشدی که می ‌تواند از تجارب شخصی خود سخن بگوید، غالباً تاثیر مطلوبی بر جا می‌ گذارد.

گاهی اوقات مقامات اجرایی شرکت‌ها، حتی در به کارگیری واژه «ما» نیز مردد می ‌باشند. علت این تردید آن است که این افراد مایل نیستند از طرف شرکت، رسماً به سخنرانی بپردازند. این بی‌ میلی تا زمانی که مدیریت شرکت چنین اختیاری را به ایشان تفویض نکرده است، موجه می‌باشد. اما چنانچه مدیران ‌تراز متوسط یا حتی مدیران تراز پایین قادر به پاسخگویی دقیق به سؤالات مطرح شده باشند، اغلب به عنوان سخنگویان کارآمد شرکت می‌توانند این وظیفه را به خوبی به انجام رسانند.

به عنوان مثال، شرکت تلفنی را در نظر بگیرید که از اپراتورهای ارشد خود دعوت کرده است که به نمایندگی از شرکت در اجتماعات کوچکی حضور یافته و با مطبوعات گفت ‌و گو نمایند. لازم به ذکر است که این شرکت در اجتماعات مذکور از منزلت والایی برخوردار است. در این شرایط، اگر یکی از اپراتورهای ارشد در خصوص مسایل محلی مربوط به حوزه تحت سرپرستی خود، از قبیل تغییر در نرخ تلفن ‌های محلی، توضیحاتی ارایه نماید، به اعتبار قابل توجهی دست خواهد یافت.

مطبوعات و عامه مردم به حق این گونه فرض می‌ کنند که او از آن چه می‌ گوید، اطلاع کافی در دست دارد. اما چنانچه این فرد در مورد تامین کلیه نیازهای مالی شرکت بحث نماید، روشن است که اعتبار او بسیار کمرنگ خواهد شد.
 

منبع مرجع: شبکه اطلاع رسانی روابط عمومی ایران (شارا)