شبکه اطلاع رسانی روابط عمومی ایران (شارا)-|| امروزه به مدد پیشرفت تکنولوژی دوربین های عکاسی، هر فردی به خود اجازه می دهد با در دست گرفتن یک دوربین و گذاشتن آن در حالت اتوماتیک عنوان عکاس را به خود اختصاص دهد در حالی که از این حرفه نه آموزشهای اکادمیک را فراگرفته و نه پشتوانه مهارت و تبحر تجربی در این زمینه را دارد در واقع وقتی به عکسهای گرفته شده توسط این قبیل افراد نگاهی می اندازیم جدای از شاخص هایی مانند خلاقیت و جذابیت های بصری، مشکلاتی از قبیل نور، کادربندی، رنگ، ترکیب بندی، زاویه دید و... به وضوح دیده می شود به نظر می رسد تنها مهارت برخی از این افراد در عکاسی تنها فشردن دکمه ثبت عکس دوربین است و نهایتا از دیدگاهی عامیانه آنچه به صورت اتفاقی ثبت شده است را عکس می نامند..البته ناگفته نماند کم نیستند عکاسان خوبی که در عرصه رسانه فعالیت دارند که اثار تولیدی آنها نشان ازخلاقیت ، ایده پردازی نگاه فنی و دقیق آنها به این مقوله دارد.

عکسها روایت کننده یک اتفاق در لحظه یا بیان کننده یک رویداد هستند و اگر چه به خودی خود می توانند هویتی مستقل داشته باشند لیکن برای رسانه ها و اهالی روابط عمومی در بیشتر موارد به نوعی تکمیل کننده یک محتوای نوشتاری به شمار می آیند که مخاطب با خواندن و دیدن عکس یا گزارش تصویری بهتر می تواند از جزییات یک خبر و همچنین حال وهوای حاکم بر فضا ی آن مطلع گردد.

عکس خبری یا مستند باید عکس خوب باشد و شاخص های یک عکس خوب را دارا باشد ولیکن هر عکس خوب یا مستندی را نمی توان عکس خبری نامید بلکه باید علاوه بر خوب بودن الزامات این گونه عکاسی را نیز رعایت نموده باشد.

عکسهایی که امروزه در برخی از روابط عمومی های ادارات و سازمانها مشاهده می کنیم در نگاهی خوشبینانه بیشتر عکسهایی است که جنبه مستند سازی دارد هر چند عکس مستند نیز برای خود تعریف و چارچوبی دارد لیکن آنچه بیشتر مشاهده می شود بیشتر به عکسهای یادگاری دوستانه نزدیک است تا عکسی که بتواند جنبه اسنادی یا روایی یک محتوا از دیدگاه بصری را در خود جای داده باشد.

درعکاسی خبری نیز میتوان از عناصر خبر استفاده نمود یعنی عکس دارای جنبه شهرت ، دربرگیری ، درگیری و... باشد ، لیکن تاکید بر روی عنصر شهرت در روایت های تصویری که روابط عمومی از اتفاقات پیرامون خود تهیه می کند به گونه ای است که گاهی اصل ماجرا به نوعی فدای عنصری با عنوان تکریم مدیران ،اشنایان ، همکاران و دوستان با ابزار عکس می شود که به خبر اصلی و درک و تاثیرگذاری آن بر روی مخاطب کمک چندانی نخواهد کرد.

برای تهیه یک خبر در روابط عمومی تیمی متشکل از خبرنگار و عکاس یکدیگر را همراهی می کنند و به نوعی باید گفت هر دو بایستی علاوه بر دانستن سیاستهای کلی حاکم بر تولید محتوا در روابط عمومی به نوعی تکمیل کننده نیازهای آن ماموریت کاری باشند در واقع عکاس خبری متناسب با آنچه که تولید کننده محتوای نوشتاری در حال آماده سازی است بایستی با در نظر گرفتن عوامل فنی ، نشانه شناسی ، ارتباطات هنر ،تجربه و مهارت خود را در اختیار نتیجه نهایی کار قرار دهد نه اینکه ازادانه به هر سمت و سویی که خواست دوربین را بچرخاند و نهایتا عکسهای ثبت شده را تحت عنوان عکس خبری ارایه نماید.

حتما شما نیز بارها با این مساله مواجهه شده اید که در جلسه ای یا مراسمی حضور داشته اید و لیکن عکسی از خود را نمی بینید یا شخصی را به عنوان سخنران در جلسه ای می بینید لیکن تصویری منتشر شده از فرد را در هیچ گزارشی مشاهده نمی کنید یا مثلا از جمعیت حاضر در یک جلسه افراد دارای اهمیت حضورشان ثبت نمی شود ، برخی که باید باشند نیستند و برخی که حضورشان کمتر اهمیت داشته است بیشتر دیده شده اند. اینجاست که بیشتر به نقش عکاس ، شناخت نسبی او به جلسه ای که دعوت شده و جایگاه افراد حاضر در جلسه ، خصوصیات اخلاقی یا سیاستهای دیکته شده برای ثبت یک رویداد توسط افراد بالادست تر ازشخص به خوبی واقف می شوید ، بعضی از عکسها دارای کادر بندی خاصی هستند که مثلا فلانی در عکس دیده نشود یا بعدها در مراحل آماده سازی عکسها برای گزارش تصویری عکس مربوطه چار بریدگی خاصی شده که برخی از افراد را به صلاح دید عکاس یا مسئول مربوطه ، مدیر نشریه یا سایت از یک جریان حذف شده اند که بایستی گفت بهم ریختگی مرزهای اخلاقی و حرفه ای در چنین مواردی به خوبی نمود پیدا می کند.

برخی عکاسان رسانه ای یا شاغل در روابط عمومی اعتقاد چندانی به مستند بودن عکسها ندارند چرا که سعی دارند تا بیشترین دخالت را در چیدمان عناصر داخل عکس داشته باشند به نوعی که به تحریف یک بخش از ماجرا می پردازند تا به اصطلاح خودشان عکس حرفه ای بگیرند گروهی نیز برعکس حتی مایلند تا از فرو بردن قاشق در دهان توسط مدیر محترم عکس تهیه کنند و آن لحظه را با دقت ثبت نمایند و دسته ای دیگر نیز آنقدر به مدد نرم افزارهای بهینه سازی کیفیت تصاویر در عکسها دخالتهای بصری انجام می دهند که عکسها از حالت طبیعی خارج می شود غافل از اینکه این نرم افزارها عرضه می شوند تا برای برطرف کردن اشکالات احتمالی در عکسها نه خلق تصاویری بدیع و تازه و خوش آب و رنگ و لعاب.

گاهی آنقدر عکسهایی که تهیه می شود دارای زاویه دیدی یکسان است که عکسهای یک جلسه را برای چندین گزارش خبری در زمانهای متفاوت می توان مورد استفاده قرار داد چرا که نه نشانی از نوع جلسه ، تاریخ آن ، فضای تشکیل شده ، حتی به مدد سیستم های گرمایشی و سرمایشی فصل برگزاری جلسه نیز نامشخص است و عکسها به قدری بدون هویت هستند که در هر زمان قابلیت بکارگیری دارند

آنچه مسلم است تهیه گزارشهای تصویری و عکسهای مربوط به یک جلسه یا مراسم یا رویداد به جهت به خدمت گرفتن در مسیر تکمیل یک خبر یا گزارش یا مستند سازی و آرشیوی بهنگام از وظایف یک روابط عمومی به شمار می رود به شرط آنکه علاوه بر مشخص بودن اهداف کارکردی این بخش از روابط عمومی و به کارگیری وسایل و ابزار مورد نیاز بدور از افراط و تفریط در این زمینه نکات فنی را نیز رعایت کنیم تا عکسها دارای هویت و کارکردی درست در حوزه اطلاع رسانی با تاثیرگذاری مناسب باشند و صرفا تصویری اتفاقی ثبت شده بر روی کاغذ یا حافظه دوربین نباشند و هر عکس خود قصه ای باشد یا بخشی از یک روایت قابل استناد.