شبکه اطلاع رسانی روابط عمومی ایران (شارا)- از وقتی کامپیوتر وارد زندگی و کار بشر شد این فرصت فراهم شد که هوش مصنوعی مثل ماشین حساب، بعضی کارها را سریعتر و دقیق تر از بشر انجام دهد.

این روزها هیچ تولید و سیستم مصرف در زندگی بشر نیست که از خدمات هوش مصنوعی بهره نبرد. از تلفن دستی تا آسانسور و رانندگی ماشین بدون سرنشین…

اما مهمتر از همه ترس و بدبینی های است که خیلی ها در باره افزایش قدرت هوش مصنوعی و شاید توانایی شان برای کنترل و حذف انسانها از تصمیم گیری ها در آینده دارند.

مجله تکنولوژی « Wired» با یکی از مبتکرین شبکه هوش مصنوعی که جزو مدیران شرکت گوگل است آقای Geoff Hinton مصاحبه ایی داشته است که گوشه هایی از آن را برای تان انتخاب کرده ایم:

خطر استفاده از هوش مصنوعی را در کجا می بینی؟
من همیشه نگران سواستفاده از تصمیم گیری هوش مصنوعی در صنایع نظامی هستم. خطر اینکه یک هوش مصنوعی تصمیم گیرنده شلیک یک سلاح کشتار جمعی باشد من را عذاب می دهد. به نظر من باید قوانین سختی نظیر آنچه که در قرارداد ژنو برای استفاده از بمب شیمیایی و اتمی در نظر گرفتند برای حضور هوش مصنوعی در صنایع نظامی و بقیه زندگی بشر ایجاد کنند.

مثل هوش مصنوعی که گوگل قرار بود برای ارتش آمریکا تهیه کند و ۴۵۰۰ کارمند گوگل اعتراض کردند؟
بله. من هم به طور خصوصی با یکی از دو رپیس اصلی گوگل، ناراحتی ام را در میان گذاشتم و او هم مشکل داشت و فکر می کنم دیگر دنبال آن قرارداد نیستند.

چطور به هوش مصنوعی اعتماد کنیم؟
مثل هر تصمیم قبلی، باید صبر کنیم و ببینیم آیا درصد خطای شان کمتر از انسان است. وقتی یک هوش مصنوعی با رانندگی اش نشان دهد که خطایش کمتر است مردم قبول می کنند درست مثل بقیه کارهایی ظریف و خطرناکی که تاکنون اعتماد کرده اند.

چه فرقی بین مغز بشر و هوش مصنوعی هست؟
مغز ما حدودا ۱۰۰ تریلیارد قطعه در شبکه عصبی دارد که مدام در حال تماس و انتقال اطلاعات به هم هستند. مجموعه عظیم هوشی که رد و بدل می شوند و به مغز فرصت می دهند که بر اساس انبوه بیکران داده ها یک انتخاب مستقل انجام دهد.

اما هوش مصنوعی شاید یک ده هزارم این شبکه عصبی مغز را در اختیار ندارد. شیوه کارش هم بر اساس ترکیب اطلاعات و انتخاب مستقل نیست. هوش مصنوعی بر اساس تجزیه اطلاعات و جمعبندی و تقسیم بندی شان، کار می کند. مدام هم باید همه اطلاعاتش را از محل برنامه ها به مغز و برعکس منتقل کند.

برای مثال، هوش مصنوعی وقتی در کنار مدیران کارگزینی یک شرکت قرار است در انتخاب کارمند جدید همکاری کنند مثل انسانها نیست که به حس و به اصطلاح برداشت شخصی شان از فرد مصاحبه شونده تکیه می کنند. هوش مصنوعی یک جعبه مخصوص برای قراردادن اولویت ها و برتری ها و ضعف ها برای انتخاب دارد که بر اساس آن نمره می دهد.

از یک مدیر بپرسید بر چه اساسی بین چند نفر، یکی را انتخاب کردید شاید دقیقا نداند مغزش چطور به این تصمیم رسیده است و بهتر است از تصمیم گیرنده ها نپرسید چون احتمالا برای تان داستان می بافند.

شکی نیست که روز به روز سزعت و قابلیت و درک یک هوش مصنوعی ظریفتر و عمیق تر می شود ولی چاره اش ایجاد مقررات و آیین نامه های کنترل و سرپرستی هوش مصنوعی است نه اینکه جلوی رشد و تحولش گرفته شود.

ما برای نزدیک شدن به مغز انسان به نوع جدید و روش جدیدی از کامپیوترسازی نیازمندیم که به طور خیلی ساده اگر بگویم مغز از انبوه اطلاعات به کمک شبکه های عصبی هر موقع بخواهد و فقط آن بخشی که بخواهد را استفاده می کند.

کامپیوترهای کنونی RAM دارند که برنامه ها را در خود قرار می دهند. رابطه بین این برنامه ها طبیعتا کند خواهد بود چون رفت و آمد همه اطلاعات انرژی و وقت می برد. کامپیوترهای آینده یک processor قدرتمند ولی ثابت دارند که مثل مغز انسان فقط هر بار بخشی از اطلاعات موجود در انواع برنامه ها را به عاریه می گیرد.

به گزارش روز، متاسفانه رشد مراکز آموزشی و قابلیت پذیرش استادان و پزوهشکران به اندازه رشد هوش مصنوعی نیست و در خیلی از موارد تحقیقات جدید و ناآشنا را نخوانده رد می کنند ولی در طی چند سال آینده حتما یک شیفت اساسی ایجاد خواهد شد. من خوشبینم و حتما ترکیبی از تصمیم گیرنده های اساسی در این علم و هیجان و ذهن خارق العاده جوانها دست به دست هم خواهند داد و راهگشایی ها سریعتر می شود.