شبکه اطلاع رسانی روابط عمومی ایران (شارا)- می‌خواهم یک راز خجالت‌آور را برایتان افشا کنم.

حدود یک ماه پیش، من مجبور شدم، پس از نیمه شب که همسایگان در خواب باشند و چشمی مرا نبیند، وارد سطل بزرگ بازیافت کنار منزل مان بشوم. این سطل، که ارتفاعش بیش از یک متر است، بسیار بزرگ و جادار است و در واقع بزرگترین سایز این سطل است که شهرداری تورنتو برای کوچه‌ها استفاده می‌کند. مشکل اینجاست، که سطل یاد شده، علیرغم ابعاد بزرگش، دیگر برای میزان بالای زباله‌های بازیافتی که خانواده چهارنفری ما تولید می‌کند نیز، جوابگو نیست و مرتبا سرریز می‌شود.

به همین دلیل است که من مجبور می‌شوم، به دفعات زیاد، در نیمه‌ شب به داخل سطل و روی زباله‌ها بروم، و شروع به بالا و پایین پریدن کنم، تا مگر بتوانم جای بیشتری برای زباله‌های اضافی باز کنم. به نظرم، تنها نکته‌ مثبت در این جهش‌های شبانه برای من، این است که می‌توانم از نزدیک، میزان تولید زباله‌ خانواده‌ام را، مورد بررسی قرار دهم. البته بدیهی است که، در جهش‌های من داخل سطل بازیافت، بیشترین ماده‌ای که زیر پاهایم می‌آید، پلاستیک است: بطری‌های پلاستیکی، جلدها و پوشش‌های پلاستیکی، کیسه‌های پلاستیکی و بسته‌بندی‌های پلاستیکی که در سوپرمارکت‌ها، همه چیز؛ از میوه و سبزی گرفته تا سایر اجناس را، می توانید درون آنها بیابید. این همه، نمونه‌های کوچکی، از اعتیاد بزرگ و فزاینده‌ جامعه‌ ما، به پلاستیک است.

چندی پیش، اتفاقی افتاد که به همه‌ ما نشان داد که این اعتیاد، دارد به صورت بنیادین، به ما صدمه می‌زند:
در روزهای پایانی اکتبر، یک پژوهشگر اهل اتریش، در یک کنفرانس پزشکی در شهر وین، گروهی از یافته‌های پژوهشی را ارائه داد که نخستین مدارک معتبر، از آلودگی مواد پلاستیک در بدن انسان هستند. اگر مقیاس اهمیت علمی پژوهش‌ها را 10 در نظر بگیریم، این پژوهش، حتما در جایگاه 11 اهمیت قرار می‌گیرد.

حتما بخوانید: کمپین تبلیغاتی منع استفاده از کیسه های پلاستیکی

تیم پژوهشگرانی که در این پروژه مشارکت کرده‌اند، با به کارگیری یک فن‌آوری آزمایشگاهی تازه، نمونه‌هایی از مدفوع هشت داوطلب از کشورهای مختلف را، مورد سنجش قرار داده و ذرات پلاستیک را، در همه‌ نمونه ها یافتند. در میان این ذرات پلاستیکی، تمام مواد شیمیایی مورد استفاده در زباله‌های بازیافتی که پیشتر از آنها گفتیم، مانند پلی پروپیلین، پلیسترین و همین‌طور PET (که تمام بطری‌های آب از آن ساخته شده‌اند) حاضر بودند.

گرچه این پژوهشگران، در تعبیر این یافته‌ها، محتاطانه عمل می‌کردند، اما این یافته‌ها را، نمایانگر خطری جدی برای سلامت انسان، توصیف کردند. این به این دلیل است که، گرچه ذرات پیدا شده، در اندازه و شمار پایین و بسیار جزئی به نظر می‌رسند، اما این ذرات می‌توانند از طریق روده، به جریان خون، سیستم لنفاوی و حتی ارگان‌های داخلی، مانند کبد نیز، منتقل شوند. به نظر می‌رسد ادامه‌ این پژوهش‌ها، به یافتن یک توده و بافت پلاستیکی در بدن ما نیز، بینجامد.
اما چرا در این شرایط هستیم؟

علت اینجاست که مواد پلاستیکی، به بخشی از چرخه‌ غذایی ما تبدیل شده‌اند. تخمین زده شده که 2 تا 5 درصد از این مواد پلاستیکی، سرانجام به اقیانوس‌ها راه می‌یابند. این قطعات پلاستیکی، سپس به مرور زمان و به خاطر حرکت امواج، به مواد سازنده‌ خود تجزیه می‌شوند و ذرات همین مواد هستند، که اخیرا در بدن ماهی‌های تن، خرچنگ‌ها و میگوها یافت شده است.

میزان مصرف جهانی پلاستیک، به صورتی باورنکردنی بالاست: ما، به صورت بین‌المللی، سالی 300 میلیون تن پلاستیک را استفاده می‌کنیم، که بیشتر این میزان، برای مواد یکبار مصرف به کار می‌رود. اگر اوضاع به همین شکل پیش برود، تا سال 2050، میزان پلاستیک در اقیانوس‌ها، از مجموع تعداد آبزیان، پیشی خواهد گرفت.

همین چند هفته پیش، اتحادیه‌ اروپا، طی یک حرکت شجاعانه، قانونی را تصویب کرد که بر اساس آن، تا سال 2021، تمام محصولات پلاستیکی یکبار مصرف، از بازارهای کشورهای عضو این اتحادیه حذف خواهد شد. نیوزیلند هم به تازگی مصرف کیسه‌های پلاستیکی را، به کلی ممنوع کرده است. اکنون نوبت کاناداست که گام در این مسیر بگذارد و به سوی حذف کامل مواد پلاستیکی از بازارهای داخلی، پیش برود.

منبع: iranjavan