شبکه اطلاع رسانی روابط عمومی ایران (شارا)- دیگر همه پذیرفته اند و کم و بیش هم مسئولان اعتراف کرده اند که سطح اعتماد عمومی مردم به دولت کاهش چشمگیری پیدا کرده است و بارها نیز مقام معظم رهبری در سخنرانی های خود از دولت و دو قوه دیگر خواسته اند که عملکرد خود را اطلاع رسانی کرده و در دل مردم امید آفرینی کنند. در میان هجمه های رسانه ای و تهاجم شایعه هایی که از طریق شبکه های ماهواره ای و فضای مجازی ذهن و جسم مردم را فراگرفته است، امید آفرینی و روشنگری در خصوص اقدامات دولت می تواند بسیاری از مشکلات را حل یا حداقل قابل تحمل کند.

از سوی دیگر رئیس محترم جمهور بارها از رسانه ها و خصوصا از صدا و سیما در خصوص عدم انعکاس اقدامات دولت گلایه مند بودند. ولی گلایه اصلی ایشان باید خطاب به مدیران ، برنامه ریزان و تصمیم گیران سازمان مدیریت و برنامه ریزی کشور باشد که در هیچ سالی برای این مهم الویتی قائل نشده اند و در عمل اطلاع رسانی فعالیت های دولت و کارگزاران آن یعنی روابط عمومیها را تا حدودی نادیده گرفته اند.

اول آبان ماه سال جاری دکتر حسن روحانی رئیس جمهور کشورمان بخشنامه بودجه سال 98 را با شرح پیوست آن ابلاغ نمود. در این ابلاغ کلیه دستگاه های اجرایی موضوع ماده 5 قانون مدیریت خدمات کشوری مکلفند که در چارچوب جهت گیری سیاست ابلاغ شده برنامه سالانه و بودجه پیشنهادی خود را به تفکیک فصول و امور به سازمان برنامه و بودجه ارائه کنند تا پیش از طی کردن چرخه معمول خود و پس از تصویب مجلس جهت اجرا ابلاغ گردد.

در این بخشنامه رویکرد اصلی بودجه سال 1398 حفظ ثبات اقتصادی، مهار تورم و صیانت از تولید و اشتغال، مقابله با تحریم ها و تامین معیشت مردم است. همچنین به صراحت آمده است بر این اساس ضروری است بودجه سال آینده دستگاه های دولتی در جهت تسریع در ارتقای سرمایه های اجتماعی تنظیم شود.

جای بسی امیدواری است که ارتقای سرمایه های اجتماعی در بخشنامه مورد تاکید قرارگرفته است. ولی چون در این رویکردها فعالیت های با مضمون ارتقای سطح اعتماد عمومی به صراحت دیده نشده است از تنظیم کنندگان بودجه انتظار نمی رود که در این جهت برنامه ای تدارک ببیند.

به سوابق که نگاه می کنیم در همه سال های گذشته چه قبل و چه بعد از انقلاب اسلامی مجموعه پیشنهاددهندگان برنامه در دستگاه های دولتی تمام توان خود را برمحور برنامه هایی قرارمی دهند که برونداد چشم گیری مانند راه ، سد، فرودگاه و... داشته باشد. این نگاه سازه محور موجب شده حتی بودجه های ناچیز برای اطلاع رسانی در مورد این سازه ها هم قربانی اصل سازه ها و هزینه های آن شود و این نادیده گرفتن اطلاع رسانی سبب شده علی رغم تلاش دولت، اعتماد و امید مردم به دولت پایین بیاید. به عنوان مثال عدم اعتماد عمومی مردم به سیاست های دولت موجب شد که علی رغم تلاش دولت، مردم سرمایه های خود را به دلار تبدیل کرده یا برای خرید رب گوجه فرنگی و پوشک هجوم ببرند و حرف دولتمردان را باور نکنند.

کاش دولتمردان می پذیرفتند بدون اعتماد عمومی مسائل مهمی چون حفظ ثبات اقتصادی، مهار تورم، صیانت از تولید داخلی و مقابله با تحریم ها امکان پذیر نیست و دولت اگر بخواهد سرمایه های اجتماعی خود را ارتقاء ببخشد، ضرورت اول آن ارتقاء اعتماد عمومی است و برای ارتقاء اعتماد عمومی وجود تریبون هایی برای گفت و گو و شنیدن حرف مردم لازم است.

این گفت و گوها و این قانع کردن ها هزینه دارد و دولت لازم است هزینه آن را بپردازد. متاسفانه طی سال های گذشته این مقوله در بودجه نهاد های دولتی مغفول مانده است و جایگاه روابط عمومی ها به عنوان حلقه اتصال با مردم در سازمان ها و دستگاه های دولتی از همین طریق تضعیف شده است.

من به نوبه خود نگران ادامه این رویکرد – خصوصاً در بودجه سال 98 - موجب شود که نه تنها اعتماد عمومی کاهش یابد، بلکه سرمایه گذاری های دشمنان نظام و ایران در رسانه ها و اطلاع رسانی ثمر داده و موجب جریان یافتن دوباره اعتراضات مردم شود.

واقعیت را بپذیریم حالا که دیگران به صراحت و روشنی سرمایه گذاری عظیمی را برای کاهش اعتماد عمومی انجام داده اند، ضروری است برای مقابله با آنان در این حوزه سرمایه گذاری کرده و ضمن تامین معیشت برای جسم مردم، نگرانی و نامیدی را نیز از روح آنان بزداییم.

در انتها پیشنهاد می شود اطلاع رسانی از فعالیت های دولت و حتی سایر قوا و نهادهای مشابه به عنوان اولویت در رویکرد تنظیم بودجه لحاظ و به دستور رئیس محترم جمهور ابلاغ شود نا مدیران دستگاه های دولتی اطلاع رسانی عملکرد دولت و نظام را به طور جدی در دستور کار خود قرار دهند.