شبکه اطلاع رسانی روابط عمومی ایران (شارا)- عضو هیأت علمی دانشگاه امام صادق (ع) گفت: مهم‌ترین راهکار جهت ارتقای سطح بینش، ادراک و آگاهی خانواده‌ها، والدین، مربیان و فرزندان در بهره‌برداری هوشمندانه، صحیح و مؤثر از رسانه‌ها و فناوری‌های اطلاعاتی و ارتباطی آموزش است.
 
 به گزارش شارا به نقل از خبرگزاری آنا از مرکز فناوری و رسانه‌های دیجیتال، حسن بشیر اظهار کرد: مهم‌ترین راهکار جهت ارتقای سطح بینش، ادراک و آگاهی خانواده‌ها، والدین، مربیان و فرزندان در بهره‌برداری هوشمندانه، صحیح و مؤثر از رسانه‌ها و فناوری‌های اطلاعاتی و ارتباطی آموزش است.
 
 وی ادامه داد: آموزش نیز مراتب و سطوحی دارد و نیازمند سیاست‌گذاری و برنامه‌ریزی است. آموزش در این زمینه همانند آموزش‌های کلاسیک نیست. تقویت شناخت، مهارت‌سازی، توانمندسازی در حوزه شناخت، چگونگی برداشت و برخورد، شیوه تبیین و اجرا، روش‌های تعامل و امثالهم باید به خانواده‌‌ها آموزش داده شود. این آموزش، نیازمند نوعی از «گفتگوسازی» در سطح جامعه است که محور آن با حضور و فعال‌سازی خانواده‌ها است. این حضور و مشارکت نیز نیازمند برنامه‌ریزی است.
 
 عضو هیأت علمی دانشگاه امام صادق (ع) تصریح کرد: شیوه گفتگو و آموزش به این سبک نیازمند آماده‌سازی‌های وسیع و عمیق است؛ البته در کنار آموزش، باید نهادهای مسئول در این زمینه نیز اقدامات لازم را انجام دهند تا شیوه‌های گفتگو و آموزش در خلأ صورت نگیرد. ایجاد فضای تعاملی بین خانواده‌ها و سایر ساختارها در این زمینه مهم است که می‌تواند اثرات بسیار مفیدی داشته باشد.
 
 وی درباره چگونگی بسترسازی در زمینه ارتقای سواد رسانه‌ای خانواده‌ها توضیح داد: موضوع بسترسازی در این زمینه نیازمند روشن شدن چندین محور است: اولین محور، بحث فهم محیط رسانه‌ای سالم، مفید و ایمن است. این فهم مستلزم آموزش‌های تخصصی و تجربه کافی است. بدون آموزش و تجربه در این زمینه امکان ایجاد بستر مناسب وجود ندارد. دومین محور، شناخت جامعه و چگونگی تصورات و برداشت‌های آن در رابطه با این موضوع است. جامعه‌ای که نگران است یا اعتماد کافی به راه حل‌ها ندارد یا تصور می‌کند که خود می‌تواند خوبی‌ها و بدی‌ها را تفکیک کند و مشکلی در این زمینه احساس نمی‌کند، می‌تواند با این مسئله تعارض‌هایی را از خود نشان دهد.
 
 بشیر خاطرنشان کرد: بنابراین، شناخت جامعه و چگونگی تعامل با آن حائز اهمیت زیاد در رابطه با سواد رسانه‌ای و در مجموع ارتباط و تعامل با رسانه‌ها است. سومین محور، سیاست‌گذاری جامع است. متأسفانه ما در این زمینه به شدت دچار مشکل هستیم. هنوز سیاست جامعی در این رابطه وجود ندارد و اگر این سیاست محقق نشود، بسترسازی برای یک محیط سالم و ایمن و مفید رسانه‌ای امکان‌پذیر نخواهد بود؛ البته بحث سیاست‌گذاری فقط مربوط به دولت نیست. بلکه همه ساختارهای قدرتمند در جامعه اعم از دولتی، نیمه دولتی و حتی خصوصی می‌توانند در این زمینه نظر داشته باشند. مثلاٌ حوزه‌‌های علمیه هنوز به شکل جامع وارد این موضوع نشده‌اند و هنوز کارهای زیادی وجود دارد که از نظر اخلاقی و دینی و ارزشی باید مشخص شوند و البته چنین مباحثی نیازمند داشتن ذهنیت جامع در مورد فقه پویا است که گاهی ما در این زمینه با مشکل روبرو هستیم.
 
 این مدرس دانشگاه یادآور شد: چهارمین محور، برنامه‌ریزی مناسب در این زمینه است. فرایندسازی برنامه‌ای یکی از مسائلی است که باید به شدت مورد توجه قرار گیرد. سواد یک امر خلق‌الساعه‌ای نیست. مخصوصاً در رابطه با رسانه‌ها نیازمند نوعی تربیت آموزشی است که این تربیت الزاماً به یک فرایند درست نیازمند است. پنجمین محور، چگونگی اجرا است. اجرا در خلق بسترهای مناسب در این زمینه از سخت‌ترین کارهایی است که در رابطه با رسانه‌ها انجام می‌گیرد. رسانه‌ها یک حوزه چالشی هستند و اگر بدون فهم، شناخت، سیاست‌گذاری و برنامه‌ریزی دقیق و متقن با آنها برخورد شود، می‌توانند آثار مخرب زیادی داشته باشند؛ بنابراین اجرا خود یک حوزه چالشی همانند خود رسانه‌ها است.