علوم اجتماعی چیست؟
علوم اجتماعی دانشی است که به ما چگونگی ارتباطات میان فردی و نظام زیستی را که حالات و رفتار فرد را شکل می دهد می آموزد. جامعه شناسی دانش مطالعه رفتارهای اجتماعی افراد است؛ به ویژه مطالعه ریشه ها، ساختارها، موسسات، و تمدن بشری.
- مطالعه فرهنگ ها، انسان ها، و نیروی ارتباطات میان فردی.
- شناخت انسان ها صرف نظر از ابزارها. یادآور این نکته مهم است که علایق آنها باید مرکز فعالیت های ما باشد.
جامعه شناسان به وسیله بررسی و آزمایش گروه ها و موسسات اجتماعی که افراد براه انداخته اند به مطالعه جامعه و فعالیت های اجتماعی می پردازند.
انسان شناسی، دانش مطالعه انسان، و دربرگیرنده توسعه جوامع و فرهنگ هاست.
قوم نگاری یا قوم شناسی، دانش مطالعه افراد در بستر طبیعی یا بومی شان است – یعنی جایی که زندگی، کار، خرید، و بازی می کنند.
- در بسیاری از موارد، یک قوم نگار (یا کسی که اصول قوم نگاری را دنبال می کند) به مطالعه جامعه به منظور یادگیری رفتارهای اجتماعی – فرهنگی و ارتباطات میان فردی می پردازد و امیدوار است که توسط جامعه و متعاقباً به عنوان عضوی از جامعه دیجیتال مطلوب پذیرفته شود.
مارگاریت مید به خاطر حمایت از سبک مطالعات انسانشناسانه با نام مطالعه مشارکتی معروف است.
زمینه کاری مطالعه مشارکتی – هنگامی که مارگاریت مید در این زمینه مطالعه می کرد، در عین حالی که به مطالعه انسان ها می پرداخت در میان آنها نیز زندگی می کرد. به باور او برای درک بهتر فرهنگ این تنها راه بود. مطالعه مشارکتی امروزه یکی از استانداردهای انسانشناسی است.
علوم اجتماعی و رسانه های جمعی
در رسانه های جمعی، جوامع شکل شبکه های اجتماعی و گروه های اشتراکی به خود می گیرند. انسان ها، انجمن ها و دوستی ها را پیرامون محتوا، ابزارها، تولیدات، خدمات، و ایده ها ایجاد می کنند.
چگونگی ایجاد ارتباط تنها بسته به ابزارها و شبکه هایی است که افراد بر طبق نمودارهای اجتماعی خود بکار می گیرند – و البته فرهنگ.
- فرهنگ ها در هر شبکه اجتماعی و گروه هایی که تعریف شوند متفاوت و بی نظیرند.
از طریق علوم اجتماعی، ما قادر هستیم لایه هایی را از فعالیت جمعیت نگاری خود برداریم و مردم را در زیر آن بهتر ببینیم. این به ما یادآوری می کند که باید به قضیه جنبه انسانی دهیم.
- ما هیچگاه از طریق پیام با خانواده و دوستانمان حرف نمی زنیم؛ پس چرا باید با مردمی که می خواهیم با آنها دوست و آشنا شویم آمرانه سخن بگوییم؟ باید چشم و گوشمان را باز کنیم و به خود یادآوری کنیم که دیگر نمی توانیم نظرات خود را به مردم تحمیل کنیم و از آنها انتظار پاسخ داشته باشیم. باید گوش دهیم، حرف بزنیم، دوباره گوش دهیم، ارزیابی کنیم، تبادل ارزش کنیم – انگار که ما شهروندان جامعه ای هستیم که می خواهیم به آن بپیوندیم.
منبع مرجع: شبکه اطلاع رسانی روابط عمومی ایران (شارا)
|