شبکه اطلاع رسانی روابط عمومی ایران (شارا)- در دنیای ارتباطات رسانه انواع مختلفی دارد که هر یک کاربرد و تاثیر گذاری منحصر بفرد خود را دارد و رسانه های دیگر کمتر می توانند نفوذ آن رسانه را داشته باشند . استفاده از انواع رسانه نیاز به تخصص و مخاطب پژوهی دارد و به مخاطب و ویژگی های آن بازمی گردد.

در یکجا پیام مسئولی به جامعه نخبگان باید با ملاقات حضوری و گزارش ویژه منتقل شود و انتقال پیام به جامعه نخبگان با روزنامه و رادیو اثر گذار نخواهد بود. در جای دیگری برای پیام رسانی به قشر جوان تحصیلکرده باید از رسانه های فعال در فضای مجازی استفاده شود ، گروهی از مخاطبان پیام مسئولان را از مطبوعات می گیرند و برخی اقشار جامعه نیز از طریق صدا و سیما پیام مورد نیاز خود را دریافت می کنند .

این نکته ای است که بسیاری از مدیران جامعه ما خصوصا برخی روابط عمومی ها هنوز درک نکرده اند که مخاطبان مختلف در جامعه پیام مورد نیازشان را از رسانه های متفاوت دریافت می کنند و چه بسا گروه هایی از مخاطبان در جامعه هستند که فقط رایو ، تلویزیون یا روزنامه مطالعه می کنند و نیاز اطلاعاتی و حتی سرگرمی خود را از رسانه خاصی دریافت می کنند لذا اگر مدیر دستگاهی خصوصا در سطح وزارت قصد دارد پیامی را به اقشار مختلف جامعه منتقل کند حتما بایستی متناسب با نوع مخاطب ، از رسانه مناسب استفاده کند و گاهی برای اطلاع رسانی به گروه بزرگتری از مخاطبان ضروری است روابط عمومی دستگاه از چند رسانه ترکیبی برای انتقال پیام استفاده نماید که بارها شاهد بوده ایم روابط عمومی یک وزارتخانه برای انتقال پیام وزیر خود مصاحبه مطبوعاتی و رادیو تلویزیونی برگزار می کند یا در حاشیه مراسمی وزیر در جمع نمایندگان مختلف رسانه ها حضور می یابد و پیامش را در قالب مصاحبه به مخاطب منتقل می کند.

نکته دیگری که در امر پیام رسانی حائز اهمیت است این که ، انتقال پیام «دو طرفه» است. گاهی یک مدیر نیاز دارد پیامی را به مخاطبان خود منتقل کند و گاهی یک رسانه به نمایندگی از مردم به دنبال دریافت پاسخ سئوالی است که مردم از مسئولان دارند و روابط عمومی در هر دو مورد تسهیل کننده دسترسی نمایندگان رسانه ها به مقام مسئول و انتقال پیام. اما آنچه در کشور ما اتفاق می افتد متاسفانه در بسیاری موارد خلاف این واقعیت است.

به این معنی که معمولا برخی مدیران دستگاه ها رسانه را فقط به دوربین صدا و سیما می شناسند و به راحتی با خبرنگاری که دوربین دارد ارتباط برقرار می کند؛ وقت زیادی برای مصاحبه می گذارند و تیم رسانه ای صدا و سیما را احترام و تکریم می کنند اما در شرایط مشابه به نمایندگان سایر رسانه ها از جمله پایگاه های اطلاع رسانی مجازی یا حتی مطبوعات کثیر الانتشار وقت نمی دهند. بارها شاهد بوده ام مصاحبه های مطبوعاتی بیش از نیم ساعت و گاهی تا یک ساعت با تاخیر انجام می شود تا دوربین صدا و سیما از راه برسد سپس مصاحبه آقای وزیر یا فلان مدیر آغاز می شود یا در حاشیه مراسمی که خبرنگاران مطبوعات قصد مصاحبه با آقای وزیر یا معاونان یک دستگاه دولتی را دارند، روابط عمومی به بهانه این که وزیر وقت ندارد یا محل مصاحبه مناسب نیست مانع انجام مصاحبه می شوند اما در همین شرایط به محض این که دوربین صدا و سیما به صحنه می آید آقای مدیر به راحتی وقت می دهد، مصاحبه می کند و به همه سئوالات خبرنگار دوربین دار پاسخ می دهد!

این شواهد نشان می دهد مدیران دستگاه ها هنوز به خوبی رسانه و نقش آن در جامعه اطلاعاتی را نمی شناسند و نمی دانند اگر موفق ترین مدیر هم باشند اما نتوانند از طریق رسانه های مختلف پیام عملکرد مثبت خود را به افکار عمومی به درستی منعکس کنند از نظر مردم مدیری شکست خورده و ناموفق بوده اند که نتیجه این بحث را در پایان خدمت بسیاری از مدیران شنیده ام که گفته اند: ما خوب کار کردیم اما رسانه نداشتیم که به مردم بگوییم چه کردیم ! مدیران دستگاه ها خصوصا مدیران روابط عمومی ها باید بدانند، رسانه در عصر ارتباطات و مفهوم ها فقط دوربین تلویزیون نیست و چه بسا یک پایگاه اطلاع رسانه ای در فضای مجازی کاربرد و تاثیری داشته باشد که پر بیننده ترین شبکه تلویزیونی هم نتواند آن تاثیر را بر جامعه مخاطبان بگذارد.

انتظار از مدیران روابط عمومی دستگاه ها و کارشناسان روابط عمومی این است که اهمیت شناخت رسانه در عصر حاضر را به مدیران بالادستی خود تفهیم کنند و رسالت روابط عمومی را که تسهیل ارتباط انواع مختلف رسانه ها با مدیران است را به درستی انجام دهند تا در پایان کار مدیران مجبور نشوند بگویند رسانه نداشتیم ! در حالیکه رسانه دارند اما طرز کار استفاده صحیح از آن را نمی دانند !

منبع: https://eghtesadbartar.com