شبکه اطلاع رسانی روابط عمومی ایران (شارا)- دانیل هالین (Daniel Hallin) در تحقیقات خود ثابت کرده است که طول کلام در پوشش خبری انتخابات ریاست جمهوری از 43 ثانیه در سال 1968 به 9 ثانیه در سال 1988 کاهش یافته است. او معتقد است که از بسیاری جهات، ویژگی‌های روزنامه‌نگاری در خبرهای نو تلویزیون به مراتب بیشتر از خبرهای 20 سال پیش است.

رقابت در پوشش خبری انتخابات و همین‌طور پوشش مسائل مهم روز نسبت به بیست سال پیش افزایش پیدا کرده است. کوتاهی خبر به معنای کم‌ اهمیت بودن آن نیست بلکه نشان‌دهنده این است که خبر به طور حرفه‌ای و منطبق با اصول روزنامه‌نگاری تنظیم شده است (نه توسط یک خبرساز).

در دهه 1990، شیوه تبلیغات مانند دهه 1960 نبود تا روزنامه‌نگاران کاندیدا را رو به روی دوربین قرار دهند و با آن‌ها صحبت کنند. آن‌ها قسمت‌هایی از سخنان کاندیدای مورد نظر خود را در سخنرانی‌های مختلف گزینش می‌کردند و با ترکیب آن‌ها و تصویرگذاری و ایماژسازی مناسب، گزارش جدیدی را ارائه می‌دادند (هالین 137).

البته این شیوه به معنای انتقال قدرت از سیاستمداران به روزنامه‌نگاران نیست. شاید این نوعی پویایی است که سیاستمداران را به جستجوی روش‌هایی سوق می‌دهد که رسوم دروازه‌بانی روزنامه‌نگاری سنتی را کنار بگذارند. فناوری‌های جدید فرصت‌های جدیدی را برای مقامات رسمی به وجود می‌آورند که آن‌ها را مستقیماً در تماس با عموم قرار می‌دهد. حتی فناوری‌های قدیمی مانند تلویزیون نیز فرصت‌های زیادی را برای سیاستمداران فراهم می‌کنند.

حرفه‌ای سازی روزنامه‌نگاری همیشه با محدودیت‌هایی رو به رو بوده است. هیچ یک از دانشجویان فارغ‌التحصیل حقوق یا جراحی نمی‌توانند بلافاصله بعد از مراسم فارغ‌التحصیلی وارد اتاق عمل یا دادگاه شوند. اما همه روزه ما شاهد روزنامه‌نگارانی هستیم که بلافاصله پس از فارغ‌التحصیلی از دوره لیسانس، وارد اتاق خبر می‌شوند و کار خود را شروع می‌کنند.

تغییر محرک‌های اقتصادی
از دهه‌ی 1970، خبر تلویزیون به محل درآمدی برای ایستگاه‌های محلی تبدیل شده است. از همین دهه بود که با پرداختن ABC به بیرون راندن رقیب خود از صحنه، پخش خبر نیز کاملاً رقابتی شد. این محیط اقتصادی رقابتی و سودآور تا اندازه‌ای که فناوری اولویت‌های اقتصادی را عوض کند، باعث توسعه فناورانه و خبری خواهد شد.

زمانی که تجارت و خبر با هم ادغام می‌شوند هر دو آن‌ها رشد می‌کنند. از یک طرف، کنترل خبر از دست مقامات حکومتی خارج می‌شود و در دست روزنامه‌نگاران و مسئولان تبلیغات قرار می‌گیرد و از طرف دیگر نظارت مدیران بازرگانی محلی و شبکه به طرز عملکرد خبر افزایش یافته و آن‌ها را بیشتر از این که به عنوان کالاهایی فریبنده بنگرد، به عنوان مراکزی سودآور در نظر می‌گیرد.

نامشخص بودن حوزه عمومی و خصوصی در گستره همگانی
روزنامه‌نگاران حرفه‌ای تلویزیون تلاش می‌کنند تا خبر را به صورت محکم و سرگرم‌کننده ارائه دهند. رقابت‌های اقتصادی نیز خبرهای تلویزیون را به سوی مسائل جنسی و مد سوق می‌دهد. اما این دگرگونی‌های اساسی فرهنگی است که این تحولات را امکان‌پذیر و طبیعی ساخته است.

به طور خلاصه می‌توان چنین گفت که دیگر، این فقط «سیاست» نیست که دنیای بشر امروز را می‌سازد. در مورد این که چه چیزی باید در گستره همگانی بیان شود و چه چیزی نباید گفته شود اتفاق نظر چندانی وجود ندارد.