شبکه اطلاع رسانی روابط عمومی ایران (شارا)- افسردگی یعنی فکر و خیال بیش از حد در باره موضوعی که شاید اصلا مهم هم نیست. افسردگی مثل یک تله عمل می کند که هر چه بیشتر دست و پا بزنید رشته های بیشتری به دور تان می تند.

1- نگذارید مشکلات کوچک شما را کلافه کند
یک انسان افسرده برای مثال شاید پی می برد که اعضای خانواده یا دوستان در محل کار یا سر کلاس، مدام پریز برقی که می خواهد استفاده کند را با سیم برق تلفن و لب تاپ شان اِشغال کرده اند. فرد افسرده مدام از این ماجرا رنج می برد ولی به خودش فرصتی برای حل این مشکل ساده نمی دهد. او می تواند به راحتی یک سیم دارای چند پریز برق داشته باشد ولی برای آن تلاشی نمی کند.

2- خوابیدن حال شما را خوب نمی کند
افراد افسرده فکر می کنند با کمی استراحت و خوابیدن، تشویش و غم، دست از سرشان بر می دارد. آنها برای عملی ساختن یک تصمیم ساده نظیر قدم زدن معمولی، یا سلمانی رفتن یا حتی تلفن زدن به یک دوست، فکر می کنند بهتر است اول کمی بخوابند تا خوش اخلاق و سرحال شوند.

متاسفانه این استراتژی همیشه ناموفق خواهد بود چون احساس امتناع و نداشتن قدرت تصمیم گیری در آنها باقی خواهد ماند. برای همین، خوابیدن و کاری نکردن، بیشتر از پیش آنها را دچار یاس، شرم و از دست دادن ته مانده اعتماد به نفس خواهد کرد.

3- بیش از حد به دارو تکیه نکنید
داروها حتما وسایل خوبی برای حل بسیاری ازعلائم افسردگی هستند ولی حلال همه نشانه های رفتاری یا عادت های افراد افسرده نیستند. بیش از حد فکر کرن یا فرار از مسئولیت های ساده فردی نظیر غذا درست کردن یا حمام کردن از جمله کار هایی است که دارو علاجش نخواهد بود.

راه حلش این است که یک کیک قاچ شده را تصور کنید و تصمیم بگیرید بفهمید داروها چه مقدار از قطعات یک کیک برای وضعیت بیماری شما هستند و چه مقدار دیگر مربوط به تغییر نحوه فکر کردن، ورزش، معاشرت، نظافت و حتی تفریح و خنده می باشد؟

4- مدام درخواست کمک نکنید
معمولا آدم های افسرده مشکلات شان را بروز نمی دهند چه برسد به اینکه درخواست کمک کنند. ولی عده ایی هم هستند که اغلب کارهای روزمره شان را بدون کمک شخص دوم انجام نمی دهند. این نوع وابستگی باعث خستگی و تنش زیاد در دیگران می شود بخصوص اگر ببیند که بسیاری از کارهای عادی زندگی را را می توانند انجام دهند.

5- سلام و علیک هم کافی است
شکی نیست که افراد افسرده در محوطه مه آلود روحی هستند. انگیزه و حوصله ندارند. به آینده خوشبین نیستند و تصور خوبی نیز از گذشته ندارند. این حس نامطبوع و فلج کننده آنها را وا می دارد دست از هر کاری بکشند.

راه حل عملی و ساده برای این وضعیت روحی وجود دارد که احتیاج به یک عزم آهنین ندارد. آنها کافی است روز را به سه قسمت صبح، ظهر و شب تقسیم کنند و سعی کنند در هر قسمت روز یک کار بسیار کوچک که کمی و فقط کمی برای شان احساس خوشایند ایجاد می کند انجام دهند. مثلا پرداختن قبض آب و برق یا به والدین زنگ زدن حتی در حد یک سلام و علیک کوتاه …

منبع: www.psychologytoday.com