شبکه اطلاع رسانی روابط عمومی ایران (شارا)- از آنجایی که عملکرد روابط عمومی سازمان پیوسته توسط جامعه مورد ارزیابی و تحلیل قرار می‌گیرد لذا باید پرسنل شاغل دارای ویژگیها و صفاتی باشند که شاید سایر افراد غیرخلاق واجد آن نمی‌باشند. قدرت خلاقیت افراد را می‌توان از طریق مشاوره، هدایت و آموزش تقویت و بطورکلی «تعامل گروهی» فکرها را به فعالیت وامی‌دارد زیرا افراد گروه یکدیگر را برمی‌انگیزند.

فرد خلاق معمولا همه چیز را از دیدگاهی گوناگون بررسی می‌کند و به وضعیت موجود قانع نیست، با جدیت معتقد است که روشهای موجود قابل اصلاح هستند. بطورکلی افراد خلاق از ویژگیهای ذیل برخوردار می‌باشند:

1. مسائل و وضعیتهای گوناگون را بگونه‌ای می‌بینند که قبلاً به آنها توجه نشده است.
2. معمولاً فکرهای جدید بکر و نو ارائه می‌دهند.
3. دیدگاهها، فکرها و تجربیات حاصل از منابع گوناگون را به هم ربط می‌دهند و آنها را با توجه به نقاط ضعف و قوت‌شان بررسی و ارزیابی می‌کنند.
4. برا ی هر مساله یا موضوع که به آنان احاله می‌گردد در چندین راه‌حل آلترناتیو ارائه می‌گردد.
5. به عبارت محدود نمی‌شوند (استقلال عمل دارند).
6. از نیروهای ذهنی و بینشی استفاده می‌کنند.
7. از انعطاف نسبتاً بالایی برخوردار هستند.
8. نسبت به پیش فرضهای قبلی تردید می‌کنند.
9. از فراگردهای فکری و عملی تواماً استفاده و بهره‌برداری می‌کنند.

اکثر افراد تصور می‌کنند که همه افراد می‌توانند با طی کردن فرایند خلاقیت به افرادی خلاق و مبتکر تبدیل شوند در حالی که نتایج حاصل از تحقیقات و پژوهشها، حاکی از آن است که بعضی از افراد ظرفیت بیشتری برای خلاقیت دارند. محیط نقش مهمی در تشویق یا تجدید استعدادهای خلاق دارد. بنابراین سازمان می‌تواند نقش موثری در ترغیب خلاقیت ایفا کند. به هر حال راههای عمده‌ای برای تقویت خلاقیت استفاده می‌شود که عبارتند از:

الف: ایجاد فضای خلاق
یکی از راههای ظهور نوآوری و خلاقیت بوجود آوردن فضای محرک خلاقیت است. معنی آن این است که مدیران و سرپرستان باید همیشه آماده شنیدن ایده‌های جدید از هر کس در مجموعه تحت سرپرستی خود باشند. یک نگاه سرد یا بهت زده سرپرست به زیردستی که پیشنهادی تازه ارائه کرده است به وی می‌فهماند که دیگر نباید از این نوع کارها و ایده‌ها ارائه نماید. از طرف دیگر هر حرف و ایده جدید نیز نمی‌تواند طرح یا ایده خلاق قلمداد گردد و باید مورد ارزیابی مناسبی قرار گیرد.

ب: دادن وقت خلاقیت
موضوعات غیراصولی و گرفتاریهای پیش‌پا افتاده و مشغولیتهای سبک و کم‌اثر غالباً کارکنان را از خلاقیت بازمی‌دارد. برخورد با مسائل فوری و فوتی و تامین حداقل نیازها بیشتر وقت روزانه فرد را می‌گیرد و فرصتی برای خلاقیت باقی نمی‌گذارد.

ج: استفاده از سیستم دریافت پیشنهادات
با استقرار این نظام و استفاده از مکانیزمهای تشویق کننده می‌توان افراد را به مشارکت موثر و تقویت زمینه‌های خلاقیت در آنها اقدام لازم را بعمل آورد. در اکثر سازمانها این پدیده تحت عنوان نظام بررسی پیشنهادات شناخته می‌گردد.

د: ایجاد واحد ویژه خلاقیت و نوآوری
در اینجا گروهی از کارشناسان در زمینه‌های مختلف گرد هم آمده و نوعی مخزن اندیشه طراحی می‌کنند که وظیفه اصلی آن بررسی مسائل و ارائه راه‌حلهای ابتکار نو و جدید به قابلیت کاری نسبتاً بالا می‌باشد. این واحد می‌تواند مقبولیت نسبتاً زیادی در سازمان داشته باشد.