شبکه اطلاع رسانی روابط عمومی ایران (شارا)- آری گلدکایند، وکیل جنایی و ستون نویس امور حقوقی در نشریه Toronto Star مقاله جالبی را در مورد اعتیاد روزافزون به استفاده از گوشی های هوشمند نوشته است که در اینجا چکیده ای از آن ارائه می شود.

گلدکایند می نویسد: افرادی که معتادان به مواد مخدر را محکوم می کنند و آنها را از نظر اخلاقی فاسد و ضعیف النفس تلقی می کنند ولی خود به استفاده از تلفن هوشمند اعتیاد پیدا کرده و حتی یک ساعت نمی توانند بدون آن زندگی کنند، باید در دیدگاه خود تجدید نظر کنند. باید با خود صادق باشیم و بپرسیم که چند نفر از ما در حالی که خود نمی توانیم یک ساعت بدون تکست و ایمیل سر کنیم، چنین دیدگاهی در مورد معتادان داریم؟

ما در حال راه رفتن در خیابان تلفن هایمان را چک می کنیم. به محض بیدار شدن از خواب، به صفحه مونیتور خیره می شویم. تلفن را همه جا، از رستوران گرفته تا عبادتگاه و گردهمایی های خانوادگی با خود برده و  یک لحظه از خود دور نمی کنیم و اگر سیگنال Wi-Fi در دسترس نباشد، عصبانی می شویم. آیا این نشانه اعتیاد نیست؟ اما پاسخ کاربران گوشی های هوشمند به این سوال منفی است. آنها می گویند: این ابزار کار و زندگی من است و نه یک ماده مخدر غیرقانونی!

ارسال و دریافت پیامک، نیاز به برقراری ارتباطات اجتماعی را ارضاء می کند.  تعداد کمی از افرادی که به طور منظم پیامک می فرستند، آن را نوعی اعتیاد می دانند. آنها معتقدند که پیامک و ایمیل ضرری ندارد و مانند مواد مخدر انسان را به کشتن نمی دهند! در حالی که این باور درست نیست.

استفاده از تلفن در حین رانندگی، یکی از بزرگترین عوامل سوانح رانندگی منجر به مرگ می باشد.  حواس راننده در حین ارسال و دریافت پیامک یا کار با تلفن از جاده و اتفاقاتی که مقابل و پیرامونش رخ می دهد منحرف می شود. وقتی مغز بر روی مکالمه با فردی که در اتومبیل نیست متمرکز باشد، توجه از بین می رود. استفاده از تلفن در حین رانندگی منجر به سانحه و مرگ می شود، از جمله مرگ انسان های بی گناه.

اعتیاد یعنی اعتیاد! چه به مواد مخدر و چه به گوشی هوشمند. محرک و پاداش در هر دو یکسان است. این وابستگی از طرفی باعث تسکین و آرامش موقت، تحریک و نشاط گذرا و از طرفی دیگر سبب جستجوی فرد برای یافتن مجدد ماده محرک به مقدار بیشتر می شود. اگر این ادعا را قبول ندارید به data plan خود توجه کنید. آیا از قبل بزرگ تر و بیشتر نشده است؟

گلدکایند در بخش دیگری از مقاله، چالشی را پیش روی همه کسانی می گذارد که مصرف کنندگان کوکائین، هروئین و مواد مخدر دیگر را ضعیف النفس تلقی می کنند. وی می نویسد: تلفن هوشمند خود را در خانه بگذارید. یک تا سه روز را به دور از این وسایل و مواد و به عبارتی <پاک> سپری کنید و تسلیم وسوسه استفاده و مصرف آنها نشوید. اصلا چطور است که به توصیه صاحبنظران عمل کرده و به کل از آنها استفاده نکنید؟ می بینید که نخواهید توانست در برابر این وسوسه مقاومت کنید. اگر توانستید سربلند از این آزمون بیرون بیایید، آن وقت می توانید دیگران را شماتت کنید.

منبع: http://iranjavan.net/