شبکه اطلاع رسانی روابط عمومی ایران (شارا)- «مترو اینترنشنال» روزنامه ای که با روش تازه و مطابق وقت و سلیقه انسان قرن 21 منتشر می شود 17 ماه می2004 سی و ششمین شماره خود را در نیویورک منتشر کرد.

این روزنامه 14 میلیونی که هر روز در 16 کشور و به 15 زبان منتشر می شود متعلق به یک شرکت سوئدی است که بر پایه تجربه و اندیشه «یان ستن بک» روزنامه نگار فقید سوئدی که سال 2002 فوت شد انتشار می یابد.

 «یان» که چند هیات جامعه شناس و روانشناس را مامور بررسی انسان قرن 21 از لحاظ روزنامه خوانی و کسب خبر و نظر کرده بود و تجربه صدها ناشر در کشورهای مختلف را به دست آورده بود به این نتیجه رسیده بود که انسان قرن 21 نمی تواند و نمی خواهد هر روز بیش از 15 دقیقه وقت خودرا صرف خواندن روزنامه کند ـ آن هم روزنامه ای که انشای روان و زود فهم و ژورنالیستی داشته باشد.

 می خواهد که خبر و تحلیل کوتاه و ساده و با حذف زوائد باشد، حاشیه رفتن و درازنویسی و مطالب غیر خبری را دوست ندارد. عکس خبری را ترجیح می دهد. مانند انسان قرون 19 و 20 مطالب بلند و نوشته هایی را که به او فایده نمی رسانند از روزنامه نمی خواهد و آنهارا کار مجله و کتاب می داند. دیدن تیتر روزنامه را بر خواندن مطلب آن ترجیح می دهد، لذا تیترها باید کامل و گویا باشند.

 چنین روزنامه ای به جای انبوه خبرنگار تازه کار نیاز به چند روزنامه نگار مجرب دارد. روزنامه ای را که صفحات زیاد داشته باشد نمی خواهد و حوصله به دست گرفتن و ورق زدنش را ندارد و .... به علاوه روزنامه خوان قرن 21 صرف نظر از این که در کدام کشور زندگی می کند نمی خواهد که وقت صرف کند و برود و روزنامه بخرد.

او ترجیح می دهد که روزنامه را در ایستگاه مترو و اتوبوس و یارستوران از «رک ـ سبد پایه دار» بردارد و پس از خواندن بگذارد و برود و اگر مایل به فایل کردن برخی مطالب برای استفاده بعدی باشد، هر چند وقت یک بار یک «سی دی» محتوای شماره پیشین روزنامه را خریداری و نگهداری کند.

«یان» گفته است که علت بی توجهی به روزنامه های حزبی و حاوی نطق های طولانی و جملات نامانوس و کلمات غامض همین بوده است که انسان قرن 21 روانشناسی دیگری دارد. «یان» معتقد است که درآمد اصلی روزنامه تنها از آگهی باید تامین شود، زیرا که توزیع سنتی پُرهزینه است. از یک طرف 30 درصد بهای روزنامه سهم روزنامه فروش می شود به علاوه توزیع، یزگشتی ها و حسابداری آن پُر از درد سر است.

«یان» پیش بینی کرده بود که اگر روزنامه های موجود این واقعیت را درک نکنند و روش خودرا مخصوصا در ساده نویسی با نیاز قرن تطبیق ندهند از میان خواهند رفت.
برپایه عقاید «یان» روزنامه مترو نخست در سوئد و سپس به ترتیب در جمهوری چک، لهستان، هنگ کنگ، ایتالیا، کانادا، فیلیپین، شیلی، کره جنوبی، فرانسه، آمریکا و ... منتشر شده و موفق بوده است.

منبع: www.iranianshistoryonthisday.com