شبکه اطلاع رسانی روابط عمومی ایران (شارا)- چرا اقدامات گوگل و فیسبوک در زمینه مبارزه با اخبار جعلی خطرناک تر از خود این اخبار هستند؟

رابرت اپستین گفته که او اخیرا در یک گروه کاری حضور داشت که به مسئله اخبار جعلی و دروغین میپرداختند و در این گروه نمایندگان کمپانی هایی نظیر مایکروسافت و گوگل و خبرگزاری های نیویورک تایمز و بازفید حضور داشتند. به گفته وی این شرکت کنندگان حتی نتوانستند که به اجماع عمومی در مورد تعریف کلی "اخبار جعلی" برسند.

به عقیده این کارشناس به این نوع اخبار از دو دیدگاه می توان نگریست. از یک طرف اخبار جعلی مشکل اصلی نیست که مردم به خاطر آنها با آزرده شوند و به دو دلیل نیازی به ترس از این نوع اخبار نیست. یک اینکه اخبار دروغین بسیار رقابتی هستند. این به آن معنی است که اگر شما یک خبر دروغین راجع به من بنویسید، من می توانم دو خبر از این نوع درباره شما بنویسم. هیچ الگوریتم خاصی نمی تواند پخش اخبار جعلی را متوقف کند.

ثانیا اخبار جعلی منباع آشکار تاثیرگذازی به حساب می آیند. برای مثال اگر شما مقاله ای مشاهده می کنید که در آن آمده است که هیلاری کلینتون مریخی است، متوجه می شوید که قصد این مقاله تاثیر گذاری و نفوذ بر شماست. منابع آشکار نفوذ کاملا قابل پیش بینی عمل می کنند. به همین دو دلیل است که من معتقدم که نیازی به نگرانی و ترس از اخبار جعلی نیست.

چیزی که من را جدا نگران می کند تلاش های شرکت های بزرگ نظیر گوگل و فیسبوک نه تنها برای مشخص کردن اخبار جعلی، بلکه نمایان کردن آنها به طور خاص و در نهایت حذف آنهاست. برای این که به اهمیت این مسئله پی برد، به سوال های زیر فکر کنید: آیا خبر فقط به خاطر اینکه به طور اشتباه تدوین شده است می تواند جعلی باشد؟ چه چیزی برای تدوین اشتباه خبر و تبدیل آن به خبر جعلی نیاز است؟ آیا وجود 20% حقایق کافی است تا یک خبر جعلی باشد و یا 15% ؟ آیا بخش واقعی خبر حقیقت دارد؟ آیا خبر واقعی که در سایت جعلی منتشر شده است حقیقی است؟ آیا خبری که دارای نگرش باریک و یک جانبه است جعلی است؟ آیا اخبار تاریخی می توانند جعلی باشند؟ مثال های بسیاری از این چنین سوالات وجود دارد.

زمانی که ما از افراد و یا الگوریتم برای یافتن پاسخ به سوالات مشابه استفاده می کنیم همیشه با مشکلی روبرو می شویم که باعث سرگیجه می شود. مسئله پخش اخبار جعلی به لیست بزرگی از سوالات تبدیل می شود که باید پاسخ داده شوند. برای مثال:

تشخیص مثبت کاذب — اگر شما درست یک خبر را به عنوان خبر جعلی تشخیص دهید، به آن چیزی که ما برای رسیدن به آن تلاش می کنیم دست یافته اید. اما اگر خبر درست را به عنوان خبر جعلی معرفی کنید این مشکل بزرگی است. درست مثل تست مثبت کاذب سرطان. به عنوان فردی که بخش بزرگی از زندگی ام را به برنامه نویسی اختصاص داده ام، می توانم بگویم که هر الگوریتمی در بعضی از موقعیت ها می تواند نتیجه مثبت کاذب دهد.

اقتدار — همانطور که احتمالا متوجه شده اید گوگل و فیسبوک به انداره کافی قدرتمند هستند. آیا ما می خواهیم که اقتدار آنها بیشتر از این شود و آنگاه بتوانند تصمیم بگیرند که کدام خبر جعلی است کدام خبر نه؟

تنها نکته مثبت این است که شرکت هایی که مسئول یافتن اخبار جعلی هستند نزدیکتر به حدود قانونی خواهند شد. در حال حاضر گوگل و فیسبوک تحت حمایت قانون 230 آمریکا مبنی بر حفظ ضوابط اخلاقی هستند که طبق آن این شرکتها نمی توانند به ناشران نسبت داده شوند. به زبان دیگر آنها از آنجایی که منبع اخبار نیستند در قبال انتشار آنها پاسخگو نیستند.

اما هر چه بیشتر آنها به تغییر و اصلاح نتیجه جستجو ها بپردازند، بیشتر مانند ناشران عمل خواهند کرد و کمتر تحت این قانون دفاعی قرار خواهند گرفت.

جنگ فن آوری — زمانی که گوگل کار خود را با الگوریتم SEO که برای نمایش سایت ها در خطوط اول جستجو طراحی شده آغاز کرد شرکت ها و افراد که مشغول فعالیت با این سیستم بودند به سمت بیزنس های دیگر نرفتند. در ابتدای سال 2016 ارزش سیستم SEO را 65 میلیارد دلار در سال تخمین زدند. همینطور که میبینیم بازی با گوگل بسیار پر سود است. گوگل مداوم در حال بهبود الگوریتم خود است. ولی شرکت کنندگان در بازار SEO در حال ساخت روش های جدیدتر هستند تا بر این الگوریتم پیروز شوند. وضعیت مشابه می تواند در پخش اخبار جعلی نیز پیش بیاید. افرادی که اخبار جعلی پخش می کنند این چنین الگوریتم هایی ابداع خواهند کرد.

تاثیر ترامپ — به یاد دارید دونالد ترامپ چگونه رسانه های اصلی خبری را "دشمن مردم" نامید؟ مهم نیست که فیسبوک و گوگل به چه صورت اخبار دروغین را مشخص می کنند. رهبران جهان نظیر ترامپ حرف آخر را خواهند زد.

معضل اخبار جعلی همیشه بوده و خواهد بود. اما نباید به شرکت های بزرگ و قدرتمند این اجازه داده شود که این نوع اخبار را تصحیح یا حذف کنند زیرا این عمل خطرناک تر از خود اخبار جعلی می باشد./ اسپوتنیک