شبکه اطلاع رسانی روابط عمومی ایران (شارا)- مطابق تعریف انجمن بین المللی روابط عمومی (۲۰۱۵)، روابط عمومی بخشی از وظایف مدیریت سازمان و عملی ممتد، مداوم و طرح ریزی شده است که از طریق آن، افراد و سازمانها می‌کوشند تا تفاهم و پشتیبانی کسانی را که با آن سروکار دارند، به دست آورند.

منظور از روابط عمومی در این یادداشت، بخشی از تشکیلات سازمانی است که به انجام وظایف و فعالیت های مرتبط با مسئولیت های اجتماعی، درک انتظارات و اقناع ذینفعان مختلف مرتبط با آن می‌پردازد. تمرکز اصلی در اینجا بر روابط عمومی نوین است که رویکردها، ابزار و روش های ویژه‌ای را در مقایسه با روابط عمومی سنتی به منظور تامین اهداف و اجرای برنامه‌های خود به کار می‌گیرد.

نتایج حاصل از بررسی ها و پژوهش های انجام شده حاکی از آن است که کارآمدی و اثربخشی سازمانی کمتر از منظر روابط عمومی مورد ملاحظه قرار گرفته است و نوعی انفعال و وادادگی در این عرصه مشاهده می‌شود. گرچه بر اساس بخشنامه ریاست جمهوری، مدیران و روسای روابط عمومی در ارتباط مستقیم با عالی ترین مقام سازمان هستند و نقش مشاور را بر عهده دارند، با این حال به نظر می‌رسد این جایگاه ظاهری و صوری بوده، مدیران در عمل به این کارکرد روابط عمومی‌ها اهمیت نمی‌دهند و متقابلا روابط عمومی‌ها هم تمایلی به این کار ندارند. بنابراین، می‌توان گفت منافع سازمان و جایگاه روابط عمومی با یکدیگر همسو هستند و هم از این روست که باید الگویی برای ایجاد تحرک و بالندگی در این عرصه ترسیم و پیگیری شود. چاره‌ای نیست جز آنکه با احترام به عقل و احساس انسان ها و ارایه اطلاعات صحیح و صادقانه به‌همراه اقناع و جلب مشارکت آنان، شکوفایی و رشد سازمان و ذینفعان مختلفش را تضمین کرد.

در این راستا، با تمرکز بر نقش و اهمیت روابط عمومی در سازمان های امروزی و اهم چالش هایی که آنها را به خود مشغول کرده است می‌توان گفت که این نهاد با انتظارات متعدد و پویا از یک سو و چارچوب های قانونی، ابزار و رویکردهای مختلفی سر و کار دارد. سازمان های امروزی هر روز با انتظارات مختلفی از سوی ذینفعان مختلف روبرو هستند و درک و پیگیری تحقق این انتظارات از دریچه روابط عمومی صورت می‌گیرد.

تاکنون طرح هایی همچون «طرح تکریم ارباب رجوع» نیز از سوی دولت برای سازمان ها و شرکت های تابعه در نظر گرفته شده که از این حیث دارای اهمیت ویژه است. همچنین، رویکردهای نوین در عرصه ارتباطات اجتماعی و کسب و کار به‌ویژه با بهره‌گیری از ظرفیت های فناوری اطلاعات در حال توسعه است. از این رو، ضروری است مدیران روابط عمومی از شایستگی های ویژه‌ای برخوردار باشند تا بتوانند رفتارها و عملکردهای مطلوبی از خود بر جای گذارند. به ویژه این موضوع برای مدیران روابط عمومی از آن جهت اهمیت دارد که آنان در نوک حرکت به سمت ارتقا و بهبود عملکرد سازمان قرار دارند و به‌نحوی نقش رهبری و هدایتگری را در این عرصه ایفا می‌کنند.

در این بین با توجه به جایگاه ارتباطات و نقش روابط عمومی در دو رویکرد متفاوت بطور گذرا اشاره کرده و در تببین نظرات موردنظر بتوان مورد کنکاش و چیستی آن را در نظر گذراند.

جاییگاه ارتباطات در سازمان های سنتی
برای ارتباطات نیز مانند هر مقوله دیگر، واحد یا بخشی تعریف می‌شود که مسئول رسیدگی به این موضوع است. آنان به میل خود اطلاعات‌ و اخبار را تهیه‌ و کانالیزه‌ می‌کنند و در اختیار کارکنان، مردم‌ و جامعه‌ قرار می‌دهند‌.

مردم‌ حق‌ انتخاب‌ اطلاعات‌ را ندارند و می‌توان‌ گفت‌ نوعی‌ سانسور بر روابط‌ سازمان‌ و مردم‌ و جامعه‌ حاکم‌ است.

جایگاه ارتباطات در سازمانهای امروزی
مدنیت و نیز ابزار و وسایل‌ اطلاعاتی‌ و ارتباطی برای مردم‌ حق‌ انتخاب‌ ایجاد کرده است. نمی‌توان‌ اطلاعات‌ را در اختیار مردم‌ قرار داد، بلکه‌ خود اطلاعات‌ را انتخاب‌ و به‌‌سادگی‌ به‌ آن‌ دسترسی‌ پیدا می‌کنند. قدرت‌ سازمان ها در اداره‌ افکار عمومی‌ و تاثیرگذاری‌ بر دیدگاه های‌ جامعه‌ ناچیز است‌.

مشروعیت سازمانها در گرو عمل به تصمیمات و خواسته‌های‌ مردم‌ است و سازمانها باید در این‌ زمینه‌ اطلاع‌رسانی لازم را برای شفافیت بخشیدن به امور ارایه‌ دهند.

تمرکز اصلی سازمان ها بر مدیریت فرایند اطلاعات است

این‌ فرایند تاثیرگذاری‌ نوعی‌ «سرمایه‌ اجتماعی‌» است‌ که‌ بی‌توجهی‌ به‌ آن‌ می‌تواند و مدیران‌ ارشد سازمان‌ را با بحران‌ مشروعیت‌ و حتی‌ بحران‌ هویت‌ روبرو کند.

در این بین سازمان بهزیستی کشور بعنوان یکی از مهمترین نهادهای تصمیم ساز و تصمیم گیر در بهبود بخش اعظمی از افراد جامعه که با حمایت خود گامی مهم در فرایند یک جامعه مطلوب در توسعه یافتگی آن نقش ایفاء نموده را مرور می کنیم

۱- تامین و عرضه خدمات حمایتی برای کلیه گروه های سنی و خانواده ها و افراد نیازمند از طریق ایجاد و تعمیم واحدهای مناسب در قالب شبکه های بهزیستی کشور و بر اساس نیازهای محلی

۲- تامین و عرضه خدمات مربوط به معلولین جسمی، ذهنی، روانی و اجتماعی قابل توانبخشی و غیر قابل توانبخشی از طریق نگهداری و مراقبت از آنان در واحدهای مناسب در سطح ارگان های مرکزی و استانی سازمان

۳- بررسی مناطق و ارزیابی واحدهای حمایتی و توانبخشی شبکه های کشور به منظور بسط و گسترش کمی و کیفی خدمات مربوط با توجه به شرایط محیط و نیازهای عینی هر منطقه

۴- تهیه طرحها و برنامه های اجرایی کوتاه مدت و دراز مدت بمنظور تامین و عرضه خدمات بهزیستی به گروه های نیازمند.

– پرداخت های نقدی و غیرنقدی به افراد و گروه های نیازمند و کمک به تامین حداقل هزینه زندگی آنان طبق مقررات

۵- تشویق و ترغیب مردم و افراد علاقمند جهت مشارکت عمومی در فعالیت ها و خدمات مراکز بهزیستی و ایجاد امکانات و شرایط لازم در این مورد با استفاده از نیروهای خودیاری مردم

۶-تامین و عرضه خدمات حمایتی و توانبخشی لازم به معلولین انقلاب و جنگ و خانواده آنان.