شبکه اطلاع رسانی روابط عمومی ایران (شارا)- سازمان جهانی بهداشت سازمان بهداشت جهانی، هر ساله به مناسبت روز جهانی بهداشت 8 آوریل مصادف با 18 فروردین و با هدف افزایش توجه و آگاهی عموم مردم و تمرکز اقدامات و فعالیت ها، یکی از موضوعات مبتلا به جوامع را انتخاب می کند.

موضوع کمپین 2017 روز جهانی بهداشت:
افسردگی: بیایید گفتگو کنیم . Depression: let’s talk
شعار سال 2017 میلادی برابر با 1396 در ایران این سازمان به افسردگی می پردازد، افسردگی اختلال روانی شایعی است که تمامی جوامع و تمامی گروه های سنی را درگیر می کند. افسردگی با این نشانه ها شناخته می شود احساس غم پایدار و کاهش تمایل به انجام کارهایی که بصورت معمول از آن لذت می بریم وقتی که با ناتوانی در انجام وظایف روزمره حداقل به مدت دو هفته بطول انجامد.

همچنین افراد افسرده برخی از علائم زیر را دارا می باشند:
خستگی و کاهش انرژی - تغییر در اشتها بصورت پرخوری عصبی و یا کاهش اشتها - کاهش یا افزایش خواب - اضطراب - کاهش تمرکز - بیقراری و نا‌آرامی - احساس گناه، بی‌ارزشی و یا درماندگی - افکار خود آزاری یا تمایل به خودکشی و...

بگذریم. انتخاب شعار معمولا بر اساس یکسری از دغدغه ها و اندیشه هایی صورت میگیرد که میبایست مورد توجه ویژه بشریت واقع شوند. همانگونه که میدانیم اطلاع رسانی، سخنگویی و اصطلاحاتی از این دست از وظایف مهم و ذاتی روابط عمومی هاست. من معتقدم که جامعه بدون روابط عمومی جامعه ای افسرده است. این روابط عمومی است که با ظهور و بروز و حضور همه جانبه خود به مردم و جامعه جان می دهد. حال اگر اینگونه نیست برمی گردد به عدم کارایی روابط عمومی ها و عدم توجه به جایگاه، و نقش حساس آنان در جامعه و سازمان.

پس روابط عمومی ها نقش مهمی در جلوگیری از افسردگی جامعه دارند. اما وقتی روابط عمومی در لاک خویش خزیده است و خبری از او نیست و با مردم گفتگو نمی کند، طبیعی است که جامعه، خاموش و بی رمق و افسرده می شود. چون وقتی روابط عمومی ها با مردم حرف می زنند و گفتگو می کنند، مردم در جریان امور قرار می گیرند و از این منظر شایعه سازی ها هم کم شده و تعارضات و تضادها و حرف و حدیث ها بر له یا علیه این و آن هم کاهش می ابد و جالب است که برآیند و جمع جبری چنین اتفاقی قطعا به نفع جامعه است. مردمی که آزادی بیان نداشته باشند، روابط عمومی که اجازه مصاحبه نداشته باشد در مجموع به سوی افسردگی و پژمردگی گام برمی دارند.

جامعه ای افسرده نیست که مطلع باشد، دایم در گفتگو و تعامل باشد. جامعه ای سرزنده وشاداب است که افراد و گروه ها بتوانند در آن عقاید اندیشه های خود را بیان کرده و گردش اطلاعات بخوبی در جریان باشد. در سایه تضارب آرا و افکار و گفتگو، قدرت تحلیل مردم بالاتر رفته و در نتیجه حساسیت آنان نسبت به تشخیص خوب از بد، حق از باطل افزایش میابد و بدین سان چنین جامعه ای افسرده و پژمرده نخواهد بود. آنطرف سکه نیز یک مشکل اساسی قابل بررسی است. اینکه ما اساسا در گفتگو و سخن گفتن و حرف زدن با هم مشکل داریم. اغلب بلد نیستیم درست حرف بزنیم.

 اغلب بلد نیستیم حرف درست بزنیم و این موجب خیلی از آسیب های خانوادگی سازمانی و اجتماعی شده است. مثلا زن و شوهری که بلد نیستند با هم گفتگوی مناسب و پسندیده ای داشته باشند دائما در دعوا و کشمکش بوده و از این روست که آمارهای طلاق های عاطفی و رسمی و... بالاست. مدیر در سازمان اصول و فنون سخن گفتن و حرف زدن و آداب گفتگو را نمی داند و دایم با زیردستان و کارکنان خویش در تعارض و مشکل است. سایر لایه ها و سطوح اجتماع نیز به همین منوال و طریق مشکلات و گرفتاری های خود را دارند و اینجاست که افسردگی روی خود را نشان می دهد و به صورت آزاردهنده مانند: کارکنان ناراحت، دانش آموزان بی انگیزه، زوج های دور از هم و... همه جا رسوخ پیدا می کند. نگارنده را اعتقاد برآن است که نقش روابط عمومی ها در تحقق شعار سال 2017 سازمان بهداشت جهانی توجه و تمرکز بر همگرایی و هم افزایی است. این همگرایی و هم افزایی از دو طریق می تواند دنبال شود:

1 – درونی 2 – بیرونی. نقش هم گرایی و هم افزایی در درون سازمان در انجام درست، دقیق و حرفه ای تکالیف و ماموریت های سازمانی و هماهنگ نمودن تمامی بخش های سازمان برای تحقق اثربخش اهداف است به گونه ای که مردم یک صدای یکنواخت دلپذیر و کوک شده را از سازمان ما بشنوند و نقش بیرونی آن ناظر بر تعامل سازنده با سایر روابط عمومی ها، افکار عمومی و رسانه هاست برای آنکه جامعه در نهایت جامعه ای آرام و شاداب، مطلع و دانا باشد.

همگرایی و هم افزایی در روابط عمومی ها وقتی اتفاق می افتد که منافع جمعی بر منافع فردی تقدم داشته باشد. هر کسی فقط فکر موفقیت سازمان خود نباشد. در سایه گفتگو و تعامل و حرف زدن و برگزاری نشست های هم اندیشی و مشورتی است که می توانیم به نقاط قوت و ضعف خود پی ببریم. متاسفانه کشور ما بر اساس آمارهای مختلفی که بیان و اعلام می شوند از منظر شادابی، نشاط و شادی رتبه مطلوبی ندارد. حال آنکه آموزه های دینی ما نیز اساسا انسان عبوس و افسرده و غمگین را نمی پسندد و مطرود می باشد. اگر شادابی و نشاط را نقطه مقابل افسردگی فرض کنیم، روابط عمومی ها می توانند با همگرایی و هم افزایی، هرچند ماموریت ها و وظایف مختلف سازمانی دارند، اما در نهایت به هم پایانی بیاندیشند و به یک نقطه مشترکی برسند که آن هم سلامت و شادابی و نشاط جامعه/ سازمان ها باشد.

برای آنکه روابط عمومی های ما نقش واقعی خود را برای تحقق شعار سازمان جهانی بهداشت ایفا نمایند حتما و حتما نیاز است که با هم و با مردم گفتگو کنند. گفتگو، حلقه مفقوده روابط عمومی های ما و دور افتادن آنان از یکدیگر و مردم است. پس بیایید گفتگو کنیم تا جهانی شاداب و پویا داشته باشیم. گفتگو از طریق هم افزایی و هم گرایی.

از: حسن خسروی – مدرس دانشگاه
مولف کتاب روابط عمومی و ارتباطات
Khosravi100@yahoo.com
تلفن مشاوره و آموزش 09122174383