شبکه اطلاع رسانی روابط عمومی ایران (شارا)- یکی از موضوعاتی که اخیرا با همه اثرات مثبت و منفی آن مورد بحث قرار گرفته است، جهانی سازی است که موضوع اصلی است و سازمان مشاوره ارتباطات بین المللی (Icco) آن را پیگیری می کند. این موضوع در 15 تا 18 نوامبر 2001 مورد بحث قرار گرفت. تکنولوژی های جدید ارتباطات پایه اصلی جهانی سازی را تشکیل می دهند. نکات مبهمی وجود دارد که آیا تکنولوژی های جدید ارتباطات با استفاده از این چنین تکنیک هایی می تواند به توسعه فرهنگی، سیاسی، اجتماعی- اقتصادی جهان انسانیت کمک بکند یا نه؟ در این زمینه انتقادات بر روی این حقیقت که آیا جهانی سازی عمدتا برای تامین منافع جهان سرمایه داری و کمپانی های چند ملیتی است یا نه، متمرکز شده است. مشخص است که 200 کمپانی بزرگ چند ملیتی، که در کار تجارت و تولید هستند، یک سوم درآمد جهان را به خود اختصاص می دهند

جهانی سازی، انحصار طلبی سرمایه داری را افزایش داده است. حقوق دموکراسی، شامل آزادی و کارآفرینی و بهره مندی از فرصت ها، به عنوان مزیت هایی هستند که به طور ویژه مورد توجه کمپانی های جهانی قرار می گیرد. تحت این شرایط روابط عمومی در جهت سرمایه جهانی فعالیت می کند. طبیعت برتری این سرمایه جهانی یک مانع مهم در ایجاد دموکراسی در جوامع جهانی است. کمپانی های جهانی دموکراسی را به عنوان آزادی در تولید سود بیشتر و نفوذ به بازارهای بیشتر، تفسیر می کنند. قوانین جهانی سازی به وسیله قراردادهایی که به وسیله کشورهای توسعه یافته مثل آمریکا، اتحادیه اروپا و ژاپن، وضع شده است، تعریف می شود.

نصف مردم جهان فقر را در محیط رقابتی ایجاد شده تحمل می کنند و به وسیله کشورهای توسعه یافته در تجارت مورد حمایت قرار می گیرند. برخلاف سخنرانی های خیلی خوب در مورد جهانی سازی، «هر کس باید بداند که همه مردم جهان به یک روش زندگی نمی کنند»، همان گونه که آرماند ماترلارت بیان کرد. به بیان دیگر، هر کس باید به این نکته دقت داشته باشد که مردمانی وجود دارند که به یک روش یکسان زندگی نمی کنند. آن مشخص است که روابط عمومی به تنهایی برای حل مشکلات ناشی از جهانی سازی کافی نیست. با این وجود، بخش روابط عمومی می تواند نقش فعال تری را در کاهش مشکلات موجود و آرام کردن شرایط موجود داشته باشد. برای رسیدن به این هدف فعالیت ها بر روی Icco سان فرانسیسکو متمرکز شده است، که امید ما را افزایش داده است.

قرارداد جهانی ملل متحد به وسیله سازمان های غیر دولتی و بخش خصوصی تاسیس شده که بیشتر توسعه پیدا کرده است. این پیمان با 300 کمپانی مصالحه و سازش کرده است، که شامل زمینه های مختلف، مثل حقوق انسانی، فقر، آموزش پایه، حقوق زن و مرد، ایدز و آلودگی زیست محیطی است. بخش روابط عمومی باید کمپانی های گسترده در سطح جهانی را مجبور کند تا عضو این پیمان شوند. به بیان دیگر، نکته ای که باید مد نظر قرار گیرد آن که، یک کمپانی جهانی مثل دایملر کریملر، تلاش می کند که گرایش های تبعیض نژادی را در محیط کار از بین ببرد و با وضع قرارداد 000/26 نفر از کارمندان خود را در سال 2001 مرخص کرد (جهان ارتباطات ما، صفحه 25). متخصصین روابط عمومی باید بر روی مساله امنیت کاری تمرکز کنند، که یکی از حقوق اساسی انسان هاست. به طور خلاصه آن ها باید کاربران خود را مجبور کنند تا در رابطه با مسولیت اجتماعی- حقوقی خیلی صادق و بی ریا باشند. یک کمپانی که به تفاوت های هویت فرهنگی کارمندان خود احترام می گذارد، باید حفظ و نگهداری استانداردهای زندگی آن ها را نیز به عنوان نیروی انسانی، مورد توجه قرار دهد.

متخصصان روابط عمومی باید به طور کلی به این حقیقت آگاه باشند که آن ها باید حقوق کارمندان شرکتی را که نمایندگی آن را دارند، حفظ کنند و کاربران به حقوق خودشان بدون هیچ مصالحه و سازشی برسند. اگر آن ها می خواهند تلاش کنند که اعتماد افراد را به دست بیاورند. روش اخلاقی در عملیات روابط عمومی نباید فقط شامل تعهدات داده شده از طرف کمپانی مورد نظر باشد.

به بیان دیگر متخصصین روابط عمومی باید شبکه خدماتی خود را تا حد موسسات ملی، سازمان های غیر دولتی و ادارات محلی گسترش دهند. روابط عمومی باید نه تنها برای کمپانی ها، بلکه برای کل جهان موثر باشد، به همین ترتیب باید بتواند زندگی با ارزش را تامین کند. فعالیت های انجام شده برای رسیدن به این هدف قدرت تخصصی این مصوبه و احترام بخش روابط عمومی را توسعه خواهد داد جهانی که ما در آن زندگی می کنیم باید سالم و سودمند برای همه انسان ها باشد به همان ترتیب باید برای کمپانی ها نیز سودمند و سالم باشد.

منبع مرجع: شبکه اطلاع رسانی روابط عمومی ایران (شارا)