شبکه اطلاع رسانی روابط عمومی ایران (شارا)- نیکلاس کریستف روزنامه نگار آمریکایی در مقاله 20 نوامبر2004 خود در نیویورک تایمز و نقل آن در روزنامه های دیگر آمریکا، از روش های انتخاباتی این کشور انتقاد کرده و راههایی برای اصلاح آن ارائه داده بود.

مضمون این مقاله از این قرار بود: ما که منتقد روش انتخاباتی عراق در زمان صدام حسین و شوروی در دوران حکومت حزب کمونیست بودیم و به نامزدهای محدود و معدود در انتخابات آنها ایراد می گرفتیم و هنوز هم از گسترش دمکراسی به همه کشورهای جهان سخن به میان می آوریم، دست کم باید روش های انتخاباتی خودمان را اصلاح کنیم که ایراد نداشته باشد.

در حال حاضر برنده انتخابات ما یا نامزدهای حزب دمکرات هستند و یا جمهوریخواه، و این، به دلیل توجه مردم به همین دو حزب نیست؛ روش انتخابیه ما بسیار قدیمی است و با شرایط روز مطابقت نمی کند. برای مثال: در انتخابات محلی ایالت آرکانزا در 75 درصد از موارد، نامزد انتخاباتی رقیبی جز از حزب دیگر (دمکرات و یا جمهوریخواه) وجود نداشته و به همین گونه 73 درصد در فلوریدا، 70 درصد در کارولینای شمالی و 62 درصد در نیومکزیکو. در هر دوره، تغییرات جغرافیایی حوزه ها بر پایه منافع حزب حاکم وقت صورت گرفته است. برای مثال: برای این دوره (نوامبر 2004) تغییرات حوزه ها در ایالت تکزاس به گونه ای بود که نمایندگان حزب دمکرات حذف شدند. وضعیت انتخابات در آمریکا به شکلی است که وقتی یک نفر یک بار به عضویت مجلس نمایندگان درآید، این عضویت او تکرار و در مواردی عملا مادام العمر می شود مشابه مجلس لُردان در انگلستان و ....

کریستف در مقاله خود سه راه حل ارائه کرده بود:
1ـ حذف «الکترال کالج» و انتخاب رئیس جمهوری با اکثریت آراء عمومی.
2 ـ هرگونه اصلاح در خطوط جغرافیایی حوزه ها، توسط کارشناسان غیر حزبی به عمل آید.
3 ـ اعانات مردم و شرکتها به هر نامزد در طول کمپین، بدون ذکر نام به یک صندوق جداگانه داده شود تا اعانه دهنده بعدا طلبکار نباشد و از برنده انتخابات مساعدت مطالبه نکند.

در آن سال (سال 2004) بحث درباره نقائص کار انتخابات آمریکا در رسانه های این کشور، تا 18 روز پس از انجام آن ادامه داشت. بیشتر ایرادها به دستگاههای فنی رای گیری که دهها گونه اند وارد آمده و پیشنهاد شده بود که این دستگاهها یکسان شوند و به رای دهنده «رسیدِ صورت وضعیت» بدهند که حاوی چگونگی رای او باشد تا در صورت اشتباه در محاسبه و یا اعتراض، مدرکی در دست داشته باشد و دقت کار افزایش یابد. منتقدین نوشته بودند در جایی که ماشین های الکترونیک مغازه ها و بانکها، خودکار رسید می دهند، چرا نباید ماشین اخذ رای رسید بدهد؟.

مرور زمان نشان داد که این انتقادها پس از انتخابات نوامبر 2008 نیز به همان صورت تکرار شده بود. برای مثال: پس از انجام انتخابات سناتوری آلاسکا و اعلام نتیجه، بازنده که نامزد حزب دمکرات بود اعتراض کرد و دوباره شماری انجام شد که نتیجه به سود او بود و ثابت شد که شمارش با ماشین های الکترونیک دقیق نبوده است و شمارش با دست، آراء نامزد حزب دمکرات را یک درصد بیشتر نشان داد و به این ترتیب معلوم شد که شمارش آراء تا دو درصد بی دقتی داشته است. [قبلا اعلام شده بود که آراء نامزد حزب جمهوریخواه یک درصد بیشتر بود]. در آمریکا دوباره شماری و آن هم با دست و چند نفری که طولانی و وقتگیر است هزینه ای سنگین دارد.