شبکه اطلاع رسانی روابط عمومی ایران (شارا)- امروزه کمتر سازمان، مؤسسه و یا شرکتی یافت می شود که در تشکیلات آن واحد روابط عمومی وجود نداشته باشد. گذشته از تعاریف رسمی که درمورد این حرفه وجود دارد، روابط عمومی نوین از یکسو به ایجاد ارتباطی گرم و صمیمی میان کارکنان سازمان با یکدیگر و با مدیر سازمان و برقراری جو سرشار از تفاهم می اندیشد و از سوی دیگر ایجاد پل ارتباطی میان سازمان (مؤسسات و شرکت ها) و مخاطبان خاص یا عموم مردم را در نظر دارد به این ترتیب قادر است سازمان و مدیر آن را از مشکلات، خواسته ها و انتظارات مخاطبان مطلع سازد تا برای اتخاذ تصمیم ها و برنامه ریزی مناسب از آنها استفاده کند. روابط عمومی هم چنین مخاطبین را در جریان اقدامات و عملکرد سازمان و موانع و مشکلات موجود قرار می دهد.

روابط عمومی در ایران مربوط به سازمان های دولتی است و با گذشت نزدیک به 50 سال از تاسیس اولین واحد آن همچنان با مشکلات و کاستی های فراوانی روبه روست که مانع ار ایفای نقش و رسالت واقعی آن می شود. این مشکلات در مجامع، همایش ها، کتاب ها و نشریات تخصصی توسط صاحبنظران این رشته بارها و بارها مطرح شده اند. اما هنوز کمابیش به قوت خود باقی مانده اند.

مشکلاتی که در زمینه استقلال روابط عمومی ها وجود دارند،عبارتند از: عدم آشنایی و درک صحیح فلسفه وجودی روابط عمومی از طرف مدیران سازمان ها، مردم و بعضا کارکنان روابط عمومی ها و نامشخص بودن جایگاه آن در ساختار سازمانی و وضعیت آن از لحاظ قانونی روابط عمومی به عنوان یک رشته در سطح دانشگاهی نیز با کاستی هایی مواجه است؛ کمبود استاد و نبود متون درسی مناسب، تکیه بر آموزش نظری و منظور نکردن واحدهای عملی در لیست آموزشی به خصوص کارورزی از جمله این مواردند.

همچنین عدم استفاده از نیروی انسانی آگاه و متخصص در روابط عمومی با این نگرش که امور روابط عمومی را هر کسی می تواند انجام دهد و کمبود نیروی انسانی متخصص،... از جمله مهم ترین مسایل روابط عمومی ها در ایران است که بر موقعیت آن ها تاثیر می گذارد.

به نظر می رسد درجه کارآزمودگی و تجربه اندوزی کارکنان روابط عمومی ، میزان رضایت شغلی آنان را تحت الشعاع قرار می دهد. چرا که از یک طرف نوع نیازها و انتظارات کارمندان با سابقه بیشتر و کارکنان با سابقه کمتر با هم تفاوت دارد و از طرف دیگر میزان اعتقاد فرد شاغل در روابط عمومی به فلسفه وجودی این حرفه عامل مؤثری است.

اغلب کارکنان این بخش شناخت صحیح و کاملی از آن ندارند، بین آنچه، در سطح دانشگاهی به عنوان روابط عمومی آرمانی معرفی می شود و نیز رسالت ها و وظایفی که برای آن ذکر می شود و میزان موفقیت روابط عمومی های ایران در تحقیق و عملی کردن این آرمان ها و رسالت ها شکافی وجود دارد که حتی بعضی از کارکنان متخصص روابط عمومی را نسبت به توانایی آن دچار تردید کرده است، در نتیجه این عامل نمی تواند بر میزان رضایت شغلی کارکنان روابط عمومی ها بی تاثیر باشد. ولی میزان این تاثیر مشخص نیست، چرا که ممکن است فردی به فلسفه روابط عمومی معتقد باشد ولی با وجود موانع و مشکلاتی که بر سر راه عملی کردن روابط عمومی ایده آل وجود دارد از شغل خود چندان احساس رضایت نکند.

مساله دیگر نظر فرد درباره درجه تخصصی بودن روابط عمومی سازمان است. در سازمان های دولتی، روابط عمومی ها از نظر کیفی و کمی فعالیت های بسیار متفاوتی انجام می دهند. پس این که شخص صحت و درستی عملکرد روابط عمومی را که در آن کار می کند، تائید کند و آن را تخصصی بداند یا خیر، در میزان رضایت وی بی تاثیر نیست.
 

منظور از مفهوم رضایت شغلی این است که فرد شاغل از انجام وظیفه خود احساس رضایت کند، با شغل خود سازگاری حاصل کند و نسبت به حرفه خود دید مثبتی داشته باشد.

میزان رضایت شغلی کارکنان روابط عمومی سازمان های دولتی به عوامل زیر بستگی دارد:
1. شرایط فیزیکی محیط کار: فضای اختصاصی مربوط به هر نفر ، نور ، تهویه ،...
2. زمان یا ساعت کاری روابط عمومی
3. امنیت شغلی
4. حقوق و مزایای مادی
5. امکان خلاقیت و نوآوری در کار
6. سرویس ایاب و ذهاب
7. تناسب کار با لیاقت و تخصص مشخص
8. ارتباط با همکاران
9. امکان ارتقای مرتبه شغلی
10. عملکرد مدیریت روابط عمومی
11. امکان ارتقای مرتبه شغلی
12. رشد دانش در محیط کار
13. بیمه
14. امکانات رفاهی از قبیل تعاونی مصرف و غیره

پیشنهادات
1. مدیران سازمان ها سعی کنند روابط عمومی را بهتر و صحیح تر بشناسند و تفاوت آن با سایر بخش های سازمان را مد نظر قرار دهند و هم چنین در استخدام نیروی انسانی برای روابط عمومی از کسانی استفاده کنند که دانش کافی دارند، به این کار معتقدند و آن را حرفه ای تخصصی می دانند.

2. دروس رشته روابط عمومی در سطح دانشگاه از حالت صرفا تئوری خارج شود و کارورزی و کار عملی مورد توجه بیشتر قرار گیرد تا متخصصان و فارغ التحصیلان این رشته بتوانند در روابط عمومی ها تحول آفرین باشند و این حرفه را به درستی معرفی کنند و باعث ارتقای جایگاه آن شوند.

3. استقلال واحد روابط عمومی عامل بسایر مهمی است که موفقیت و عدم موفقیت در انجام فعالیت ها را تحت الشعاع قرار می دهد. برای تامین این منظور باید مسؤولان قوانین مشخصی برای روابط عمومی ها در نظر بگیرند و وضعیت آن را از لحاظ حقوقی مشخص کنند.

4. برگزاری کلاس های آموزشی برای کارکنان روابط عمومی ها: باید با توجه به این که اکثریت شاغلین در روابط عمومی ها از تخصص کافی برخوردار نیستند، امری ضروری به نظر می رسد.
5. استادانی که در دانشگاه روش تحقیق تدریس می کنند، زمینه ای فراهم آورند تا دانشجویان در گرایش و رشته تحصیلی خود به تحقیق و پژوهش راغب شوند چرا که از این رهگذر دانش آموختگان این رشته تجربه های عملی و دانش بیشتر می اندوزند.