شبکه اطلاع رسانی روابط عمومی ایران (شارا)- یکی از چالش های روزنامه نگاری علمی عدم اعتماد قشر نخبه و متخصصان علمی کشور به روزنامه نگاران و خبرنگاران است.

این موضوع ارتباط گیری و انعکاس اخبار و فعالیت های علمی را برای روزنامه نگاران و خبرنگاران فعال در حوزه علم با مشکلاتی همراه کرده است.

دکتر زرینه زردار، کارشناس ارتباطات و روزنامه نگاری علم در این باره به به خبرنگار سیناپرس گفت: بخش زیادی از داستان اعتماد مربوط به رسانه نیست و تحت تاثیر خیلی مسائل دیگر است.

وی ادامه داد: اقتصاد ما یک اقتصاد نفتی است و پژوهشگران و کسانی که در حوزه علم فعالیت می کنند حقوق و مزایای خود را از نفت می گیرند و نه از مالیات مردم؛ بنابراین، خود را موظف می دانند که به کارفرمای خود جواب بدهند و نه به افکار عمومی.

زردار تصریح کرد: واقعیت این است که در خیلی مواقع اینکه جامعه از موردی اطلاع کسب کند یا نه هیچ تغییری در وضعیت پژوهشگر ایجاد نمی کند و به همین خاطر است که پژوهشگر هم مصاحبه با اصحاب رسانه و اطلاع رسانی در رابطه با فعالیت خود را به عنوان یک کار لوکس و حاشیه ای قلمداد می کند.

این کارشناس ارتباطات تصریح کرد: البته اینگونه نیست که رسانه ها هیچ نقشی در این زمینه نداشته باشند و بخش کوچک و بسیار مهمی از این چالش بر عهده رسانه هاست. آن هم نحوه ارتباط و تعامل روزنامه نگاران علم با پژوهشگران و محققان است.

وی در ادامه اظهار کرد: خیلی مواقع وقتی پای صحبت پژوهشگران می نشینیم، به این موضوع که افرادی برای تهیه خبر و گزارش سراغ آنها می روند که اصلا نمی دانند موضوع چیست، اعتراض دارند.


هیچ الزامی وجود ندارد که روزنامه نگار علم در همه علوم متخصص باشد

زردار عنوان کرد: موضوع دیگر این است که برخی از خبرنگارانی که در این حوزه کار می کنند اصلا به حوزه علمی علاقه مند نیستند. به عبارت دیگر برخی از این مشکلات به سطح سواد علمی خبرنگاران و آشنایی آنها با تکنیک های مصاحبه برمی گردد.

این پژوهشگر روزنامه نگاری علم در ادامه بیان کرد: برای حل این مشکل چند موضوع همزمان باید در نظر گرفته شود، یکی اینکه هیچ الزامی وجود ندارد که کسی که روزنامه نگار علم است در همه علوم متخصص باشد. اما الزام جدی وجود دارد که راجع به موضوعی که می خواهد روی آن کار کند مطلع بوده و از آخرین تحولات پیرامون آن آگاه باشد.

وی در ادامه صحبت هایش گفت: مهمتر از آن این است که گاهی خبرنگاران علمی برای اینکه وانمود کنند که بسیار مطلع هستند زبان خود را به زبان پژوهشگران نزدیک می کنند و از کلمات تکنیکی در خبر و گزارش خود هم استفاده می کنند که نتیجه آن مطلبی است که نه به درد جامعه علمی می خورد و نه به کار عامه مردم جامعه می آید.

زردار افزود: ضمن اینکه بخشی از این داستان پیچیده نیز به این موضوع برمی گردد که پژوهشگران و متخصصان دنیای رسانه را خوب نمی شناسند و هنگامی که روزنامه نگار تلاش می کند برای ساده و قابل فهم کردن خبر اسم آن را تحریف می گذارند.

وی با بیان اینکه بنابراین جامعه علمی هم باید مهارت های ارتباطی و فضای رسانه را بشناسند، تاکید کرد: در نهایت این نکته حائز اهمیت است که اگر روزنامه نگار بتواند توجه مخاطبان را جلب کند به احتمال زیاد به مرور زمان می تواند توجه نخبگان و دانشمندان را هم جلب کند، چراکه رسانه ای که مخاطب داشته باشد، منابع را هم حفظ خواهد کرد.